Eerder deze week hadden voorzitters Westerveld (LSVb) en Verweij (ISO) al aangegeven niet op één lijn te zitten over de ideale aflossingstermijn. De LSVb-voorzitter gaf vandaag in een overleg met Plasterk aan dat vijftien jaar overzichtelijker is voor mensen met een laag inkomen. “Het is niet leuk om steeds achtervolgd te worden met een studieschuld als je het eigenlijk niet kunt betalen. Dan is het beter dat je er na vijftien jaar vanaf bent.” Het ISO verklaarde juist voor uitbreiding te zijn omdat “het grootste gedeelte van de studenten gewoon afbetaalt, en het aandeel kwijtscheldingen naar verwachting gelijk blijft.”

Minister Plasterk, die de Kamer had beloofd ISO en LSVb te laten bepalen hoe de aflossing zou worden ingericht, toonde begrip voor beide punten. “Je hebt natuurlijk mensen die niet op gang komen als ze klaar zijn met hun studie en het met een uitkering moeten doen. Als je dan 25 jaar lang wordt achtervolgd door de wetenschap dat je moet gaan aflossen zodra je een keer ergens een baan vindt, dan is dat wel heel lang. Tegelijkertijd volgt het ISO de lijn die de grote meerderheid van de studenten het beste uitkomt: een langere aflossingstermijn houdt de maandelijkse aflossing lager, en versneld terugbetalen kan altijd nog.”

De bewindsman deed zijn uiterste best om de studentenbonden op één lijn te krijgen. Maar het compromis om twintig jaar af te lossen - door hem zelf “een beetje flauw” genoemd - werd door ISO en LSVb terzijde geschoven. Ook in een extra onderling overleg zagen de clubs geen heil. De minister beloofde daarop dat hij de knoop snel zelf zal doorhakken.

HOP

Daarmee bezorgde de vereniging vrijwel alle donoren die Sanquin dit jaar nodig had. De vereniging hield de donoractie vanwege haar 25 jarig bestaan.

Om donoren te werven, hielden studenten tijdens een kleine twintig colleges een praatje. Ook stond er drie weken lang een standje bij de Universiteitsbibliotheek. Dat werkte blijkbaar goed.

“Sanquin hoopte op 150 à 200 nieuwe donoren met onze actie, maar we hebben het dubbele gehaald”, zegt medeorganisator Joppe Nijman. “Er komen overigens nog meer donoren bij, omdat we de inschrijvingen via internet nog binnen krijgen.”

Sanquin-medewerker Annemarie Vermeulen: “We zijn er erg blij mee. We hebben ieder jaar een verloop van tien procent en hadden er dit jaar voor Utrecht zo’n 450 nodig. Dat is nu opgelost.”

AD/UN

Tijdens het Uithofdebat, dat wijkraad Oost woensdag 12 maart organiseerde, zet Tim van Werkhoven, UU-student en voorzitter van BBC (‘Bewoners Belangen Cambridgelaan’), helder uiteen wat een chaos de verkeerssituatie aan de Cambrigdelaan oplevert. Tymon de Weger, wethouder met verkeer in zijn portefeuille, is het volkomen eens met de wanordelijke toestand die Tim schetst. Op de vraag of er iets aan gedaan wordt, haalt hij echter de schouders op en zegt niet te weten of er plannen zijn om dit probleem aan te pakken. “Eerlijk gezegd ben ik hier nog niet eerder op aangevallen”, verdedigt de wethouder zich. Volgens een van zijn collega’s in de zaal is er een half gerealiseerd plan om de infrastructurele chaos te bestrijden. Tim, cynisch: “Als ze nu op de helft zijn, zal het tegen 2012 wel eens opgelost zijn...”

Gedurende het debat komen grootse plannen voor De Uithof naar voren. Naast een transferium zullen er meer gebouwen verrijzen waar onder andere studenten gehuisvest kunnen worden. Tim richt zich tot het panel: “Jullie stampen in De Uithof één gebouw per jaar uit de grond, dan kan zoiets kleins als de slechte verkeerssituatie voor onze deur toch zo opgelost zijn?” De reactie van De Weger (“Grote dingen gaan snel, kleine dingen kunnen heel lang duren.”) is volgens Tim typerend voor de laksheid van de politiek op dit onderwerp. Onterecht, zo luidt zijn mening: “Er wonen duizend mensen in het studentencomplex. Die willen ook wel eens hun flat uit. Het zou fijn zijn als we veilig aan de andere kant van de straat kunnen komen.”

