Gaan de poortjes bij Geowetenschappen open? ‘Nope’

Het account ‘Gaan de poortjes open?’ op X heeft een lange adem. In oktober 2019 verschenen de eerste posts op wat toen nog gewoon Twitter heette. Sindsdien zien volgers op onregelmatige basis foto’s voorbij komen van de elektronische poortjes in het Vening Meineszgebouw, vaak afgeplakt met rood tape of met een radeloze medewerker ervoor. ‘Nope’, is dan bijvoorbeeld de tekst die erbij staat. Of ‘nee hoor’, ‘not today’, ‘wat denk je zelf?’. 

De afgelopen tijd leken de posts elkaar wat sneller op te volgen. Reden voor DUB om eens navraag te doen. Gaat het zo vaak mis met de poortjes die de medewerkers van de faculteit Geowetenschappen met een pas openen om naar hun werkplek hoger in het gebouw te gaan? 

Dat valt mee, mailt hoofd Huisvesting en Facility Management Mariël Witteveen. “Net als bij iedere technische oplossing zijn er weleens storingen. Maar de poortjes zijn nooit allemaal tegelijk in storing; het gebouw is altijd toegankelijk op de manier die we willen. Op dit moment is er één poortje kapot op de tweede verdieping. Het Facilitair Service Centrum doet er alles aan om het snel weer werkend te krijgen.”

Een langlopende grap
Dat de poortjes het niet doen is voor medewerkers ook meer iets van een running gag geworden, stelt aardwetenschapper Francien Peterse in een reactie. Drie jaar geleden deden de poortjes het volgens haar heel lang niet. Toen werden er ook ironische A4-tjes met memes opgehangen op de poortjes.

Zij ziet in het social media-account bovendien een verwijzing naar de discussie die er was toen de faculteit het kantoorgebouw betrok. “Die discussie is er eigenlijk nog steeds. Veel van de stafleden zouden graag zien dat studenten gewoon langs kunnen komen, maar de poortjes werpen hier een drempel op.”

Geen bank
Vijf jaar geleden beklaagde de legendarische studieadviseur Jos Bierbooms zich op DUB al uitgebreid over de ontoegankelijkheid van het nieuwe gebouw. Studenten en gasten komen eerst een portier tegen, wie verderop in het gebouw naar boven wil, moet door poortjes heen. “We zijn toch geen bank of verzekeringsmaatschappij?, vroeg hij zich af in zijn afscheidsinterview. 

Dat gevoel leeft nog steeds, bevestigt ook stadsgeograaf Irina van Aalst. “Die poortjes zijn verschrikkelijk onhandig. Steeds studenten ophalen bij de portier en weer wegbrengen …. Of een bezoekerspas regelen ….”

Een bewuste keuze
Maar volgens hoofd Huisvesting Witteveen werd er  jaren geleden juist bewust voor gekozen om het gebouw niet vrij toegankelijk te maken omdat docenten daar om vroegen. “Er was een sterke wens om ongeplande bezoeken van studenten aan hun kantoren te beperken”, mailt zij. “Het kantoorgebouw moest een plek worden om ongestoord te kunnen werken.”

Het uitgangspunt werd volgens Witteveen het ‘docent-volgt-student’-principe. “De docent gaat naar de student toe in geval van contactmomenten. Die kunnen plaatsvinden in het Koningsberger- of Minnaertgebouw, maar ook in het Vening Meineszgebouw op de begane grond en eerste verdieping.”

Onzin
Francien Peterse en Irina van Aalst reageren verbaasd. Van Aalst: “Docenten hebben hier zeker niet voor gepleit, al voor de verhuizing was er veel weerstand.”

“Volstrekte onzin”, zegt ook haar collega-geograaf Leo Paul over de reactie van de afdeling Huisvesting. Hij was onderwijsdirecteur van Sociale Geografie & Planologie in de tijd dat de plannen voor het nieuwe gebouw bekend werden. Volgens hem was van het begin af aan duidelijk dat de poortjes er zouden komen en is van een discussie met docenten nooit serieus sprake geweest. 

Nog steeds zouden de meeste docenten die poortjes liever zien verdwijnen, is zijn overtuiging. 

Te simpel gedacht
Witteveen benadrukt dat er voorafgaand aan de verhuizing van de faculteit verschillende klankbordgroepen zijn geraadpleegd. “Natuurlijk kun je dit soort besluiten nooit naar tevredenheid van iedereen nemen, maar we staan nog steeds achter de keuze om het toegangsbeleid op deze manier vorm te geven.”

Volgens haar wordt er ook te simpel gedacht over het weghalen van poortjes. Die maken onderdeel uit van het gehele kantoorconcept, stelt zij. De open kantoorruimtes op de bovenste verdiepingen zijn alleen mogelijk omdat niet zomaar iedereen door het gebouw kan lopen. Van een andere docent krijgt DUB te horen dat vooral medewerkers met weinig onderwijstaken, bijvoorbeeld promovendi, blij zijn met het afgesloten karakter.

Maar Leo Paul is niet overtuigd: “Mij is nooit duidelijk geworden waarom dit nu precies nodig is. Je kunt je al afvragen of een apart kantoorgebouw past bij een universiteit waar het contact tussen studenten en docenten zo belangrijk is. Om het voor studenten dan ook nog eens extra lastig te maken om hun docenten te bezoeken, vind ik nog steeds een verkeerde keuze.”