Nederland telt rond een half miljoen mensen met diabetes,waarvan een deel dat overigens nog niet weet omdat de ziekte langetijd kan verlopen zonder klachten of symptomen. Maar ook mensen vanwie de diabetes wel bekend is, kunnen zich prima voelen. Datbetekent dat behandelaars een zorgvuldige afweging moeten makentussen de medische noodzaak van een behandeling en de invloeddaarvan op de kwaliteit-van-leven van de patiënt.

Omdat huisartsen als geen ander op de hoogte zijn van de socialeomstandigheden en de overige ziekten van diabetespatiënten envan hun bereidheid om adviezen op te volgen, zijn zij volgensRutten bij uitstek in staat om die goede diabeteszorg te bieden.Hij noemde het dan ook schrikbarend dat sommige huisartsen nietweten hoeveel mensen met een al bekende diabetes in hun praktijkaanwezig zijn.

Tegelijkertijd constateerde Rutten dat ook huisartsen die huntaak in dit opzicht wel serieus nemen, niet in staat zijn om geziende complexiteit van de ziekte in hun eentje volledig passendediabeteszorg te verlenen. Rutten pleitte daarom voor wat hij'disease-management' noemde, met onder meer veel aandacht voor eengoede samenwerking van huisartsen met andere hulpverleners in eendiabetesteam. Een probleem is echter dat de huidige financieringvan de gezondheidszorg die samenwerking juist belemmert, aldusRutten. Hij riep overheid en zorgverzekeraars op om dezebelemmeringen uit de weg te ruimen. Ook pleitte hij voor meerwetenschappelijk onderzoek, onder meer naar de effectiviteit vanadviezen die op dit moment aan diabetespatiënten wordengegeven.

EH

In de zomer van 1996 werd Mansfelders getroffen door eenherseninfarct. Daarvan leek hij zich redelijk te herstellen, maarzoals nu gebleken is toch onvoldoende om het directeurschap van hetcomplexe FBU weer op zich te nemen. Het FBU heeft onderafdelingenvoor onder meer afvalbeheer, congresorganisatie, technischewerkzaamheden, restauratieve zorg, schoonmaak, bewaking en vervoer.Mansvelders blijft wél aan de universiteit verbonden voor deuitvoering van specifieke projecten.

Het FBU is in 1991 opgericht tijdens de operatie BestuurlijkeVernieuwing. Universitaire onderdelen die niet primair metonderwijs of onderzoek te maken hadden werd toen opgedragen'facilitair' te gaan werken, dat wil zeggen op basis vanverrekening en concurrentie. Onder Mansvelders zijn delen van hetFBU tot grote bloei gekomen. In afwachting van de benoeming van eennieuwe directeur is als plaatsvervanger J. Lubbers benoemd,voorheen hoofd van FBU-technische dienst. Tijdens Mansveldersziekte trad hij ook op als waarnemer.

Het college van bestuur spreekt de geruchten als zou het FBU nuin aanmerking komen voor 'outsourcing', analoog aan het ACCU, tenstelligste tegen. Dat de restauratieve verzorging in hetAcademiegebouw onlangs niet is toegewezen aan FBU maar aanJaarbeursdochter Kuil, staat los van het terugtreden vanMansvelders, aldus collegevoorzitter J. Veldhuis.

AH

Zie ook de rubriek Redactioneel

In een brief aan de Universiteitsraad laat het college vanbestuur weten dat het in 1993 gestarte Centrumgebied-projectgunstig verloopt, maar dat de kosten in verschillende opzichtentegenvallen. De grootste extra kostenpost wordt gevormd door deaanstaande verbouwing van Transitorium 1. Aanvankelijk was alleenrekening gehouden met enkele bescheiden aanpassingen aan het oudstegebouw in De Uithof. Maar nu het gebouw wordt omgevormd tot eenflexibel, multi-functioneel onderwijs- en studentencentrum, zijningrijpender maatregelen onvermijdelijk.

Besloten is onder meer om alle asbest uit het gebouw teverwijderen en om een Sprinkler-installatie aan te brengen. Inverband met de verhuizing van het Studenten Service Centrum zijnook flinke verbouwingen noodzakelijk. Hoewel een deel van de extrakosten wordt betaald uit een reserve voor achterstallig onderhoud,verwacht het college toch nog ruim vier miljoen gulden extra nodigte hebben uit de investeringsbegroting.

