Roze lintjes en rode lappen

Iets leuks doen tegen borstkanker. Dieudonnée van de Willige vindt de anti-mannenacties op social media maar niets. Het zijn veelal de mannen die het kankeronderzoek doen.
Oktober Borstkankermaand staat weer voor de deur: reden genoeg om allerlei ludieke acties op te zetten. Zo roept een jaarlijks terugkerend fenomeen vrouwen op om borstkanker via social media onder de aandacht te brengen. Bent u in de war van dames die en masse aankondigen dat ze gaan emigreren, die mysterieuze kleuren propageren en, zoals afgelopen week, opeens publiekelijk aan de sterke drank gaan? Dan hopen deze vrouwen dat u een man bent.
Het instructiebericht volgt ieder jaar dezelfde lijnen. “We gaan iets leuks doen tegen borstkanker. Zet dit volstrekt zinloze bericht op Facebook, Twitter of op je voorhoofd en stuur dit bericht door naar al je vriendinnen. Mannen mogen er niet achter komen, vertel ze niks! Die arme schapen zijn toch makkelijk in de war te brengen, dus dit wordt een eitje. Girlpower!” Ik geef onmiddellijk toe dat dit een wat gekleurde interpretatie is, maar de boodschap liegt er niet om: de bal ligt bij ons, vrouwen. En ons antwoord? Vage tekstjes waar niemand wat van begrijpt en waar geen kankerpatiënt beter van wordt.
Het is vooral bloedirritant en seksistisch. Alsof borstkanker een vrouwengeheimpje is en mannen enge, lompe wezens zijn die zoiets toch niet kunnen begrijpen. Bovendien wordt het klassieke beeld van de vrouw als samenspannende, roddelende muts ermee bevestigd. Ik snap het niet. Het afgelopen jaar heb ik op de universiteit tijdens werkbesprekingen het ene na het andere onderzoek op het gebied van borstkanker voorbij zien komen. Betere detectiemethodes, hulpmethoden om tumorresten te verwijderen, manieren om gekweekt borstweefsel zo waarheidsgetrouw mogelijk te laten groeien en ga zo maar door. Je raadt het al: dat onderzoek wordt voornamelijk door mannen uitgevoerd en gepresenteerd. Dat is niet altijd makkelijk, want ik heb van dichtbij mogen meemaken hoe het is om als ‘the breast guy’ in een onderzoeksgroep te moeten overleven. Dan kan wat hoongelach van een groep meiden er ook nog wel bij.
Ieder jaar bied ik aan om het doorstuurbericht te vervangen door de rekeningnummers van deze heren en hun werkgevers. Als je echt zo begaan bent met het onderwerp, kan je dat met je portemonnee laten blijken. Daar sla je twee vliegen in een klap mee: het onderzoek komt er verder mee en het basisschoolgedrag kan achterwege worden gelaten. Het valt niet in goede aarde, want dan heet je een spelbreker en ben je humorloos. Dat zal best, maar door deze breed gedragen idioterie wordt van een roze lintje een rode lap gemaakt. Mannen pissig, mannelijke onderzoekers verontwaardigd, vrouwen in de naïeve veronderstelling dat ze de wereld weer een beetje beter hebben gemaakt. En wat heeft het de borstkankerpatiënten opgeleverd? Een boel lullige situaties, niets meer en niets minder.