De grote steden trekken met name twintigers uit andere delen van
Nederland, melden de onderzoekers van het Centraal Bureau voor de
Statistiek. Die komen er studeren of werken. In Amsterdam gingen
bijvoorbeeld twee keer zoveel twintigers wonen als er vertrokken.

Studenten en starters kunnen makkelijker woonruimte vinden dan
voorheen. Dat komt niet alleen door nieuwbouw, maar ook door de
toegenomen emigratie van stedelingen. Sinds 2005 vertrekken er meer
naar het buitenland dan er naar de grote steden komen.

Vooral westerse allochtonen en Nederlanders zoeken hun heil in het
buitenland. De instroom van niet-westerse immigranten is weliswaar
gedaald, maar nog altijd komen zij vaker in de grote steden wonen dan
dat ze eruit vertrekken.

Er is geen noemenswaardige verandering in het aantal mensen dat
vanuit de grote steden elders in Nederland is gaan wonen. Dat zijn
veelal dertigers die kinderen hebben gekregen.

HOP

Henk Kummeling studeerde rechten in Nijmegen en promoveerde daar in 1988 op een rechtsvergelijkende studie naar ‘Advisering in het publieksrecht’. In datzelfde jaar stapte hij over naar de Universiteit Utrecht, waar hij werd aangesteld als universitair docent. In 1995 werd hij benoemd tot hoogleraar Staats- en Bestuursrecht. Hij publiceerde onder meer over het kiesstelsel en over grondrechten in de democratische rechtsstaat. In 2002 was hij mede-auteur van een boek over de Nederlandse Grondwet en de Europese Unie.

Kummeling was naast zijn universitaire werk rechter bij de Utrechtse Rechtbank. Hij is verder onder meer voorzitter van de Kiesraad en lid van de referendumcommissie van de gemeente Utrecht. De afgelopen jaren kreeg hij binnen de universiteit bekendheid als voorzitter van de commissie die de bachelor-master structuur invoerde. In die nieuwe structuur wordt van studenten meer inzet voor de studie geëist en worden hen strengere eisen gesteld.

Op het verwijt dat het Utrechtse onderwijs daardoor te schools was geworden, zei hij in 2004 in het Ublad: "Van die term krijg ik rode vlekken in mijn nek. Bij één van de opleidingen die ik bezocht sprak ik een studente. Zij vond het vreselijk 'schools' dat in een bama-vak werd gesteld dat er een sanctie zou volgen wanneer een werkstuk niet uiterlijk op vrijdagmiddag zou zijn ingeleverd. Als studenten maar iets van een verplichting wordt opgelegd, komt de term schools om de hoek kijken.”

In datzelfde interview maakte Kummeling duidelijk dat de bama-structuur zo moet worden ingevuld dat de werkdruk van docenten niet onevenredig zwaar wordt. “Mijn motto is: de docent weer op de bok. Tot nu toe hebben docenten zich de uitvoerder van allerlei tijdrovende, van hogerhand opgelegde, regels gevoeld. Nu moeten ze weer de ruimte krijgen. Liever met een student met één werkstuk werkelijk de diepte ingaan dan drie essays voorzien van een cijfer en het daar bij laten."

EH

Slechts een kwart van de Megaronzaal in het Educatorium zit vol tijdens het burgemeestersdebat donderdag 4 oktober. Voor een handjevol studenten en andere geïnteresseerden debateren Pans en Wolfsen. Een van de vele kritiekpunten op het referendum is dat er niets te kiezen valt. Tijdens het debat de vraag of de kandidaten het niet voor negentig procent van de onderwerpen met elkaar eens zijn. Pans en Wolfsen antwoorden beiden stellig ‘nee’. Toch blijkt dat niet echt uit het debat. Over veel dingen hebben beide heren ongeveer dezelfde gedachten, ondanks de pogingen van de debatleider om juist de verschillen te benadrukken. Onder andere studentenhuisvesting, duurzaamheid en vervoer komen aan bod.
Een echt pittig debat wordt het niet, vooral door de geringe verschillen. Of het voor de kiezers door dit debat nu duidelijker is geworden op wie ze moeten gaan stemmen 10 oktober, is de vraag.

IK

Zie ook het filmpje over het burgemeestersreferendum
http://www.ublad.uu.nl/video/referendum.shtml

Vijfdejaars Niels Voogt (23) en Abiël Kuster (21) beten het spits af en namen het tegen elkaar op. Door een gat aan de zijkant klommen ze in de platic opblaasbare bal. Zoals hamsters in een radje kropen zij door de bal zodat die over het water rolde.