Diezelfde begroting zal nog eens voor een kleine zes miljoenworden aangeslagen voor extra uitgaven aan Trans 2 en hetEducatorium. Vooral dit paradepaardje van de afdeling Huisvestingblijkt onverwacht veel duudrder te zijn uitgevallen danaanvankelijk was begroot. Dat komt volgens het college vooral doorhet bijzondere ontwerp en de daarvoor nodige constructies. Gesteldkan worden dat aannemer, architect, constructeur en ook deopdrachtgever zich toch wel enigermate hebben verkeken op decomplexiteit van het gebouw dat in zijn vormgeving en detailleringzo eenvoudig lijkt, aldus het college in zijn brief.

EH

Louët was één van die miljoenen kijkers dieafgelopen zondag met spanning heeft zitten kijken naar de finaletussen Raymond van Barneveld en Ronnie Baxter. "Op een gegevenmoment dacht ik, Van Barneveld haalt het niet. Maar toen Baxterachttien gooide in plaats van één merkte je dat `Barney'kans had om te winnen." Louët heeft zes jaar geleden zelf meteen aantal vrienden een dartteam opgericht in Hengelo waar hij toennog bestuurskunde studeerde. Nu dart hij alweer enige tijd inUtrecht, hij speelt in de derde divisie van de Dartbond MiddenNederland. "Darts is een echte kroegsport, `t is eengezelligheidssport. Het gaat er vooral om dat je een leuke avondhebt." Louët maakt zich geen zorgen dat men soms de dartsportniet echt serieus neemt, er wordt wel eens denigrerend gesprokenover `pijltjes gooien'. "Er wordt ook gezegd dat schaken een saaiesport is. Maar ga zelf maar eens darten, de sport vergt veelconcentratie en het tellen is erg belangrijk. Als je goed telt danweet je welke punten je moet gooien om uit te kunnen. Dat kan jesoms wel een beurt schelen. Het gooien van Van Barneveld lijktmakkelijk, maar het is niet zo simpel als het eruit ziet. Er zijnmensen die thuis veel 180'ers gooien, maar in een wedstrijd ergslecht zijn, dat heeft toch te maken wedstrijdspanning enconcentratie. Ik sta af en toe gewoon te rillen van de spanningtijdens een wedstrijd.

Darten is een concentratiesport bij uitstek, er zijn dan ookveel trucjes om de tegenstander uit z'n concentratie te halen. Zozijn er darters die grappen maken tijdens de beurt van detegenstander, ook zijn er darters die als het spannend wordt extralangzaam de pijlen uit het bord trekken.

"In de divisie waarin ik speel valt dat nogal mee met dat soortdingen. Wanneer de spanning oploopt komt het vaker voor dat iemandna zijn beurt de pijlen op de grond smijt als hij een slechte beurtheeft gegooid. Toch gebeurt het wel eens dat degene die de puntenbijhoudt lang wacht met het bord schoonvegen en dat juist op hetmoment doet dat jij wilt gaan gooien. Maar over het algemeen gaathet er bij ons wel sportief aan toe."

De dartsport heeft een slecht imago, de shirts te ver open, veelgoud en zilver en er wordt veel gedronken. "Er wordt weleens gezegdmet darten maak je twee bewegingen je werpt de pijltjes en jedrinkt je bier. Met een paar biertjes op kun je wat losser gooien,maar drink je teveel dan gooi je natuurlijk niet zo zuivermeer."

Louët ziet dit seizoen kansen om te promoveren naar detweede divisie. Voorzichtig legt hij de lat al wat hoger en denkthij ook in de eerste divisie mee te kunnen draaien. Maar vooralsnogdart de Utrechtse student vooral omdat hij het een leuke sportvindt.

Hugo Kamperman

Vooral de studentengezelligheidverenigingen waren royaalvertegenwoordigd bij de Nieuwjaarsreceptie van het college vanbestuur, vorige week donderdag in de Senaatszaal van hetAkademiegebouw. Collegevoorzitter J. Veldhuis somde op wat deuniversiteit voor komend jaar allemaal op stapel heeft staan: devorming van een toonaangevend medisch cluster, een centrum voorgeowetenschappen, samenwerking met Wageningen, en nog veel meermoois.

