De studentenbonden maken zich zorgen over de kwalitatieve woningnood onder de Utrechtse studenten. Met deze actie willen zij de aandacht vestigen op de wantoestanden op de kamermarkt. Studentenkamers zijn vaak brandonveilig en slecht onderhouden. Hiervoor betalen studenten een huurprijs die oploopt tot twee maal de wettelijke richtlijn.

’’Studenten zijn blij als ze een kamer hebben en nemen het slechte onderhoud en de hoge huurprijs op de koop toe’’, aldus Jorieke Castelijn, bestuurslid van de LSVb. ’’Met deze actie hopen wij de gemeente wakker te schudden.’’ Zolang de 1800 kamers die Utrecht nog mist er niet zijn, gaan louche verhuurders hun gang, vrezen de actievoerders.

Wethouder Bosch: ’’Aan de hoge huurprijzen kan de gemeente niks doen. Binnenkort gaan wij met de LSVb en de USF om de tafel zitten om te kijken hoe dit probleem aan te pakken. Uiteraard kunnen studenten altijd bij de gemeente terecht om hun beklag te doen.’’

AH

Utrechtse studentenkamers zijn minder duur dan vorig jaar. Dat blijkt uit de database Studie Keuze Informatie van het onderzoekscentrum Choice. Het bureau vergeleek een halfjaar lang de huurprijzen van studentenkamers in alle studentensteden op www.kamernet.nl. Nu betaalt een Utrechtse student voor een kamer van 16 vierkante meter gemiddeld 343 euro, vorig jaar was dat nog 361 euro. Desondanks staat Utrecht tweede op de lijst van dure studentensteden. Alleen Amsterdam heeft met gemiddeld 387 euro een hogere huurprijs.

Hoewel de kamers goedkoper worden, scoort Utrecht nog steeds een onvoldoende (5,4) als het gaat om de waardering van de kamers, zo blijkt uit het Choice-onderzoek. Toch is ook hier in vergelijking met vorig jaar een positieve ontwikkeling waar te nemen. Toen kregen de Utrechtse kamers een 5,1 toebedeeld.

Lisa Westerveld van de LSVb laat in een reactie weten: "Het is mooi dat de prijs aan het dalen is, maar in Utrecht en Amsterdam zijn studenten nog steeds aangewezen op kleine kamertjes van particulieren. Studentenhuisvesters moeten de komende jaren dus flink blijven bouwen."

HOP/MV

De schedels in het Universiteitsmuseum zijn onderdeel van de collectie-Harting, vernoemd naar de Utrechtse bioloog Pieter Harting. Hij deed in 1877 antropologisch onderzoek naar de oorsprong van het Nederlandse ras. Schedels van inwoners van Urk leken hem voor dat onderzoek heel geschikt. Door het isolement van Urk zou het Nederlandse ras daar zuiver bewaard gebleven zijn.

De bioloog Harting kocht de schedels destijds van de Hilversumse arts J.F. van Hengel, die de Urker schedels op het kerkhof verwisselde met drie Hilversumse schedels. Tiemen Roos, historicus en lid van het Urker comité: "De schedels zijn dus gewoon gestolen. Als mensen hun lichaam ter beschikking stellen aan de wetenschap is dat prima, maar deze mensen hebben destijds geen toestemming gegeven."

Lange tijd hebben de schedels deel uitgemaakt van de vaste expositie van het Universiteitsmuseum, maar in 2006 werden ze opgeborgen in het depot. Reden hiervoor was de aangescherpte code voor het tentoonstellen van stoffelijke resten. Op de vraag waarom de schedels niet kunnen worden teruggegeven aan de Urkers, antwoordt museumconservator Reina de Raat: "Deze schedels vertellen het verhaal van de zoektocht naar de nationale identiteit halverwege de negentiende eeuw. Samen met verschillende documenten, zoals de correspondentie tussen de Hilversumse arts en de bioloog Harting, vormt dit een unieke collectie die van historisch wetenschappelijk belang is. Als we de schedels teruggeven worden ze in Urk herbegraven, en dan zijn ze voor altijd weg."

Op 18 september gaan verschillende deskundigen in het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden de discussie aan over het exposeren van stoffelijke resten. De Urker schedels zullen dan als casus dienen. "Ik vind dat een goede zaak, hier moet over gepraat worden", zegt Roos. Ook conservator De Raat ziet de discussie met belangstelling tegemoet: "Er wordt binnen de museumwereld al lange tijd gepraat over de ethiek van het exposeren van menselijke resten. Het is goed dat dat nu eens centraal gebeurt."