Niels: “Het is echt supergaaf, wij hadden vorige week al een keertje stiekem geoefend om te kijken hoe het werkte, maar het is echt heel leuk. We moesten alleen tegen de stroming in nu, dat was wel zwaar. De wedstrijden straks zijn stroomafwaarts, ik ben benieuwd hoever iedereen komt, het is vermoeiender dan het eruit ziet!”

Behalve een paar spetters op zijn shirt, is Niels vrijwel droog gebleven, Abiël is daarentegen een stuk natter geworden. “Ja, af en toe komt er wel water naar binnen en omdat de bal draait kun je aardig nat worden, maar het is het waard, want is het erg leuk om te doen! Het is wel een beetje eng soms, want binnen in die bal heb je weinig besef van waar je bent.”

Uiteindelijk hebben meer dan dertig studenten het tegen elkaar opgenomen in de ballenrace. Een echte finale werd niet meer geracet, omdat de nummers een en twee, die het nog een keer tegen elkaar zouden opnemen, te moe waren van hun eerste wedstrijd. In vijftig seconden 'rolden' zij naar de finish.

De opbrengst van de stunt, 150 euro, gaat naar het Badelochfonds, dat studenten in ontwikkelinglanden de mogelijkheid biedt om zich na de basisschool verder te scholen. Greetje Velema, bestuurslid van het fonds: “Ik vind het geweldig dat studenten die alle mogelijkheden hebben om te studeren, denken aan leeftijdsgenoten die die mogelijkheid niet hebben. Dat waardeer ik echt heel erg.”

IK

Dat meldt de website van het Nijmeegse universiteitsblad VOX (www.voxlog.nl). Roel van den T. zou samen met een ander Caroluslid, dat eveneens is aangeklaagd, zes uur lang een vrouwelijk bestuurslid van de rivaliserende studentenvereniging Ovum Novum hebben belet de Carolus-sociëteit de verlaten. Een grap, vond de vereniging destijds. Van den T. was toen nog geen preses.

Maar het slachtoffer zag er de lol niet van in en deed aangifte. Na uitgebreid vooronderzoek is het Openbaar Ministerie nu tot vervolging overgegaan. Van den T. had dat niet verwacht, zegt hij tegen VOX.

HOP

De minister zei dit gisteren 3 oktober in antwoord op vragen van VVD en CDA. Die wilden weten waarom hij niets doet met het pleidooi van studentenorganisatie ISO om het toezicht op het hoger onderwijs onder te brengen bij één kwaliteitswaakhond.

Maar volgens Plasterk is samenvoeging niet mogelijk. “Als de NVAO en de Inspectie zouden fuseren, zou de accreditatieverstrekking direct onder mijn gezag komen”, en dat is volgens hem in strijd met Europese afspraken. Hij zegde wel toe dat er een uitgebreid samenwerkingsprotocol wordt ontwikkeld, om de overlap uit het toezicht te filteren. Dat protocol wordt nog dit jaar naar de Tweede Kamer gestuurd.

HOP

Uit een tussenstand blijkt dat 559 van de ruim negenduizend beursaanvragen zijn geselecteerd voor de slotronde. Daar zaten 56 Nederlandse aanvragen bij. Afgemeten naar inwonersaantallen scoort Nederland na Cyprus het best, net voor Zwitserland.

De beurzen zijn bedoeld voor onderzoekers in alle wetenschappelijke disciplines, die minstens twee en hooguit negen jaar geleden gepromoveerd zijn. Uitgaand van een gemiddelde beurs van ruim één miljoen euro, zullen meer dan 250 onderzoekers in de prijzen vallen.

De onderzoeksvoorstellen worden beoordeeld door twintig panels van ervaren wetenschappers. De definitieve toewijzing van de beurzen is voor de jaarwisseling bekend.

HOP

Van der Vaart was lid van de landelijk canoncommissie die de Nederlandse geschiedenis samenvatte in veertig hoogtepunten, maar is in Utrecht vooral bekend als onderwijsman pur sang.

Hij is lid van de onderwijsadviescommissie van de UU en vertegenwoordiger van de universiteit binnen het internationale Oxford Network, dat onderzoekt hoe onderwijs versterkt kan worden binnen vooraanstaande onderzoeksuniversiteiten. Ook bij de introductie van het bama-stelsel aan de UU speelde Van der Vaart een belangrijke rol.

