Op het verkeerde been

Aan: HjTeRiet@voorheenduurzaam.uu.nl

Van: Baaierd

Betreft: Op het verkeerde been

Bijlage: W.Y.S.I.W.Y.G (what you see is what you get) 

 

Ha Hendrik-Jan,

vorige week werd ineens iets duidelijk.

Je weet toch dat ik s’ morgens met mijn hondje wandel? In de winter schemert het nu nog als ik me naar buiten waag en de meeste gordijnen zijn gesloten. Dat geeft een goed gevoel: als eerste op te zijn. Toch is in sommige huizen het leven al in volle gang. Worden de lampen ontstoken, tafels gedekt, en kinderen aangespoord voort te maken. Een blik in het ochtendleven van mijn wijkgenoten. Het is niet dat ik dan stilsta om het er eens goed van te nemen, zo ‘n held ben ik dan ook weer niet, maar een beetje voyeurisme is mij niet vreemd. Verder heb ik altijd in de veronderstelling geleefd een goed waarnemer te zijn die denkt aan één oogopslag genoeg te hebben om een situatie goed in te schatten.

De eerste keer zag ik in het voorbijgaan dan ook een man in badjas voor het raam staan. Hij was zijn vrouw aan het uitzwaaien. Ze was net vertrokken naar haar werk, of naar school om de kinderen weg te brengen en hij mijmerde nog even na. Verzon ik onbewust. Ik zou er pas de volgende dag bij stil staan.

Toen kwam ik namelijk langs hetzelfde huis en schrok een beetje. Dezelfde man stond weer in zijn blauwe badjas voor het raam, maar nu in het schemerdonker, en iets in zijn houding was verontrustend. Ik besefte dat ik hem de vorige dag ook al gezien had en bedacht: Hij staat niemand uit te zwaaien, hij is waarschijnlijk ziek, zou het ernstig zijn? En intussen was ik alweer drie huizen verder. Misschien heb je zelf ook wel eens zo voor het raam gestaan Hendrik-Jan, in badjas, wat melancholiek kijkend naar een zich troosteloos ontvouwende dag. Beter gauw weer onder de wol kruipen omdat er zowel buiten als binnen echt niks aangenaams te halen valt.

Geïntrigeerd vroeg ik me de volgende af of ik hem weer zou zien, maar de gordijnen waren helaas dicht…

Twee dagen later kwam ik bij hetzelfde huis en zag, scherp gezet, nog voor ik er echt langs was de man in de erker. Alsof hij nooit weggeweest was staarde hij nog net zo onbeweeglijk naar buiten. Zijn uitdrukkingsloze blik gericht op iets buiten mijn gezichtsveld. Met een schok drong het tot me door dat ik naar een etalagepop stond te kijken.

Een goede grap, ontmaskerd omdat ik er te vaak langskwam.

En hoewel geen goede grap, denk ik dat dat ook de reden is waarom veel moderne managers propageren niet lang op dezelfde plek te blijven..

Ze zijn bang om door de mand te vallen! En ik vond dat altijd zo stoer klinken! Ambitieus de volgende uitdaging tegemoet. Maar ze kunnen niet anders Hendrik-Jan! Ze hebben een kunstje aangeleerd dat al te vaak herhaald is. En op de UU vergaten ze tot overmaat van ramp te vertrekken. Kan je dat het college eens voorhouden?

Met vriendelijke groeten,

Baaierd

Advertentie