WOinActie-leider Ingrid Robeyns moet de strijd staken
Ze vindt het “ontzettend jammer”, schrijft ze in een draadje op Twitter, maar Robeyns legt per direct het werk voor WOinActie neer. De reden zijn haar stress en gezondheidsproblemen, maar ook de casus rond ongewenst gedrag binnen het Utrechts Ethiek Instituut speelt een rol.
Dienstmededeling: ik stop per direct met mijn werk voor #WOinActie.
— Ingrid Robeyns (@IngridRobeyns) January 8, 2021
Dat is ontzettend jammer, want @WOinActie is m.i. 'our best bet' om universiteiten weer in normaal functionerende organisaties te veranderen.
WOinActie moet zo krachtig mogelijk zijn! Waarom dan stoppen?
Robeyns was een van de drie gezichten van de actiegroep, naast hoogleraren Rens Bod en Remco Breuker. Samen schreven ze een pamflet met veertig stellingen tegen de werkdruk in de wetenschap.
Passie
Een jaar geleden verzamelde de actiegroep klachten van docenten en onderzoekers over hun stress en stuurde die naar de arbeidsinspectie. “Wetenschappers hebben zo’n groot arbeidsethos dat wij onszelf beschadigen”, zei Robeyns toen. “De overheid maakt misbruik van onze passie.”
Voor haar is het breekpunt kennelijk bereikt. In haar verklaring verwijst ze niet alleen naar de hoge werkdruk en de coronacrisis, maar ook naar de casus van ‘ongewenst gedrag’ waar DUB eind vorig jaar over berichtte. Robeyns was daarbij omstander, “en nu dus ‘collateral damage’”.
In het DUB-artikel vertelde Robeyns al hoe belastend de kwestie voor haar was. Op Twitter schrijft ze nu: “Iedereen die weet hoe universiteiten omgaan met casussen ongewenst gedrag, weet dat dit niet goed gaat”, merkt ze op. “Ook omstanders ondervinden er vaak veel stress van - soms zoveel, dat het hen nekt.”
Ethiek
Gezien de verkiezingen in maart was ze liever niet nu weggegaan, schrijft Robeyns. Extra druk op de politiek is volgens haar juist nu nodig. Ze roept anderen op het stokje over te nemen.
Rens Bod vindt het verschrikkelijk dat ze stopt, maar toont ook begrip. Dat geldt ook voor Remco Breuker, die twittert: “Hier komt zoveel bij elkaar dat anders moet en ook anders kan – hoe vaak moeten we nog lering trekken uit een praktijk die schreeuwt om een andere aanpak?”