In een interview dat volgende week in het Ublad verschijnt kijkt hij met enige tevredenheid terug op de ontwikkelingen van de afgelopen jaren: "De Universiteit Utrecht heeft op onderwijsgebied echt gezicht gekregen. Vroeger had je hier een verzameling van onderwijsactiviteiten; je kon heel weinig zeggen over dé universiteit. De één deed dit, de ander dat, er waren geen gemeenschappelijke standpunten. Dat is de laatste vijftien jaar echt veranderd."

XB

Onder de kop ‘Abu Ghraib aan de Schie’ schreef een boze vader drie weken geleden een opinieartikel voor NRC Handelsblad, waarin hij fulmineerde tegen de ontgroeningspraktijken van het DSC. Zijn zoon kreeg een rauw ei in zijn mond geduwd en moest in ijswater zitten. Hij werd geslagen, uitgescholden en van zijn slaap beroofd. Dat ging vroeger anders, herinnerde de vader zich, oud-lid van hetzelfde corps.

De TU Delft stelde een onderzoek in. Niet alle feiten konden worden bewezen, zegt het bestuur, maar het voorval net het ei schijnt te kloppen. Bovendien werden sommige studenten vastgebonden met tape in een kooi opgesloten. Een aantal studenten kreeg te maken met fysiek geweld en verregaande vernedering, concludeert het college van bestuur.

DSC-bestuursleden met directe verantwoordelijkheid voor de introductieperiode, waaronder de senaat, krijgen dit collegejaar geen geld meer. In totaal zijn er 144 van de 384 maanden afgetrokken. Ook worden de formele contacten opgeschort.

Het corps heeft besloten “het doel en de middelen van de kennismakingstijd kritisch te herzien”, zo meldt de senaat in een reactie. Vanavond vergaderen ze daarover met hun leden. Ze zullen voorstellen tot verbetering doen en die aan het bestuur van de universiteit voorleggen.

Maar de TU Delft wilde de voorstellen niet afwachten. Daarvoor waren de voorvallen te ernstig. Bovendien werden er in voorgaande jaren ook al incidenten gemeld. Dat schaadt het imago van de Delftse academische gemeenschap, vreest het bestuur.

Het DSC wast zijn handen voorlopig in onschuld. De vereniging heeft naar eigen zeggen geen grond gevonden voor de zware beschuldigingen, “afgezien van een kleiner incident waartegen toen onmiddellijk maatregelen zijn genomen”.

HOP

Gaat het hier eigenlijk niet om een sigaar uit eigen doos, Jurjen van den Bergh, woordvoerder van de VSNU? "Nee, want er zijn absoluut mogelijkheden om extra salaris te bieden. Maar meer loon is slechts een onderdeel van een heel pakket aan maatregelen. We willen meer ruimte en werkgelegenheid creëren voor jonge onderzoekers en goede regelingen realiseren voor verlof en studie én beter rechtdoen aan de flexibele aard van het werk van wetenschappers. Omdat uit onderzoek blijkt dat zeventig procent van alle universitaire werknemers hun vakantiedagen niet opmaakt, lijkt het de VSNU verstandig om die nu in te zetten voor deze ambitieuze cao. Het is niet zo dat we vrije dagen voor verlof ruilen en daarna de portemonnee sluiten. We verdelen het alleen anders."

Waarom maken medewerkers van de universiteit hun vrije dagen niet op Rob Cozzi, directeur P&O van de Universiteit Utrecht? "Veel mensen nemen geen vrij, omdat ze vinden dat hun werk dat niet toelaat. Daarnaast werken er veel deeltijders aan de UU. Die nemen minder snipperdagen op, omdat zij de loodgieter bestellen op de dag dat ze toch al vrij zijn."

Waar komen al die vrije dagen vandaan? "Wie 38 uur per week werkt, heeft 31 vrije dagen. Werk je 40 uur dan heb je er twaalf extra en het totaal aantal leeftijdsdagen dat iemand kan krijgen is 6. Een werknemer heeft dus maximaal 49 vrije dagen per jaar. Ook aan onze universiteit bestaan er stuwmeren. Op mijn eigen afdeling bijvoorbeeld nemen velen aan het einde van het jaar het maximaal aantal dagen mee. Verder kun je er eens in de drie jaar een paar inwisselen voor een nieuwe fiets, kun je vijf jaar lang maximaal 19 dagen sparen voor een langer verlof of verkoop je een aantal dagen bij diensten en faculteiten waar dat mogelijk is. Het lijkt me vanuit werkgeversoogpunt geen slecht voorstel om vrije tijd om te zetten in geld."

