Een cursus slow studying, alstublieft

“Wil je anders ook een commissie doen of zo?” Eén van mijn bestuursgenootjes heeft haar meest vriendelijke blik opgezet en kijkt een kersverse eerstejaars vragend aan. Al de hele middag probeert ze nieuwe studenten enthousiast te maken voor de studievereniging – en hen als het even kan over te halen om aan te sluiten bij één van de vele commissies. Wie wil nou niet samen met een paar anderen een blitse sport-en-spelactiviteit op touw zetten, of meehelpen met de organisatie van de studiereis naar België?

Ik zie dat de rood aangelopen nieuwkomer vanbinnen een strijd voert. Laat me met rust; ik ben hier net twee dagen; ik woon niet eens op kamers; dadelijk krijg ik een burn-out – een greep uit de gedachten die nu ongetwijfeld de revue passeren. Gedachten die de stakker ervan moeten overtuigen dat het beter is om rustig te beginnen: eerst maar even wennen en kijken of die hele studie überhaupt wel gaat lukken. “Eerst je BSA, plezier komt daarna”, zei z’n vader nog.

Toch slaat hij het niet direct af, want ook hij heeft het afgelopen jaar in de kranten gelezen dat ‘slechts’ studeren niet genoeg is. Met alleen je diploma kom je er niet; je onderscheidt jezelf pas echt als je minimaal één bestuursfunctie hebt gedaan, vrijwilliger bent bij zeven uiteenlopende organisaties, meer dan duizend Facebookvrienden hebt, én de hele wereld hebt gezien in je krap 20-jarige bestaan. Vier studentes Sociologie spraken eerder dit jaar in een opinie voor NRC al over zogenaamde “stress-studenten”, en dat is niet voor niets.

Het is duidelijk dat er tegenwoordig heel veel wordt verwacht van studenten. Door studentenbegeleiding UU werd dan ook de term slow studying geïntroduceerd, waarbij het vooral gaat over keuzes maken. Maar hoe moet je als eerstejaars weten hoe je dit moet aanpakken? Hoe houd je het overzicht als je in de introductieweek al wordt overladen met keuzes? Begint daar niet al die enorme sociale- en prestatiedruk?

Volgens mij is slow studying iets wat je moet leren, en niet vanzelf gaat in deze nieuwe wereld vol mogelijkheden. Stap één lijkt me daarom het verkleinen van de overload aan keuzes – en daarmee de druk – die studenten op het begin al voor de kiezen krijgen. Hierbij is goede begeleiding door tutoren en student-mentoren van essentieel belang. Voorkomen is toch beter dan genezen?