Homepage van Albo Helm: http://utopia.knoware.nl/users/albohelm/

Veranderende arbeidsvoorwaardenuniversiteiten

Als het aan de universiteiten ligt, gaan deacademische arbeidsvoorwaarden in de toekomst veranderen. Hierdoorworden de verschillen tussen universiteiten en bedrijfslevenkleiner. In de visie van directeur Henk Veenema van hetServicecentrum Personeel & Organisatie zit het verschil tussenuniversiteit en bedrijfsleven vooral in een vriendelijker, maardaardoor ook wat minder uitdagend klimaat.

"Ik heb ooit het geval meegemaakt van een afdeling waar eenmedewerker langdurig ziek werd. Door keihard te werken slaagdenzijn collega's er in de zaak een jaar draaiende te houden. Alsblijk van waardering kregen zij aan het eind van dat jaar eengratificatie. De net teruggekeerde collega kreeg die beloning nieten heeft daar toen bezwaar tegen aangetekend. En hij werd nog inhet gelijk gesteld ook."

Henk Veenema vertelt het verhaal omdat hij het typerend vindtvoor de sfeer van 'gelijke monniken, gelijke kappen' die oprechtspositioneel gebied heerst. Waar in het bedrijfslevenprestaties in belangrijke mate bepalend zijn voor de beloning,geldt bij de universiteit nog bijna het omgekeerde. Bonussen engratificaties worden mondjesmaat verstrekt en een universitairemedewerker moet het erg bont maken om niet jaarlijks een treetjedoor te schuiven in zijn of haar schaal. Veenema: "Het onthoudenvan een periodiek aan iemand is alleen mogelijk op grond van eenslechte beoordeling. En dat is een tamelijk fors middel, dat chefsniet graag hanteren, zeker niet omdat universitaire medewerkersdankzij het bestuursrecht ook nog eens een betere rechtsbescherminggenieten dan hun collega's in het bedrijfsleven, die bij eenarbeidsconflict de kantonrechter moeten inschakelen."

"Dat blijkt bijvoorbeeld bij een conflict over een ontslag",zegt Veenema. "In het bedrijfsleven kan een werkgever dearbeidsovereenkomst met een medewerker beëindigen als ersprake isvan een redelijke ontslaggrond. De werknemer kan datontslag weliswaar bij de kantonrechter aanvechten, maar houdt daarvrijwel nooit meer dan een schadeloosstelling aan over. Deuniversitaire aanstelling daarentegen kent maar een beperkt aantalontslaggronden, waardoor een ontslag, hoe redelijk ook, vaakmoeiljk te realiseren is, omdat de bestuursrechter ontslag een zeerzware sanctie vindt. Het komt geregeld voor dat een ontslag wordtvernietigd en dat de betrokken medewerker weer in dienst genomenmoet worden."

Hoewel hij ervoor waarschuwt om de tegenstellingen teoverdrijven, bevestigt Veenema dat er ook in materieel opzichtverschillen bestaan tussen universiteit en bedrijfsleven. "In zijnalgemeenheid kun je zeggen dat de universiteit een vriendelijker,maar daardoor ook minder op prestaties gericht klimaat kent. In hetbedrijfsleven wordt veel met geld geregeld. De salarissen zijn erhoger en er wordt veel gewerkt met bonussen en tantièmes. Deuniversiteit is zuinig met geld, maar soepeler met vrije tijd. Nietalleen kent de universitaire kalender meer officieel erkende vrijedagen, ook wordt werken in deeltijd gestimuleerd. De universiteitenkennen bovendien een uitstekende regeling voor onbetaald verlof enzijn flexibeler bij het toekennen van betaald (zorg)verlof."

EH

"Jezus, dit is wel een heel foute tekst, zeg. Dit kan echt nietmeer, hoor." Luid gegrinnik van een handvol Corpsleden in de kamerwaar de voor-première plaats vindt van de CD 'Fruits demère'. Op de melodie van 'Bad bad Leroy Brown' klinkt hetnummer 'Corpsbal van formaat' dat in 1974 werd geschreven voor hetGroenentoneel van dat jaar, en dat nu is vereeuwigd op delustrum-CD van het 120-jarige Koninklijk Utrechts StudentenTooneel.

Negentien nummers uit de periode 1967-1998 telt de CD,grotendeels behorend tot het ijzeren repertoire van zanglustigeCorpsleden. Zo is daar Trees (1973) met de onsterfelijke regels Diemilieuvervuiling is toch heel vervelend, want de boel die gaat zostinken op den duur, en het UB-lied (1994):De buurvrouw is nogalpikant, je krijgt kriebel aan je hand, rent op een drafje naar deplee, voor onanie op de UB.

