U-raad leeft niet bij studenten

Ellen Sinot overweegt zich verkiesbaar te stellen voor de U-raad. Maar uit een klein onderzoekje in haar omgeving blijkt dat maar weinig studenten interesse hebben in medezeggenschap.  

Het begint weer, de lange aanloop naar de U-raad verkiezingen in mei. De verschillende studentenpartijen vullen hun sites met oproepen. Lijst Vuur, Partij van de Utrechtse Student en lijst Helder zijn allemaal op zoek naar vers bloed. Enthousiaste studenten, die hard willen werken om de ruim 30.000 Utrechtse studenten te vertegenwoordigen, staan op het wensenlijstje.

Heel goed, medezeggenschap. Natuurlijk moet de stem van de student gehoord worden. Natuurlijk moet het College van Bestuur een beetje in de gaten worden gehouden. Daar zal iedereen het wel mee eens zijn. Maar leeft de U-raad eigenlijk wel, onder de studenten zelf? Ik waag het te betwijfelen.

Vertel ik iemand dat ik overweeg te proberen in de U-raad te komen, dan hoor ik vaak: ‘De U-raad? Oh, wat doet dat eigenlijk precies?’. Er is natuurlijk een pagina op de UU-site die dat geïnteresseerde studenten kan vertellen, maar hoeveel studenten interesseert het eigenlijk? Eerlijk is eerlijk, ik heb zelf nog nooit gestemd. En ik ken meer studenten die niet stemmen, dan studenten die wél een van de drie studentenpartijen gaan verblijden.

Inhoudelijk zijn studenten ook niet erg met de U-raad bezig. De meesten laten het maar wat gelaten over zich heen komen. De langstudeerboete deed nog stof opwaaien, en misschien vinden we de verdeling van bestuursbeurzen ook nog wel interessant. Maar het wel of niet insourcen van sportcomplex Olympos of de precieze formuleringen in de OER, zal de meeste studenten niet interesseren (uitzonderingen daargelaten).

Maar laat ik niet te snel oordelen. Dit haal ik natuurlijk alleen maar uit mijn eigen, beperkte contacten binnen de UU. Studenten leven via internet en social media. Dus, zo dacht ik, misschien is er via die weg nog wel wat interesse te ontdekken. Wat ik zag was teleurstellend. Oké, de partijen plaatsen informatiestukjes en verslagen op hun sites. Maar reacties? Zelden. Of helemaal niet. En de Facebookpagina van de U-raad? Die heeft slechts 524 likes. Studentenvereniging Unitas heeft er meer. Faculteitsvereniging Alcmaeon heeft er meer. En Gespot: UB UU, al bestaat het nog niet zo lang, heeft maar liefst 12.180 likes. Het lijkt me duidelijk waar de prioriteiten van studenten liggen.

Ik heb lang genoeg gestudeerd om te weten dat dit ‘onderzoekje’ onder mijn kennissen en een snelle screening van een aantal webpagina’s, geen echt onderzoek is. Maar van het geschetste beeld schrik ik toch. Het lijkt alsof de U-raad, hoe belangrijk ook, de meeste studenten niets kan schelen. Jammer. Ik zie een mooie taak voor de nieuwe U-raad.

Advertentie