Nachtreizigers

Voor een studieopdracht van een huisgenoot maakten we zo’n twintig jaar geleden tijdens de Koninginnennacht een fotoreportage. Onderwerp moest zijn ‘De Reis’. Het idee was om deze reis te maken door onze stad en dat hij tijdens de reis een voorwerp zou gaan ruilen voor steeds weer een ander voorwerp. Onderweg zouden we dan foto’s maken die hij als reportage kon inleveren.

We vonden een beach tennisset in het trappenhuis en gingen van start. De tennisset vond al snel zijn bestemming en wij reisden via de Breedstraat, Predikherenkerkhof en de Vogelenbuurt, via onder andere kaasfondueprikkers, kandelaars, telefoonhouder-zonder-telefoon en slabestek, door met cocktailprikkers, een pakje caledonian shortbread en een maiskolf.

Ik herinner me een nacht gevuld met ouwehoeren, drinken en roken met allerhande mensen en uitleg over onze missie. Ik herinner me een boek genaamd De vrouw met het boek en was als geboren Haarlemse (bekend van het Droste-effect) blij dat het pad van dit boek dat van mij in Utrecht kruiste. De Koninginnennacht bracht ons een mooie Reiservaring. En het voelde als vanzelfsprekend.

Een nieuwe expeditie
Twintig jaar en wat levens verder begon de Koningsnacht voor ons rond 20.00 uur, in een zonnig en feestelijk Utrecht. Werkelijk ie-der-een was blij. Via de app was er contact met vrienden die allen vanaf hun eigen startpunt de stad introkken en die we natuurlijk never nooit niet allemaal gingen tegenkomen in deze drukte en met alle afleiding onderweg.

Er werden veel appjes en foto’s verstuurd van straatnamen en hoe de expedities verliepen. Ik herinner me een groot evenement op de Vredenburg waarlangs we naar de Vogelenbuurt liepen en waar het lopen-al-snel-schuifelen-werd.

Ik herinner me een popquiz, waarmee je een LP kon winnen. En een huis ernaast waar een A4tje voor het raam hing met ‘gratis selfie’. Als je dan buiten voor het raam ging staan gingen er binnen allemaal feestende mensen achter jou achter het raam staan. Een mevrouw met prachtige, oranje militaire cap zat voor Marktzicht.

We zwaaiden naar elkaar. Ze bezon zich even op haar eigen tocht, denk ik. Ik werd heel blij van de kunstige stillevens van prullenbakken die bedolven waren onder het afval en grote gemeentebloembakken waar de lege bierblikjes in het licht van de lantaarnpalen schitterden als bloemen in de zon.

Betrouwbare voedselantenne
Het voelde als vanouds. Ik herinner me een steeds hongeriger (en chagrijniger) wordende puberzoon en dat ik daarom een man met vrolijke pruik aansprak, omdat iemand die knetter stoned is meestal toch ook wel een betrouwbare voedselantenne heeft. Hij had inderdaad wel wat ‘lekker kruidigs’ geroken een stukje terug en reisde gezellig dat stukje met ons mee.

Een paar hamburgers verder waren we allemaal weer gezellig en konden we door. Ik herinner me een groep vrienden die met hun act ‘Sneltest: voor al uw testvragen’ op de Lauwerecht stond. Een jongeman naast me wilde zich laten testen omdat hij vermoedde dat hij misschien wel zwanger was. Uit de test bleek dat dat inderdaad het geval was. Later kwam hij terug met zijn vriendin om haar te laten testen of zij daar wel blij mee was. Dat bleek niet het geval. Ik herinner me meerdere gooi-een-ei-voor-1€-naar-een-student en nog heel veel meer spullen op kleedjes, alles wachtend op het moment dat ook hun reis zou gaan beginnen.

Tijdens de terugweg naar huis voelde ik me opgeladen en weer ten diepste verbonden met mijn stadsie en het leven. Reizen ter verbinding. Ik had het zo gemist.