Hoe minder geld je hebt, hoe meer je moet zorgen dat het goed besteed wordt

Désirée Verberk in de tijd dat ze voorzitter was van de Utrechtse Universiteitsraad.

Hoe kijken UU’ers aan tegen de roep om meer democratie in de universiteit? Désirée Verberk, zakelijk directeur Onderwijsadvies & Training en ooit onafhankelijk voorzitter van de U-Raad, wil dat de medezeggenschap meer serieus genomen worden. “Bestuurders moeten bereid zijn meer te luisteren naar de studenten en docenten.”

Hoe kijken UU'ers aan tegen de roep om meer democratie aan universiteiten?  DUB vraagt het ze. 
Herken je de problemen die door de studenten in Amsterdam genoemd worden? 
“In de jaren negentig werkte ik bij de Universiteit van Amsterdam bij de faculteit der Wijsbegeerte. Ik weet dat de situatie daar anders is dan hier. Amsterdam heeft gekozen voor een ondernemingsraad en een studentenraad. Ik denk dat het binnen een academische gemeenschap beter werkt wanneer je als docenten en studenten met elkaar in dialoog bent. In de Utrechtse raad merkte ik ook dat die groepen elkaar versterken.
"Daarnaast bruskeren ze in Amsterdam het tijdelijk personeel. Die tijdelijke aanstellingen lopen via hun uitzendbureau waardoor de instelling geen wachtgeld hoeft te betalen. Dat zet kwaad bloed.
"Toch zijn er ook zaken die voor Utrecht herkenbaar zijn. De huidige medezeggenschap heeft op te weinig onderwerpen instemmingsrecht. Dat recht heb je nodig om serieus genomen te worden. Ik hoor van mensen om me heen dat ze weinig vertrouwen hebben in de raden. Je bent nu heel afhankelijk van de bereidheid van bestuurders om informatie te delen. "
Hoe ging dat in de tijd dat jij voorzitter van U-Raad was?
“Ik heb met twee colleges van bestuur gewerkt. In dat van Jan Veldhuis als collegevoorzitter zag je heel duidelijk dat het universiteitsbestuur nog met de WUB had gewerkt. De collegeleden vreesden sommige universiteitsraadsleden meer dan nodig op basis van hun pre-MUBse ervaringen en pasten de nieuwe regels voor informatieverschaffing strikt toe. Het college van Yvonne van Rooy en Hendrik Jan Gispen zag de raad al meer als een club die constructief kon meedenken, maar stelden zelf ook heel duidelijk de grenzen welke informatie ze wilden delen."
Moet de medezeggenschap weer zeggenschap worden, zoals vroeger?
“Dat gaat me te ver. De besturen hebben zware portefeuilles gekregen, zoals het beheer over het hele vastgoed. Echt medebestuur vraagt om het nemen van veel verantwoordelijkheid en dat stelt hoge eisen. Hoe minder geld je hebt, hoe meer je moet zorgen dat het goed besteed wordt. Dat is heel complex. Niemand weet welk model het beste werkt als het gaat om het verdelen van geld. In elk systeem zitten wel perverse prikkels waar mensen zich te veel op gaan richten. Je hebt dus wel een bestuur nodig dat de afwegingen maakt, maar daarbij zou het de studenten en docenten veel meer dan nu moeten betrekken bij de besluitvorming."
In hoeverre speelt de politiek een rol, bijvoorbeeld als het gaat om het rendementsdenken?
Het rendementsdenken en de outputfinanciering komt van de politiek. Waar ik me in die context echt over opwind, is de druk om zo snel mogelijk te studeren. Waarom moeten het in alle gevallen de studenten in hele kort tijd door een studie heen worden gejaagd? Mensen die gaan studeren staan voor het eerst op eigen benen, komen in een heel nieuwe omgeving, krijgen te maken met - bijvoorbeeld - liefdesverdriet, hebben vaak geen idee of ze de goede studie hebben gekozen en moeten zich daarbij kunnen vergissen. Een paar jaar natuurkunde studeren om er achter te komen dat sociologie jouw vak is - dat maakt je na afronding van die sociologiestudie een waardevolle burger." 
Eerder verschenen verhalen in de korte serie over UU’ers die hun licht over de UU-medezeggenschap laten schijnen.
Hoogleraar Universiteitsgeschiedenis Leen Dorsman De MUB-moeheid uit zich aan de UU in boze, overspannen docenten
Studentraadslid Rebo Harm de Jong Met meer instemmingsrecht kun je tenminste echt meebeslissen

Nieuws
on 06/03/2015

Hoe kijken UU’ers aan tegen de roep om meer democratie in de universiteit? Désirée Verberk, zakelijk directeur Onderwijsadvies & Training en ooit onafhankelijk voorzitter van de U-Raad, wil dat de medezeggenschap meer serieus genomen worden. “Bestuurders moeten bereid zijn meer te luisteren naar de studenten en docenten.”

