DUB moet meer aandacht hebben voor facultaire discussies

Wat is de functie van een onafhankelijk universiteitsblad? Met deze vraag werd vorige week het startschot gegeven aan het nieuwe academische jaar.

Net als de medezeggenschap, de klankborden en vele andere universitaire instituties hebben universitaire bladen de eeuwige strijd met het vinden van een groter bereik. “Wie leest dit eigenlijk?”, “bereiken we de gemiddelde student wel?”; dit soort kwesties zullen ongetwijfeld voorbij komen bij de redactie.

In mijn afgelopen jaar in de faculteitsraad bij Geesteswetenschappen hebben ik en mijn mede raadsleden ook steeds met soortgelijke vragen geworsteld. Zoals wij met appels en kit-kits bij de poorten van de universiteit staan en onze standpunten proberen samen te vatten in een aangrijpend korte zin, zo ook gebruiken nieuwssites en kranten tegenwoordig toegankelijke koppen om zoveel mogelijk lezers binnen te halen. Welke schrijver heeft het lef om ‘catchy’ titels te gebruiken bij het bedreigende nieuws?

“Een tekort van twee miljoen; je raadt nooit welke 5 studies de nek wordt omgedraaid!”

“De commissie van Rijn bezuinigd 150 miljoen; overleeft jouw faculteit het jaar?”

Slaat het bij u al aan? Bij mij ook niet. Gelukkig maakt DUB zich hier amper schuldig aan. Dit soort titels laten elke vorm van nuance liggen. Toch is het belangrijk om Jan en alleman te bereiken met het daadwerkelijke nieuws. Hoe bereik je dat?

Felle discussies
Het is ontzettend lastig om de stukken van de universiteit te doorgronden; cijfer tabellen van begrotingen en bestuurdersjargon kunnen ervoor zorgen dat het voor een student bijna niet te vatten is wat er omgaat binnen de universiteit. Het is dan ook zeer te prijzen dat een journalist van DUB bij raadsvergaderingen van universiteitsraad en faculteiten aanwezig is.

Toch mis ik artikelen in DUB die deze vergaderingen eer aandoen. Bij sommige vergaderingen gaat het er heet aan toe. Er wordt echt gediscussieerd over de vraag of de faculteit over een paar jaar nog wel bestaat. En er worden scherpe vragen gesteld hoe het nou moet met die bezuinigingen. We vragen wanneer Den Haag eindelijk het beloofde geld gaat leveren, en op welke manier.

Ik heb rondgevraagd bij de studentleden van de faculteitsraden van Rebo en Geesteswetenschappen en bij een aantal departementale opleidingscommissies en dan blijkt dat deze mensen afgelopen jaar nauwelijks of geen contact hebben gehad met DUB. Als bij Geesteswetenschappen twee miljoen wordt bezuinigd, dan kunnen juist deze studenten een breder plaatje schetsen betreffende de stand van zaken. Juíst op dit soort momenten is een onafhankelijk medium, zoals DUB, van belang. Juíst hiervoor bestaat DUB; om het pijnlijke nieuws te brengen over zaken die de studenten aangaan zodat er wat aan gedaan wordt. De DUB heeft nauw contact met de URaad, maar deze zelfde nauwe band ontbreekt dus op de lagere niveaus. Naar mijn mening verdient de ‘regionale’ politiek van de universiteit ook een platform naast de centrale gebeurtenissen vanuit het CVB en de URaad.

Hoe nu verder?
Ondanks dat ik het leuk vind om te lezen welke negen liedjes ik écht zou moeten kennen als Utrechtse student, zie ik liever een stuk voorbij komen waar ‘regionale’ medezeggenschappers worden geïnterviewd betreffende bezuinigingen en duurzaamheidsprojecten; zaken waar we écht nog wat kunnen winnen.

Mijn uitnodiging is tweezijdig. Ten eerste vraag ik de medezeggenschappers van de faculteitsraden en opleidingscommissies om gebruik te maken van DUB door ze zelf op te zoeken, maar laat dit stuk dan ook een uitnodiging zijn voor de redactie om met medezeggenschappers van verschillende faculteiten en departementen om de tafel te zitten en het hebben over de pijnlijke zaken van onze universiteit, dan beloof ik die negen liedjes te gaan leren.