De reet van mijn professor

Dat mensen die zich in het publieke debat mengen een stortvloed aan haatmail over zich heen krijgen vinden we, geloof ik, normaal geworden. Neem Chris Gethard, een Amerikaanse komiek, die na een show een anonieme ‘review’ las waarin hij een talentloze mislukkeling werd genoemd. ‘Stop hiermee’, schrijft de reviewer, ‘beloof dat je voor de rest van je leven nooit meer voor een camera gaat staan. For the love of god, please stop acting. Please.’

Chris doet moeite om de reviewer op te sporen, die Travis blijkt te heten, en nodigt hem uit voor een gesprek. Travis staat nog steeds ‘grotendeels achter zijn uitspraken’, maar vindt ook dat hij het recht heeft om dingen te zeggen die hij niet recht in iemands gezicht zou zeggen, immers: ‘you just say things and no-one’s listening.’ Dan volgt er een ongemakkelijke pauze. ‘Except you.’

Grenzend aan smaad
Ik moest hieraan denken toen ik de laatste studentevaluaties openende, waarvan sommige opmerkingen heel vleiend waren, maar een aantal ook nogal venijnig, één zelfs grenzend aan smaad. Je kun je schouders daarover ophalen en doen alsof het je niet deert. Misschien dat als ik de student in kwestie zou vragen naar wat hij daarmee hoopt te bereiken, hij inderdaad geen ander antwoord zou geven dan Travis: ‘Ik bedoel er niets mee, ik heb dit maar gewoon opgeschreven. Ja ik vind je colleges kut, maar je hoeft het niet persoonlijk op te vatten.’

Consumentisme
In Amerika is er een site die Rate my professor [RMP] heet (‘where STUDENTS do the grading’). Iedereen die een mening heeft kan die daar kwijt. Daar staan knap lullige dingen op, en docenten zijn er bang voor.

RMP is ons voorland als we niet oppassen, want onze studentevaluaties hebben dezelfde bias. De likability van de docent blijkt namelijk een belangrijke voorspeller van een score op de evaluaties (naast ‘cursusorganisatie’). Niet of de student iets heeft geleerd, werd uitgedaagd, nieuwe inzichten heeft opgedaan, geconfronteerd werd met wat hij nog niet wist, enz.

Beetje jammer wel, want dit werkt consumentisme behoorlijk in de hand. Een ‘goede cursus’ is dan alleen nog een leuke cursus. Maak het niet te moeilijk, niet al te uitdagend, zorg voor een frisse docent (graag een man, vanwege het overwicht), en voorgekauwde opdrachten waarop ook de antwoorden al in keurige Rubrics zijn aangeven. Dank u.

Kritische dialoog
Conclusie: hoe serieuzer we studentevaluaties nemen, hoe minder serieus we de student nemen. Prima om kritisch te zijn - daar leiden we de student zelfs voor op - maar kritiek hoort gebaseerd te zijn op reflectie en zelfreflectie. In een evaluatie zou volgens mij de vraag centraal moeten staan welke mogelijkheden er werden geboden om je te ontwikkelen en hoe de student daarvan gebruik heeft kunnen maken.

Mijn suggestie: als je toch iets aan quality control wilt doen, schaf dan die anonieme roeptoeterij af en vervang dat door een kritische dialoog. Kan die jongen (of dat meisje) die er allemaal geen reet aan vond gelijk zeggen wàt er dan allemaal zo kut was.