Maar hebben de medewerkers die vrije dagen niet gewoon verdiend? "We zitten relatief royaal in onze dagen en dat is een erfenis uit de tijd dat we nog onder de rijksambtenarenregeling vielen", zegt VSNU'er Van den Bergh. "Die ambtenaren hadden relatief al veel vrij. Daarnaast kwamen bonden en werkgevers in het verleden vaker extra verlof overeen dan een salarisverhoging." UU'er Cozzi beaamt dit: "Ja, vroeger kregen we er vrije dagen in plaats van geld bij. Zo is ook de ATV ontstaan. Het leek een regeling om in tijden van grote werkloosheid mensen aan het werk te helpen. Wij kregen aanvankelijk zeven ATV-dagen voor wie 40 uur werkte en geen salarisverhoging. In een tweede ronde werd het voltijdwerken teruggebracht naar 38 uur waardoor we meer vrij kregen voor hetzelfde loon. Wie 40 uur bleef werken, kreeg er nog eens extra verlof bij."

Dagen inleveren voor een loonsverhoging van 3 of 3,5 procent lijkt nu toch wel heel erg op een sigaar uit eigen doos... "Maar dat is het ook", zegt onderhandelaar Marieke van den Berg van Abvakabo FNV. "Daar voelen wij dus ook helemaal niets voor. Die vrije dagen hebben de medewerkers verdiend. We kunnen alleen akkoord gaan, als er een aantoonbare plus komt uit de onderhandelingen. Die zouden we dan bovendien goed moeten kunnen beargumenteren naar onze leden toe. "

Kader: Vrije tijd voor salaris?

Joop Schippers, fulltime hoogleraar Arbeids- en Emancipatie-economie, die elk jaar een aantal vrije dagen in de prullenmand gooit: "Dagen inleveren voor een salarisverhoging is een lachertje. Bij ons in het departement ruilen heel veel medewerkers dagen in voor een fiets of een ov-jaarkaart. Als je hen dagen afpakt, pak je ze geld af. Die 3 procent loonsverhoging is dan een compensatie en géén verhoging. Dan moet je gaan naar de 6 procent. Een loonsverhoging lijkt me netjes, want de zuigkracht van het bedrijfsleven wordt steeds groter. Toevallig ben ik met een onderzoek bezig over de arbeidsvoorwaarden in de publieke sector van de afgelopen twintig jaar en de conclusie is dat deze zijn verslechterd door bezuinigingen en loonmatiging."

Vera Boonekamp, secretaresse bij Sociale Wetenschappen, werkt 4,5 dag per week: "Ja, goh, natuurlijk wil ik geen vrije dagen inleveren. Ik zou graag én iets meer geld hebben én mijn dagen houden. Ik vind dat onze koopkracht is gedaald en na al die jaren van 1,2 procent mag het wel een keer iets meer zijn. Ja, we hebben veel vrije dagen, maar dat vind ik wel lekker. Ik moet wel enige moeite doen om ze op te maken. Aan het eind van het jaar ga ik dus altijd snipperen."

Martin de Geest, teamleider crediteuren Administratief Diensten Centrum, werkt 40 uur per week: "Vrije dagen zijn voor mij heilig en ik ben dus in principe tegen het inleveren ervan. Het grote aantal vrije dagen was voor mij één van de redenen om bij de universiteit te gaan werken. Voor iemand van mijn leeftijd heb ik het maximum aan vrije dagen. Ik maak ze ook altijd op. Vrije dagen inruilen voor geld is voor mij niet bespreekbaar, het houdt voor mij geen verbetering van de cao in. Ik vind wel dat we recht hebben op loonsverhoging, al was het alleen maar om de inflatie bij te benen."

Geert-Jan Roelofs, docent-onderzoeker, werkt 38 uur per week: "Ik wil best enkele dagen inleveren, als ik weet dat ik er iets goeds voor terug krijg, hoewel het financieel niet minder moet worden. Ik spreek dan wel vanuit de luxepositie van iemand die al tien jaar leuk werkt bij de universiteit, die kan rondkomen van wat-ie verdient en die elk jaar wel vrije dagen over heeft. Ik denk wel dat ik het daarom netter zou vinden als de keuze aan elke individu wordt overgelaten om dagen in te zetten voor reiskosten of een fiets of meer geld, zoals nu eigenlijk ook het geval is, "

GK