MV

In Eindhoven had Hans Amman het ooit met de Universiteitsraad aan de stok over de prijs van de kroketten. Vandaar waarschijnlijk zijn culinaire associatie toen maandag in de financiële commissie van de U-raad ander klein leed aan de orde kwam. De nieuwe studentenfractie wilde graag een reactie op het al voor de zomer gedane verzoek om het aantal chipoplaadpunten in universitaire gebouwen uit te breiden. "Moeten we hier nou echt weer over die chipolatapunten gaan zitten praten?", was de vermoeide reactie van Amman. Wij hebben deze zomer een onderzoek laten uitvoeren en daaruit bleek dat er genoeg zijn. Bovendien kosten die dingen 22.000 euro per stuk. Kom op jongens, kappen met die discussie, dat kost ons echt te veel geld."

De volgende vraag van de studenten betrof het ook al voor de zomer gedane verzoek om ruimere openingstijden voor de UB. Omdat nog wordt gestudeerd op de kosten, kon het collegelid over deze zaak geen uitsluitsel geven, maar duidelijk was dat dit verzoek hem beter beviel. Weet je wat, riep financieel directeur Jan Willem Meinsma opgewekt, we laten ze kiezen: chipoplaadpunten of ruimere openingstijden. "Nou", reageerde studentlid Clen Verkleij, "als we kunnen kiezen, dan graag ruimere openingstijden." Een brede glimlach trok over het gezicht van Hans Amman. Hij deed geen toezegging, maar zijn lichaamstaal sprak boekdelen: alles beter dan die verrekte chipolatapunten."

Actie! Actie!

Vorige week bezetten leden van Atlas, de studievereniging van Liberal Arts & Sciences, een kamer in het Ruppertgebouw om hun kamernood duidelijk te maken. Binnen een half uur was er een oplossing: een kamer op de Trans. Volgens Arjen Segers, student-lid van het faculteitsbestuur was deze oplossing Atlas in juli al aangeboden.

Waarom deze actie, Atlas-voorzitter Bas Vering?

"Na het kraanongeval hebben wij onze verenigingskamer af moeten staan aan Studentenservice en vorige week hadden wij daarvoor in de plaats nog steeds geen kamer terug gekregen."

Waarom zijn jullie in juli niet op het voorstel van het faculteitsbestuur ingegaan?

"Het aanbod dat ons destijds gedaan is, was verre van concreet. Er is ons gezegd dat we misschien een kamer konden krijgen, maar het was ons niet duidelijk, wanneer we daadwerkelijk in die kamer konden."

Arjen Segers, student-lid van het faculteitsbestuur, klopt dat?

"Begin juli hebben wij de vereniging een passende oplossing geboden, dezelfde kamer als waar de vereniging nu terecht kan. Op dat moment ging de voorzitter van de vereniging op vakantie en heeft hij de zaak overgedragen aan de secretaris. Van hem heb ik toen, waarschijnlijk vanwege de vakantie, niets meer gehoord."

Is er nu nog een probleem? De studievereniging heeft nu een ruimte.

"Dat klopt, maar het had veel makkelijker gekund. Eigenlijk heeft de vereniging een omweg gemakt om haar doel te bereiken. In Atlas zitten echt geen domme mensen. Je kunt mij niet vertellen dat zij niet weten op welk niveau ze het regelen van een kamer moeten aanpakken. Dat doe je niet bij de rector. Ik denk dat het ze ook te doen was om een beetje commotie te veroorzaken."

Bas, speelde dat inderdaad mee?

"Ons doel was om er wat vaart achter te zetten, het ging niet om het actievoeren. Op het moment dat we Arjen Segers naar een ruimte vroegen, had hij nog niet de functie die hij nu heeft binnen het faculteitsbestuur. Nadat we met de opleidingscoördinator en de onderwijsdirecteur gepraat hadden, bedachten we de actie. Wat we beter hadden kunnen doen, was het nog een keer officieel aan het bestuur te vragen, in plaats van naar de rector te gaan. Dat hebben we nu wel geleerd."

Dus er zijn geen problemen meer, Arjen?

"De vereniging had eigenlijk een niet bestaand probleem dat ze zelf in stand heeft gehouden. Een telefoontje naar mij had direct een kamer kunnen opleveren, want het is een jonge vereniging die de ruimte hard nodig heeft. Misschien dat niet alle mogelijkheden duidelijk waren, maar we hebben als bestuur echt het beste met Atlas voor."

IK

De woestijn rukt op. Zeventig procent van de droge ecosystemen en zo'n twee miljard mensen dreigen van die ontwikkeling het slachtoffer te worden. Een van de oorzaken van de toenemende verwoestijning is het feit dat herders hun dieren te lang in kwetsbare gebieden laten grazen, waardoor de vegetatie zich er niet kan handhaven. Onduidelijk was echter wanneer een point of no return wordt bereikt.