RvV

Dat schrijft koepelorganisatie VSNU in reactie op het recente onderzoek van de onderwijsinspectie naar eenjarige masteropleidingen. Daarin werd geconcludeerd dat deze programma’s minder overladen kunnen worden naarmate studenten meer hebben geleerd in de bachelorfase.

De universiteiten omarmen die conclusie. Ze zijn al druk doende het bacheloronderwijs te intensiveren en denken nu de druk op studenten verder te kunnen verhogen door het automatische recht op het volgen van een masteropleiding – de zogenoemde doorstroommaster – af te schaffen.

De huidige niet-selectieve doorstroommasters zijn bij de invoering van het bachelor-masterstelsel opgezet om alle wo-studenten, net als vroeger, het recht op een volledige academische opleiding te geven. Door studenten het automatische doorstroomrecht af te nemen, worden ze gedwongen tot een meer bewuste masterkeuze, denkt de VSNU.

Het pleidooi van de koepel zal in goede aarde vallen bij OCW. Eind vorig jaar sprak minister Plasterk al zijn zorg uit over het gemak waarmee tachtig procent van de bachelorstudenten voor de doorstroommaster kiest. De door hem aangekondigde verhoging van het collegegeld voor masteropleidingen ligt in dezelfde lijn.

De onderwijsinspectie stelt in haar onderzoek ook voor om masteropleidingen in sommige gevallen met een half jaar te verlengen. Zeker als het gaat om studies waarin een stage of een buitenlands verblijf is opgenomen. De universiteiten zijn het daar mee eens. Voor masterprogramma’s van achttien maanden is echter een wetswijziging nodig.

HOP

“Man, doe er wat aan!”, luidt de wanhopige oproep op twee posters van het Maastrichtse Centrum voor gender en diversiteit. Het Centrum verspreidt die posters jaarlijks rondom Internationale Vrouwendag (8 maart). De eerste poster maakt in één oogopslag duidelijk dat het aantal vrouwelijke collegebestuurders van universiteiten momenteel drie bedraagt, één minder dan in 2007. Bovendien zijn slechts zeven faculteitsdecanen en drie directeuren van onderzoeksscholen vrouw. In 2007 bedroeg hun gezamenlijke aantal nog dertien. Samen bezetten vrouwen nu 5,5 procent van de 231 strategische topposities in de wetenschap.

De poster ‘Gelijke beloning m/v?’ versterkt het teleurstellende beeld nog eens: naarmate de salarisschaal stijgt, slinkt het aandeel vrouwen dat zoveel verdient naar een magere vijf procent. De Universiteit van Amsterdam telt relatief de meeste goedverdienende vrouwen.

De digitale posters zijn te zien op www.genderdiversiteit.nl en op www.vrouwenwetenschap.nl, een vandaag gelanceerde nieuwe website die in opdracht van het ministerie van OCW ontwikkeld is. Minister Plasterk noemde het dit najaar in zijn emancipatienota essentieel dat universiteiten meer vrouwen in topposities benoemen. Hij wil universiteiten aan de schandpaal nagelen die daar onvoldoende in slagen.

De bewindsman trekt jaarlijks 2 miljoen euro uit voor het Aspasia-programma van NWO voor getalenteerde vrouwelijke wetenschappers. Ook steunt hij onderzoek naar ‘gendermechanismen’ in de wetenschappelijke gemeenschap.

HOP

Toen gisterochtend de storm aan kracht won, sloten boswachters de bossen van Amelisweerd af met linten en hekken. Begeleidende borden waarschuwden voor vallende takken en levensgevaarlijke situaties. De boswachters weten uit ervaring dat ook met storm mensen zich in de bossen wagen. Wandelaars, hardlopers en mensen met kinderwagentjes. Even verderop bleek thee- en pannenkoekenhuis Rhijnauwen nog wel bereikbaar. Het was er bepaald niet druk.

In de stad was de warenmarkt op het Vredenburg uit voorzorg afgeblazen, voor de tweede keer in twaalf dagen tijd. De reinigingsdienst van de gemeente paste haar werkzaamheden aan de weersomstandigheden aan. “We zijn met wat minder groot materieel op de weg”, zei woordvoerster C. Mulder. “Maar er is gewoon gewerkt. Om tien uur en om twaalf uur hebben we gekeken naar de sterkte van de storm, maar die was niet zo hevig dat we het werk neer moesten leggen.”