Pianist Daan Richard legt uit dat het vastleggen vanGroenenliederen een lange traditie heeft. Op zijn kamer ligt een LPuit 1959 met daarop het door Euro-commissaris Hans van den Broekgezongen 'Romance van die ene keer'. De nieuwste CD wisseltnostalgische ballades over Utrecht en het studententenleven af metharde rocknummers van onder meer Oasis met soms ronduit smakelozeteksten.Wijven, bier en zaad dreunt het Texellied door de kamer,maar voor een CD voor intern gebruik, mag wat minder parlementairtaalgebruik geen bezwaar zijn, vindt Richard. "Veel nummers gaanover hoe mooi het is om Corpsbal te zijn en hoe kut het is om knorte wezen. Maar het zijn wel teksten waarin we ook onszelf stevig opde hak nemen. Luister maar eens naar het Utrechtlied uit 1973: Elkeknor was een onmondig kind. Ach, en nu, na al die jaren is zo'nknor van toen mijn beste vrind. In de kamer klinkt een collectievezucht van ontroering.

EH

Het belastingvoordeel is het gevolg van een uitspraak van hetgerechtshof in Amsterdam. Het geldt voor studenten op kamers diehun studie voor het grootste deel zelf bekostigen met eenbijbaan.

De zaak voor het gerechtshof was aangespannen door een studentdie uitsluitend een basisbeurs had en daarnaast rondkwam van eenbaantje. Hij wilde bij de fiscus een aftrekpost opvoeren voorstudiekosten (collegegeld, boeken en dergelijke). Dat mocht, vondde belastingdienst. Maar dan moest hij wel zijn basisbeursverrekenen met zijn studiekosten. Die beurs is immers al eenvergoeding voor studiekosten. De aftrekpost voor studiekosten kwamdaardoor 5100 gulden (twaalf keer de maandelijkse basisbeurs) lageruit. En daar nam de student geen genoegen mee. Hij wilde slechts1500 gulden van zijn studiekosten aftrekken. Dat is het bedrag vande beurs voor thuiswonende studenten. Een student op kamers krijgtweliswaar een hogere beurs, betoogde de werkstudent, maar dat heeftniets met studiekosten te maken, maar met de kosten vanlevensonderhoud. Die zijn simpelweg hoger.

De belastingdienst verwierp deze redenering, maar hetgerechtshof heeft de student nu gelijk gegeven. Studenten op kamersmogen even veel voor studiekosten aftrekken alsstudenten die thuiswonen, vond ook het hof. De aftrekpost voor studiekosten komtdaardoor inderdaad 3600 gulden hoger uit dan de fiscustoestond.

Deze uitspraak heeft gevolgen voor studenten die meer dan 10.000gulden per jaar verdienen met een baantje. Een extra aftrekpost van3600 gulden levert dan zo'n 1300 gulden per jaar op. Studenten diemeer dan 15.000 gulden verdienen, raken dat voordeel weer kwijt.Van hen wordt geld ingehouden op hun basisbeurs.

HO, HOP

Marilien Mogendorff vond het erg wennen die eerste maanden. "HetEngels was moeilijk, het leven hier was nieuw voor ons allemaal. Erlag veel druk op ons en we hadden geen ouderejaars die ons kondenvertellen hoe het moest omdat we de eerste studenten zijn die hierstuderen."

"Het kwam allemaal op ons af" zegt Maarten Stikkelman. "Veelwerk en allemaal nieuwe ervaringen."

"Het is een andere vorm van studeren", meent decaan Adriaansens,"met meer tijdrovende activiteiten." Vooral de Nederlandsestudenten van het College hadden daar moeite mee. "Als je inNederland een goede leerling bent op het gymnasium ben je elkemiddag om drie uur klaar met je huiswerk. Er waren hier studentendie nog nooit 's avonds hadden gestudeerd." Volgens de decaan zijnveel studenten daardoor in de problemen gekomen. Vandaar dat ertoen een breakweek werd ingelast waarin ook de cursussen zijnbijgesteld.

Al met al zijn de resultaten goed vindt decaan. Hij voorspeltdat minstens 175 van de 180 studenten hun 21 studiepunten gehaaldhebben voordat ze in de kerstvakantie naar huis gaan.