Een internationaal team van milieukundigen onder leiding van de Utrechtse Sonia Kéfi presenteert deze week in Nature een antwoord op deze vraag. Onderzoek in halfwoestijnen in Marokko, Griekenland en Spanje bracht aan het licht dat er in normale omstandigheden een vaste relatie bestaat tussen het aantal begroeide plekken en hun omvang. Ook als er dieren grazen, blijft die relatie bestaan. Wanneer het gebied echter al te intensief wordt begraasd, gaat de grafiek waarin de relatie wordt beschreven, afwijkingen vertonen.

Op basis van een computermodel dat zij van het verwoestijningsproces maakten, concluderen de onderzoekers dat een dergelijke afwijking een tijdige aankondiging vormt van een proces van woestijnvorming, dat mogelijk onomkeerbaar is. Volgens de Utrechtse VIDI-winnaar Max Rietkerk is de fysieke oorzaak het uiteenvallen van grotere begroeide oppervlakken in meerdere kleinere stukjes.

"Die verandering in de begroeiing vertaalt zich nauwkeurig in de genoemde afwijking in de grafiek. Daarmee hebben we dus een goede en ook door lokale overheden simpel te hanteren indicator in handen voor de dreigende verwoestijning van een gebied. Ze hoeven alleen maar naar de relatie tussen het aantal en de omvang van de begroeide plekken te kijken om te weten of ze de begrazing in een bepaald gebied moeten verbieden."

EH

De cijfers komen uit het eerste rendementsonderzoek van universiteitenvereniging VSNU sinds de invoering van de bachelor-masterstructuur. Hieruit blijkt dat van alle studenten die in 2002 na het vwo aan hun bacheloropleiding begonnen 37 procent na vier jaar een diploma had. Ongeveer evenveel studenten staan nog ingeschreven aan de universiteit en de rest is uitgevallen. Van hen stapt meer dan de helft over naar het hbo.

Behalve verschillen tussen instellingen zijn er ook grote verschillen tussen opleidingen. Bij de zes Pedagogiekopleidingen zijn de Utrechtse studenten ook weer de snelsten. Vier jaar na aanvang heeft meer dan driekwart van hen de bachelorbul op zak. In Groningen is dat nog geen 30 procent, terwijl het landelijke gemiddelde rond de 50 procent schommelt. Prof. dr. Theo Wubbels, van de Utrechtse faculteit Sociale Wetenschappen weet wel waarom het rendement zo hoog is. "Een tijd geleden stond Pedagogiek laag op de ranglijst van de Keuzegids. Dat heeft zonder meer stimulerend gewerkt. We hebben een nieuw curriculum ingevoerd en we stellen voortgangseisen: studenten mogen pas aan bepaalde onderdelen beginnen als ze andere al hebben gehaald. Tot de master hebben ze alleen toegang als ze hun bachelordiploma kunnen laten zien." In Groningen kunnen studenten al aan hun master beginnen voor ze klaar zijn met hun bachelor. Ali van Arragon van de afdeling onderwijsbeleid: "Ze scoren voldoende studiepunten, maar ze hebben het diploma nog niet op zak. We willen dus graag een voetnoot plaatsen bij de rendementscijfers."

HOP

"Als je een voldoende hebt gehaald, ook als is het maar een 5,6, dan heb je een tien. Zo zeggen we dat bij onze studie", vertelt tweedejaars student Geneeskunde Desiree Sikkens (19). "Ik heb op het vwo hard geleerd om gemiddeld een acht te halen. Alleen dan kon ik deze studie doen. Ik vind het nou wel even mooi geweest." Ze gaat verder: "Natuurlijk is het leuker om een negen te halen, maar met een zes ben ik ook tevreden. Ik heb een druk studentenleven, en niet alles draait bij mij om m'n studie." Bij haar medestudenten ziet ze weinig ambitie om een heel hoog cijfer te willen halen. "En ook docenten hameren er niet op dat de cijfers omhoog moeten." Ze neemt de kritiek van Balkenende dan ook niet zo serieus: "Ik heb bij die man wel vaker het gevoel van 'laat maar praten'. Ik denk niet dat hij zelf een hele actieve studententijd heeft gehad naast z'n studie."

Roald van Loon (23), derdejaars student Psychologie, merkt weinig van een zesjescultuur binnen zijn studie. "Misschien in het eerste jaar nog wel wat meer, want dan zijn de vakken wat massaler. Maar daarna kies je al een bepaalde richting en dan zie je dat studenten veel ambitieuzer worden, dat geldt ook voor mij. Zeker binnen de psychologie dragen mensen verantwoordelijkheid als ze eenmaal aan het werk gaan. En ook als je verder wilt binnen de onderzoekspsychologie is het belangrijk om hoge cijfers te halen."

De premier uitte onder andere zijn ongenoegen over het feit dat twee van de drie studenten tevreden is met een zes. Roald: "Als dat inderdaad zo is, snap ik die kritiek wel. Je moet als student wel beseffen dat je met wetenschap bezig bent."