Hoe kijken UU'ers aan tegen de roep om meer democratie aan universiteiten?  DUB vraagt het ze. 

Herken je de problemen die door de studenten in Amsterdam genoemd worden? 
“In de jaren negentig werkte ik bij de Universiteit van Amsterdam bij de faculteit der Wijsbegeerte. Ik weet dat de situatie daar anders is dan hier. Amsterdam heeft gekozen voor een ondernemingsraad en een studentenraad. Ik denk dat het binnen een academische gemeenschap beter werkt wanneer je als docenten en studenten met elkaar in dialoog bent. In de Utrechtse raad merkte ik ook dat die groepen elkaar versterken.

"Daarnaast bruskeren ze in Amsterdam het tijdelijk personeel. Die tijdelijke aanstellingen lopen via hun uitzendbureau waardoor de instelling geen wachtgeld hoeft te betalen. Dat zet kwaad bloed.

"Toch zijn er ook zaken die voor Utrecht herkenbaar zijn. De huidige medezeggenschap heeft op te weinig onderwerpen instemmingsrecht. Dat recht heb je nodig om serieus genomen te worden. Ik hoor van mensen om me heen dat ze weinig vertrouwen hebben in de raden. Je bent nu heel afhankelijk van de bereidheid van bestuurders om informatie te delen. "

Hoe ging dat in de tijd dat jij voorzitter van U-Raad was?
“Ik heb met twee colleges van bestuur gewerkt. In dat van Jan Veldhuis als collegevoorzitter zag je heel duidelijk dat het universiteitsbestuur nog met de WUB had gewerkt. De collegeleden vreesden sommige universiteitsraadsleden meer dan nodig op basis van hun pre-MUBse ervaringen en pasten de nieuwe regels voor informatieverschaffing strikt toe. Het college van Yvonne van Rooy en Hendrik Jan Gispen zag de raad al meer als een club die constructief kon meedenken, maar stelden zelf ook heel duidelijk de grenzen welke informatie ze wilden delen."

Moet de medezeggenschap weer zeggenschap worden, zoals vroeger?
“Dat gaat me te ver. De besturen hebben zware portefeuilles gekregen, zoals het beheer over het hele vastgoed. Echt medebestuur vraagt om het nemen van veel verantwoordelijkheid en dat stelt hoge eisen. Hoe minder geld je hebt, hoe meer je moet zorgen dat het goed besteed wordt. Dat is heel complex. Niemand weet welk model het beste werkt als het gaat om het verdelen van geld. In elk systeem zitten wel perverse prikkels waar mensen zich te veel op gaan richten. Je hebt dus wel een bestuur nodig dat de afwegingen maakt, maar daarbij zou het de studenten en docenten veel meer dan nu moeten betrekken bij de besluitvorming."

In hoeverre speelt de politiek een rol, bijvoorbeeld als het gaat om het rendementsdenken?
Het rendementsdenken en de outputfinanciering komt van de politiek. Waar ik me in die context echt over opwind, is de druk om zo snel mogelijk te studeren. Waarom moeten het in alle gevallen de studenten in hele kort tijd door een studie heen worden gejaagd? Mensen die gaan studeren staan voor het eerst op eigen benen, komen in een heel nieuwe omgeving, krijgen te maken met - bijvoorbeeld - liefdesverdriet, hebben vaak geen idee of ze de goede studie hebben gekozen en moeten zich daarbij kunnen vergissen. Een paar jaar natuurkunde studeren om er achter te komen dat sociologie jouw vak is - dat maakt je na afronding van die sociologiestudie een waardevolle burger." 

Eerder verschenen verhalen in de korte serie over UU’ers die hun licht over de UU-medezeggenschap laten schijnen.

Hoogleraar Universiteitsgeschiedenis Leen Dorsman De MUB-moeheid uit zich aan de UU in boze, overspannen docenten

Studentraadslid Rebo Harm de Jong Met meer instemmingsrecht kun je tenminste echt meebeslissen

Tags: medezeggenschap

Advertentie