De brandweer moest in actie komen om een dakkapel in de Beukstraat (Oudwijk) te verstevigen om te voorkomen dat de dakpannen eraf waaien, maar hoefde verder weinig uit te rukken. In De Uithof en in de stad (Europaplein) stonden kranen werkeloos bij bouwterreinen. De kraan bij studentencomplex Casa Confetti, die ruim een jaar geleden tijdens een storm nog omkiepte, stond gisteren in 'vaanstand'. Zo ook op Vleuterweide (Leidsche Rijn), waar de wijk De Hoven wordt gebouwd. De machinist is naar huis, zei uitvoerder V. Mulder. “Boven windkracht 6 is het onverantwoord om door te werken.”

AD/UN

Hoe ver moet het Engels in het onderwijs oprukken? Is het Utrechtse onderzoek met het aanwijzen van vijftien focusgebieden voldoende geprofileerd? Ligt de lat van het BSA wel hoog genoeg? Drie van de talloze vragen waarop het Strategisch Plan 2009-2013 van de UU antwoord moet gaan geven. Dit voorjaar krijgen medewerkers en studenten volop kans om over de te maken keuzes mee te praten. Een mooi moment voor bezinning, vindt U-raadslid Joop Schippers.

"Toen collegevoorzitter Yvonne van Rooy in 2004 naar Utrecht kwam, trof zij hier een universiteit aan die in veel opzichten een nog behoorlijk gefragmenteerd eilandenrijk was", aldus Schippers. "Het was dus logisch dat in het Strategisch Plan 2005-2009 de nadruk lag op uniformering, centralisering en verdergaande professionalisering. Er is de afgelopen jaren daadkrachtig gereorganiseerd en daarmee is in een aantal opzichten ook echt een wereld gewonnen.

"Volgens mij en volgens veel andere medewerkers en studenten staan we nu echter op een kruispunt. Gaan we onverdroten door op de ingeslagen weg, zoals het college wil? Of is het verstandiger om even pas op de plaats te maken? Ik denk zelf dat dat afhangt van het onderwerp. Op sommige gebieden mag er nog best een tandje bij, maar op andere kan een stapje opzij geen kwaad en ik hoop dat dat stapje in het Strategisch Plan 2009-2013 ook zal worden gezet."

Een pas op de plaats is wat Schippers betreft vooral nodig om stil te staan bij de vraag of de vaak ambitieuze doelen wel in alle gevallen de gebruikte middelen heiligen. "Neem de internationalisering van het onderwijs. Ik denk dat niemand twijfelt aan het nut van internationale contacten, maar als ik hoor dat in Groningen tachtig van de tweehonderd studenten bedrijfskunde uit China komen, dan vraag ik me af wat daarvan nog de meerwaarde is voor Nederlandse studenten. Dan ben je als universiteit alleen nog maar bezig met geld verdienen. Ik zeg niet dat zoiets in Utrecht gebeurt, maar de verleiding bestaat en ik denk dat het goed is om in een Strategisch Plan op een dergelijk punt duidelijk te formuleren wat je wilt."

Ook op een aantal andere terreinen kun je wat Schippers betreft vraagtekens zetten bij waar je je ambities op richt. "Men hecht in het Bestuursgebouw bijvoorbeeld veel belang aan een hoge klassering op internationale ranglijsten. Maar wat hebben we daaraan als studenten intussen nog steeds tentamen moeten doen in De Vechtsebanen en als medewerkers met enige regelmaat niet op het netwerk kunnen inloggen? En wat koop je voor een extreem ver doorgevoerde centralisatie, wanneer die niet leidt tot meer efficiëntie maar tot meer onvrede bij de gebruikers? Kort samengevat kun je zeggen dat we vier jaar geleden de goede richting hebben gekozen, maar dat het nu tijd wordt voor een antwoord op de vraag: waar ligt de grens."

Wat Schippers betreft verandert de universiteit de komende maanden in een bruisend debatcentrum, waarin medewerkers en studenten vrijelijk meedenken en -praten over de universitaire strategie voor de komende vier jaar. Als aftrap organiseert de Universiteitsraad op donderdag 20 maart een symposium met als spreker onder meer 'canonprofessor' Frits van Oostrom. Schippers: "Ik hoop op veel interesse, want juist in een universiteit is het van groot belang dat de koers niet van bovenaf wordt opgelegd, maar wordt bepaald en gedragen door alle professionals samen. Die kans komt maar eens in de vier jaar voorbij en het zou zonde zijn als we hem niet zouden grijpen."