Vijfdejaars Rechtenstudente Tjinta Terlien (22) denkt dat er binnen haar studie sprake is van een splitsing: "De ene helft heeft de zesjesmentaliteit, maar een veel groter gedeelte werkt hard en is ambitieus. Zelf neem ik ook geen genoegen met een zes, vooral als ik weet dat ik beter kan." Van een discussie onder studenten over de vermeende zesjesmentaliteit is volgens Tjinta nauwelijks sprake. "Vorige week was ik heel druk binnen mijn studievereniging JSVU en daar waren veel studenten aanwezig. Ik heb weinig van deze studenten gehoord over Balkenendes toespraak, volgens mij leeft het gewoon niet zo." Ze kan zich wel vinden in de kritiek van onze premier: "Hij heeft gelijk, er mag wel wat harder gestudeerd worden door sommige studenten."

Volgens een paar studenten die in de kamer van studievereniging A-Eskwadraat zitten, is er binnen de exacte studies weinig mis met een zes als tentamencijfer. "Als je binnen mijn studie een zes haalt dan betekent het dat je het snapt", zegt vierdejaars student Wiskunde Egbert Rijke (21). "Je beheerst het dan niet perfect, maar vaak is het al heel wat dat je de stof voldoende beheerst. Wiskunde is een behoorlijk pittige studie. Balkenende doet net alsof alle studenten sowieso een zes kunnen halen, en als ze hun best doen makkelijk een hoger cijfer kunnen halen. Hij generaliseert dus met zijn betoog. Soms is een zes zo ongeveer het hoogst haalbare." Ook Kim Biesheuvel (20), derdejaars student Natuurkunde snapt niet waarom het een probleem zou zijn als studenten tevreden zijn met een zes: "Natuurlijk is het leuker om een hoger cijfer te halen, maar een zes hoeft niet per se slecht te zijn."

Steven Berghout (19) is derdejaars student Natuur- en Wiskunde, en merkt ook weinig van ambitieloze medestudenten. "Sommige studenten beheersen bepaalde stof sneller en beter, maar ik zie vaak dat deze studenten hun extra tijd stoppen in andere studiegerelateerde activiteiten. Maar eerlijk gezegd vind ik het moeilijk om te praten over dé student en hét algemene ambitieniveau; dat ligt per vak en per student weer heel verschillend."

Was Balkenendes betoog van vorige week binnen A-Eskwadraat nog voer voor discussie? Steven: "Nee, meestal discussiëren we over ingewikkelde formules!"

MV

Noot: Erger jij je aan de zesjesmentaliteit binnen jouw studie? Of snap je niet waar Balkenende zich druk over maakt? Surf naar het forum op Ublad Online om te discussiëren.

Waarom theater?

"Het begon al tijdens mijn studie Engels. Ik zat bij de Students of Utrecht Drama Society. Elk jaar speelden we een voorstelling. Na mijn studie heb ik een parttime opleiding voor theatermakers gevolgd. Ik heb dus niet alleen veel gespeeld, maar ik heb ook voorstellingen geschreven en geregisseerd. Ook heb ik samen met iemand anders een theatergezelschap opgericht genaamd Act Fast. We maken zelf voorstellingen op maat, voor conferenties bijvoorbeeld. Ik vind het leuk om te zien hoe vanuit een tekst op papier er iets moois op het toneel ontstaat. Het geeft me energie en ik word er blij van. Als ik zelf een tijdje niet speel en naar een voorstelling ga kijken, dan krijg ik echt weer de kriebels. Dan moet ik ook spelen!"

Waar ben je nu mee bezig?

"Op dit moment regisseer ik Kafka's Harem. Dit stuk is door een studente van de UU geschreven. In november gaat het in première, daarna gaan we gaan ermee 't land in. We gaan ook naar scholen, want er hoort een lespakket bij de voorstelling. Daarnaast spelen we in april tijdens de Culturele Zondag. Erg leuk!"

Welke rollen speel je het liefst?

"Qua teksten heb ik een voorkeur voor rijke teksten zoals in de Troje Trilogie van Koos Terpstra. De taal moet mooi zijn, dat vind ik belangrijk. Daarnaast hou ik van fysieke rollen. Dialoogvoorstellingen, zoals je die de laatste tijd vaak ziet, dat is niets voor mij. Nou ja... tenzij de taal heel erg mooi is!"

Afgelopen maandag maakte de organisatoren de studenten alvast enthousiast door gratis bananen uit te delen. Ook heeft de organisatie actief geflyerd in De Uithof en bij studentencomplexen. De actie heeft volgens studente Suzanne Maas, betrokken bij de Groentetas, al 55 abonnees opgeleverd. "Maar we willen weer terug naar ongeveer 80 abonnees, dat was het niveau vóór het hijskraanongeval."