Verraad

Aan: Moeder@verzorghuishengelo.nl
Betreft: Verraad
Bijlage: de schrik van de Auvergne

Ha moeder,
Hoewel de weersvoorspelling niet best was, zijn we toch maar vertrokken naar de Auvergne. Het weer is hier altijd spannend en nooit zoals je dat verwacht. Er ligt nog sneeuw op de Sancy, ook al is het niet veel . Hoewel er af en toe een gure wind waait, is de lente toch losgebarsten. Ik heb zojuist het gras, dat in onze afwezigheid bijna tot onder de knie gegroeid was, gemaaid. Het ruikt weer als altijd voortreffelijk. De wilde brem is al donkergeel aan het kleuren. Alles is net uit de knop!

Ik heb de universiteit gelukkig achter me gelaten, hoewel ik beloofd heb zo af en toe even naar mijn mail te kijken. Stom natuurlijk, maar iedereen heeft tegenwoordig zo’n haast met alles dat je zo af en toe toch weer snel wat moet regelen. Meestal zijn het dan dingen die ze al maanden hadden kunnen zien aankomen. Maar ja, even niet aan gedacht hè. Druk, druk, druk!

Er is verder niet veel gebeurd aan de universiteit hoor. Er gebeurt eigenlijk nooit wat tegendraads. Brave borst Joop Schippers (“fris” gekozen U-raadslid) mailde mij persoonlijk in “antwoord” op mijn vorige column: dat de revolutie in Utrecht niet zal toeslaan bij ons aan de Universiteit. Bij ons is alles weliswaar niet perfect, maar toch stukken beter geregeld!

Vreemd toch dat hij niet gewoon antwoordt op mijn redelijke vragen. Onder de column. Zoals dat gebruikelijk is. Zodat iedereen het kan lezen. Een raadslid dat bang is om zijn mening in het openbaar te geven? Bang om te laten horen wat hij denkt? Joop is een drukbezet man. Het wil hem al jaren maar niet lukken om zijn en onze? werkdruk te verlagen. Als werken meer spelen kon zijn, was het probleem dan opgelost? Zorgen voor meer plezier in het werk?

Help, straks gaat hij nog antwoord geven. Dat wil ik helemaal niet meer. Utrecht is al te ver weg. Joop helemaal. Hier hoor ik de stilte die honderd keer zo interessant is om naar te luisteren en me veel meer vertelt.

Ik kijk naar de jonge pup die mijn vriendin op internet heeft gevonden. Ja, die hebben we je nog niet laten zien Moeder, maar ik zal er vast een fotootje bijdoen. Het is een monster.

Hond begint oud en wat sikkeneurig te worden. Artrose. Laten we er een kleintje bij nemen, dan blijft hij in beweging, zei mijn vriendin. Dan weet je al dat er geen houden meer aan is. Sommige dingen in het leven zijn onvermijdelijk. Ze had al een poos gezocht en een kandidate gevonden.

Is het verraad aan Hond? Het voelde wel een beetje zo toen we het beestje gingen “bekijken”. Nu spelen ze buiten. Hond heeft een jonge vriendin. Hij vind alles goed! Zij vernielt hem en alles wat ze onderweg tegenkomt. Soms kijkt hij ons even vertwijfeld aan. Veel tijd daarvoor krijgt hij niet. De nieuwe aanval is alweer ingezet. Onvermoeibaar.

Liefs, Baaierd