Strategisch Plan

In het Strategisch Plan van de Universiteit Utrecht legt het college van bestuur eens in de vier jaar vast wat de ambities van de universiteit voor de komende periode zijn. In het Strategisch Plan 2005-2009 waren die ambities vertaald in zes hoofdlijnen en meer dan honderd concrete doelstellingen. Aan het eind van dit jaar wordt geëvalueerd in hoeverre de doelen zijn gehaald.

Op datzelfde moment moet het Strategisch Plan 2009-2013 van start gaan. Net als de Universiteitsraad hecht ook het college van bestuur groot belang aan de visie van medewerkers en studenten. Deze maand worden vier lunchbijeenkomsten gehouden, waarin het college van gedachten wisselt met vertegenwoordigers van beide groepen.

Op donderdag 20 maart organiseert de Universiteitsraad het symposium 'Strategisch investeren: mensen en middelen in 2020'. (Zie voor meer informatie: http://www.uu.nl/uraad)

Die verhoging werd onlangs door het college aangekondigd in een brief aan de faculteiten. Het minimaal aantal benodigde ects om een positief advies te krijgen wordt verhoogd van 30 naar 37,5, maar opleidingen die dat willen mogen ook kiezen voor een grens van 45 ects. Volgens de studenten in de raad vereist een dergelijke generieke ophoging echter vooraf overleg met de U-raad.

Tijdens een voorbereidende bijeenkomst kondigde studentlid Wilco Bos van de fractie VUUR aan de gang van zaken in de U-raad aan de orde te zullen stellen. Hij zei er nadrukkelijk bij het dan niet over de inhoudelijke aspecten, maar puur over de door het college gevolgde werkwijze te willen hebben. Ook zijn fractiegenoot Peter de Lange toonde zich verbaasd. "Op de website van de Universiteit Utrecht staat dat de faculteiten op dit moment mogen kiezen voor een norm van 30 of van 37,5 ects. Zo lang er geen overleg met de U-raad heeft plaatsgevonden, moet ik er toch op kunnen vertrouwen dat de rector niet op datzelfde moment aan zijn decanen heel andere instructies geeft?"

In een reactie stelt collegevoorzitter Van Rooy dat de studenten zich vergissen. In tegenstelling tot sommige andere universiteiten heeft de UU besloten de hoogte van de norm voor het BSA uit te sluiten van medezeggenschap. "Het zou anders toch iets te veel krijgen van de kalkoen die mag meepraten over het menu voor het kerstdiner."

MA / EH

Toch zonde van die boom, niet waar complexbeheerder Ruut van Rossen?

"Waar stond die boom dan? Tegenover de HU-faculteit voor Communicatie en Journalistiek? Dat is toch jammer. Er zijn namelijk een aantal foute bomen geplant, die de gemeente nog moet omwisselen. Maar dit is er net één van het goede soort."

Wordt er iets gedaan om te voorkomen dat de andere bomen ook omvallen?

"Ik heb geen idee, ik heb er verder niets over gehoord. Vraag het anders eens na bij mijn collega."

Hebt u wat gehoord over de omgevallen boom, Jan Verwoerd?

"Jazeker. De bomen zijn kort geleden geplant op de strook tussen de nieuw aangelegde busbaan en het fietspad. Ze hebben al eerder op die plek gestaan, maar door de bouwput rond de nieuwe busbaan waren ze tijdelijk verhuisd naar de botanische tuinen."

Gaat u iets met de boom doen, meneer Borst van de gemeente Utrecht?

"Ik heb gehoord dat de boom is omgevallen en heb dit doorgegeven aan mijn collega. Als je mijn secretaresse Angela van Hazen even belt, kan zij het nummer opzoeken."

Secretaresse Angela, hebt u voor mij het nummer van collega Wolter Jan van Althuis?

"Ik verbind u door."

Bent u de verantwoordelijke bomenman, meneer Van Althuis?

"Ja, ik heb begrepen dat de boom al een tijdje op de groenstrook ligt. Wij gaan hem zo snel mogelijk vervangen, want ik denk niet dat hij het heeft overleefd."

Kunnen de andere bomen ook omwaaien?

"Ik denk dat alleen deze boom niet goed verankerd was, maar wij gaan ze allemaal nog eens nakijken. Maar ik denk dat de rest na de vuurdoop van deze storm stevig in de grond staat."

En hoe staat het met de foute bomen?

"Door de ingewikkelde Latijnse namen van de bomen hebben wij verschillende soorten door elkaar gehaald en een aantal verkeerde bomen geplant. De goede bomen worden binnen nu en drie weken geplaatst."

MA