In totaal zijn er nu negen mensen afgehaakt. "Daar wordt nu welover geroepen, maar vergeleken met het aantal afhakers op eengewone universitaire opleiding is dat peanuts. Er was iemand bijdie medicijnen wilde studeren en deze opleiding te breed vond eneen paar mensen waren alsnog ingeloot voor die studie." aldusAdriaansens. "Er is niemand gestopt omdat hij niet slim genoeg was.Eén meisje kon het intellectueel wel aan, maar de combinatievan het campusleven en het harde werken niet."

Volgens de decaan kan de campus beklemmend zijn: "Het is eenkleine groep van 180 mensen en je komt elkaar overal tegen: tijdensclass, bij de maaltijden, in de bar." Marilien Mogendorff beaamtdat het een kleine wereld is. "Je maakt hier snel vrienden en hetis heel intens. Ik ben dat soms wel zat, dan heb ik zin om op tegaan in de anonimiteit van de stad. Ik heb soms lucht nodig, anderemensen om me heen, nieuwe winkels en een andere kroeg." Maarten islid geworden van het Corps omdat hij de campus te klein vond. "Ikkan niet alleen studeren, ik wil ook een studentenleven hebben."Zijn Slowaakse mede-student Martin Fotta: "Ik ga deze mensen juistmissen als ik thuis ben met Kerst. Ik verveel mehier nooit, ik hoefnooit ver weg te gaan om vrienden tegen te komen."

De campus is met de huidige 180 bewoners nog niet volledigbezet. De komende drie jaar moet het bewonersaantal oplopen naarzo'n 600 studenten. "Er zijn nu al 150 volledige aanmeldingenbinnen voor volgend jaar en ik verwacht dat we daar al 75 procentvan moeten toelaten", zegt de decaan.

Volgend jaar gaan er een paar dingen veranderen. Zo worden deroosters aangepast. "De bedoeling is dat studenten meeraaneengesloten college krijgen en ook vrij, waardoor het leven opde campus levendiger wordt", aldus Adriaansens. Er komen ook sport-en culturele voorzieningen op de campus.

De twee jongens, Maarten en Martin, gaan in ieder geval door methet College. "Dit is een goede manier om binnen te komen op eengoede Amerikaanse of Engelse universiteit", vertelt MaartenStikkelman. Dat de studenten breed worden opgeleid is éénvan de redenen voor Martin om het college af te maken : "Ik wil'Internationale Betrekkingen' gaan studeren, maar als ik vangedachten verander kan dat altijd." Marilien twijfelt nog. "Maardat ligt aan mij, met het college is niets mis", zegt de studenteaarzelend. "Ik wil uiteindelijk medicijnen studeren en ik betwijfelof dit brede pakket wel geschikt is voor mij."

Joke van der Glas

De 48 onderzoekers krijgen geld uit het zogeheten 'programmaakademie-onderzoekers' van de KNAW. Dat is dertien jaar

geleden opgezet om te voorkomen dat talentvolle onderzoekers

geen vaste baan aan de universiteit kunnen krijgen en daarom

voor de wetenschap verloren gaan. Dat gevaar bestaat nog steeds.De universiteit vergrijst, bleek deze maand nog eens uit cijfersvan de vereniging van universiteiten VSNU. Vrijwel tegelijkertijdverscheen een studie waaruit bleek dat postdocs - onderzoekers diena hun promotie een tijdelijke baan hebben - zelden vast werkvinden.

de 48 onderzoekers die nu geld van de KNAW krijgen, zijn voordrie jaar van hun zorgen af. Die termijn kan, als alles goed gaat,met twee jaar verlengd worden. Daarna zullen ook deze onderzoekerszich moeten voegen in het leger van werkzoekende postdocs.

De KNAW koos de 48 nieuwe postdocs uit 116 aanvragen.Vrouwen

en technici scoorden bovengemiddeld: van hen werd de helftvan

de aanvragen gehonoreerd. In Utrecht vielen Biologie enGeneeskunde (één vrouw) beide twee maal in de prijzen. Deandere vier 'fellowships' gaan naar Sociale Wetenschappen,Wiskunde, Natuurkunde en Farmacie. De nieuwe lichting meegerekendzullen er komend jaar zo'n tweehonderd akademieonderzoekers aan deuniversiteit werken.

HOP, Hanne Obbink/EH