Ondertussen in de Senaatszaal ….

Terwijl in de Aula politici, studenten en bestuurders debatteerden over het hoger onderwijs, de NOS-ploeg bijna de geluidsinstallatie ontregelde en de medewerkers van Studium Generale zich in een paar uur een jaar ouder voelden, discussieerde een wat kleinere groep studenten en docenten over hun onderwijsidealen in de Senaatszaal. Ter afsluiting van hun eerste lustrum hadden de studenten Liberal Arts and Sciences (zie www.las.uu.nl) vorige week het initiatief genomen om de “Ria van der Lecq-prijs” uit  te loven voor de docent die het beste interdisciplinariteit overbrengt. En ik mocht die prijs uitreiken. Een mooi initiatief en des te belangrijker omdat interdisciplinariteit binnen de wetenschap niet altijd gewaardeerd wordt. Dat weten de studenten Cognitieve Kunstmatige Intelligentie die door hun ene begeleider de hemel in geprezen worden en door de ander telkens naar huis gestuurd worden met een scriptie vol rode pen. Dat weten de Sociologen die ook kwalitatieve methoden willen toepassen en ook Toxicologen verbaast het niet dat er in hun vakgebied nog nooit een Nobelprijs is uitgeloofd.Natuurlijk begrijpen we best dat wetenschappers zich ook moeten verhouden tot hun vakgenoten, de groep waartoe zij behoren. Hoe kan de kwaliteit van hun werk anders worden gewaarborgd? En een van de genomineerde docenten, Lodewijk Palm, stelde zelfs dat denken zonder kennis zinloos is en …. gevaarlijk. Een pleidooi dus voor gedegen verdieping. Maar daarnaast hielden Palm, Janneke van Lith en de uiteindelijke winnaar, Iris van der Tuin, een overtuigend betoog voor interdisciplinariteit. Ze wezen op de mogelijkheid voor alle studenten om de grote vrije ruimte die de UU biedt te benutten om kennis te maken met andere disciplines. De complexe vraagstukken die de politieke en publieke agenda bepalen maken het nodig dat wetenschappers ook buiten hun eigen vakgebied kijken. Niet om te beweren dat ze daarin even goed presteren als anderen die op dat gebied gespecialiseerd zijn, maar wel om samen tot nieuwe inzichten te komen. Natuurlijk is het voor studenten van een jonge studierichting eng of hun keuze voor een brede opleiding inderdaad de goede is. Pieter Broertjes, scheidend hoofdredacteur van de Volkskrant en speciale gast deze avond, stak hen een hart onder de riem. Zeker in het krantenvak en de media is er behoefte aan mensen die “verschillende talen” spreken en die ook weer weten te verbinden met elkaar.  Ik denk dat hij gelijk heeft en bovendien bestaat opleiden voor de baan van de toekomst niet. Uiteindelijk zal de tijd leren hoe onderwijsidealen in de praktijk uitpakken en moet elke student daar zelf achterkomen. Over idealen gesproken … Op dit moment staat het hele belang van het hoger onderwijs onder druk. Gelukkig eindigden het politieke debat tussen Pechtold (D66), Hamer (PvdA), Bijsterveld (CDA) en Dibi (Groenlinks) die avond in de Aula met de consensus dat investeringen in hoger onderwijs onontbeerlijk zijn. Nu wachten we op de praktijk …Bekijk het debat over het hoger onderwijs