Vier jaar geleden vertrok rechtenstudent Mark Schmetznaar Duitsland, op zoek naar het handbalgeluk. Nu speelt hij inEssen temidden van absolute wereldtoppers. Zijn succes heeft hijgeheel aan zichzelf te danken, weet Schmetz. "Ze zitten hier echtniet te wachten op een speler uit Nederland."
Na 11 minuten in de tweede helft van de ontmoeting tussen detwee roemruchte 'Traditionsvereine' TUSEM Essen en Grosswallstadtis het opeens afgelopen voor Mark Schmetz. Hij gaat na eenaanvallende actie door zijn enkel en blijft liggen. Met zijn handdie op de vloer blijft slaan, maakt hij duidelijk dat het echt misis.
De resterende twintig minuten zit Schmetz onderuitgezakt langsde zijlijn, de met ijs ingepakte voet op een masseurskoffertje.Machteloos kijkt hij toe hoe zijn TUSEM-collega's tot ontzettingvan de meer dan drieduizend fans in de immense Grugahalle deoverwinning verknallen. Letterlijk in de laatste seconde wordt opdomme wijze een strafworp weggegeven.
Wanneer Schmetz een uurtje later over de parkeerplaats hinkt,blijkt de blessure mee te vallen. "Alleen wat verrekt. Een paardagen rust, dan moet het wel weer gaan." Met een beetje gelukspeelt hij volgende week gewoon de Europacupkraker tegen Barcelona,alom beschouwd als het beste handbalteam van dit moment. In Essenpraat men sinds de loting over weinig anders. Supportersvereniging'Die Elche', De Elanden, organiseert een fanreis.
De Utrechtse rechtenstudent blijft stuurs voor zich uitkijkenals een groepje feestvierende Grosswalstadtsupporters hem joligherinnert aan de Nederlandse uitschakeling voor het WK-voetbal.'Und Holland ist nicht dabei, lalalala'. Na het gelijke spel tegende veel lager aangeslagen tegenstander heeft hij weinig reden totvrolijkheid. Het wil nog steeds niet vlotten met het Essensesterren-ensemble waar hij deel van uitmaakt. Het werd dit jaar totde grote kampioenskandidaten in de Duitse Bundesliga gerekend. Dehuidige vierde plaats valt dan tegen. "Het ergste is dat we slechtspelen. Met deze spelers moeten we veel beter kunnen."
Zelf heeft Schmetz, dit jaar naast de Franse wereldkampioenCazal en de Zweedse topdoelman Larsson wellicht de minstspectaculaire aankoop van Essen, van alle nieuwelingen inmiddelshet meeste krediet opgebouwd in het Ruhrgebied. Niet in de laatsteplaats door zijn vrijwel feilloze optreden bij strafworpen. Hetlevert hem een hoge plek op topscorerslijsten op. Ook vandaag konhij bij drie van de vier pogingen een triomfantelijke vuistrichting het publiek maken. "Dat spelletje met de keeper vind ikfascinerend. Ik kijk hoe hij reageert op mijn schijnbewegingen enik gooi 'm er langs. Dat ik door die zeven meters nog iets meer inde picture kom te staan, is mooi meegenomen."
Titels
Thuis, in de wijk Margarethenhoehe, ooit door grootindustrieelKrupp ontwikkeld en van oudsher de thuishaven van de handbalclub,vertelt vriendin Marieke over 'de andere Mark Schmetz'. "Hier ishij veel rustiger dan in het veld. Daarom vind ik het ook zo mooiom hem te zien spelen. Dan uit hij zijn passie en agressie." Zespreekt met bewondering over de carriere die Schmetz heeft gemaaktsinds ze elkaar op de middelbare school leerden kennen. "Hij heefthet helemaal zelf gedaan. Met hard werken en gedisciplineerdleven."
Vanaf het moment dat Schmetz zijn kamer aan de UtrechtseNieuwekade opzegde, het Geleense Vlug & Lenig vaarwel zei, ennaar het handbalwalhalla vertrok is zijn opmars inderdaad niet testuiten. Vooral bij Wallau-Massenheim onder de rook van Mainzmaakte 'der Fliehender Hollaender' furore. Als eerste Nederlanderkreeg hij de eervolle uitnodiging voor de jaarlijkse AllStar-wedstrijd waarin de beste spelers van het jaar eengalavoorstelling mogen geven. Hij werd bovendien tot Nederlandshandballer van het jaar bekroond. Na wat onverkwikkelijketransferperikelen maakte Schmetz deze zomer de overstap naar Essen."Dit was de enige club waar ik naar toe wilde. Hier steekt hetorganisatorisch en financieel altijd prima in elkaar. Het is eenvan de vier, vijf, echte topclubs. Hier krijg ik de kans titels tewinnen. Het is bovendien dichter bij mijn ouders en bij deuniversiteit."
Want naast een goedbetaalde handbalprof, is Schmetz dus ookgewoon student rechten aan de UU. Volgens Marieke legt Schmetz inzijn studie een zelfde soort discipline aan de dag als in zijnsport. Ondanks zijn drukke speel- en trainingsschema zal hij erdaarom in slagen binnen afzienbare tijd af te studeren. "Mark issoms net een computer. Hij kijkt naar het aantal bladzijden, hijkijkt naar de tijd die hij ervoor heeft. En dan gaat hij aan deslag."
Zelf had ze veel grotere problemen. Na zeven jaar gaf ze haareigen studie in Utrecht eraan en verhuisde definitief naarDuitsland. "Ik heb te lang vastgehouden aan rechten. Het studerenop zich viel me al heel zwaar. Maar bovendien leefde ik in tweewerelden. Ik was erg veel bij Mark in Duitsland, tegelijkertijdwilde ik geen afscheid nemen van mijn leuke Utrechtse leven. Datwerkte niet. Nu is er tenminste duidelijkheid en kan ik hier metiets nieuws beginnen. Misschien wel een nieuwe studie."
Schmetz benadrukt dat zijn studie in vergelijking met 'echtestudenten' op een laag pitje staat. "Ik heb nu het leven dat ikwil. Dat afstuderen komt wel." Toch maakt hij serieus werk van zijnstudie. Dit jaar probeert hij zijn drie laatste vakken, eenverplicht- en twee keuzevakken, af te ronden. Volgend jaar wil hijdan zijn scriptie schrijven.
Of die planning uitkomt is volgens Schmetz eerder afhankelijkvan zijn docenten en de examencommissie dan van hemzelf. "Collegeslopen kan ik niet. Tentamens zijn ook vaak op een verkeerd moment.Ik moet altijd maar hopen dat een docent mij de collegestof en dewerkgroepopdrachten wil mailen. Niet alle docenten zijn daartoebereid. En dan moet ik ook maar weer hopen dat de examencommissiemij toestaat om een mondeling te doen. De universiteit zoustudenten die aan topsport doen best wel wat beter mogen helpen methun studieplanning. Als ik het boek en de opdrachten heb, dan haalik het tentamen wel. Dat is het probleem niet."
Zieltogend
Discipline in het handbal, in het leven en in zijn studie. LijdtSchmetz soms aan 'een Duitse mentaliteit'? Hij moet glimlachen."Misschien wel. Niemand zit hier te wachten op een speler uitNederland. Je moet je kansen pakken. Veel Nederlandse spelershebben wel het talent, maar niet die ambitie om er echt iets van temaken."
Uit zijn woorden spreekt frustratie over het zieltogendeNederlandse handbalteam. Aanvoerder Schmetz heeft in al die jarennooit verstek laten gaan, maar overweegt zich nu toch terug tetrekken uit de ploeg die in januari aan een langkwalificatietraject voor het EK
begint. "We zitten weer op een nulpunt. Ik weet niet of ik hetkan opbrengen om nog een keer met bouwen te beginnen. Ook gezienhet drukke programma dat ik nu met Essen heb."
Een dezer weken moet Schmetz de Nederlandse bondscoach op dehoogte brengen van zijn beslissing. Hij wil er even niet aandenken. Fit zijn voor de wedstrijd tegen Barcelona staat nu evencentraal. "Daar wil ik echt spelen. Desnoods gaat de spuiterin."
Xander Bronkhorst
Foto: Reiner Worm