Ruim 500 wis- en natuurkundigen protesteren tegen de herkansingsregeling

Beste Rector Magnificus, 

U bent reeds met één voet buiten de deur, en we missen u nu al. Zo was u bijvoorbeeld in geen velden of wegen te bekennen toen onze medezeggenschappers Stijn van Aartsen en Maud Nabben een petitie overhandigden aan de decaan van de faculteit Bètawetenschappen. Ruim vijfhonderd studenten en medewerkers van de studies wis- en natuurkunde doen een duidelijke oproep om de regeling waarbij je alleen cijfers tussen een 4 en een 5,5 mag herkansen bij het grofvuil te zetten, maar uwe excellentie de rector kon geen 10 minuten vrijmaken.

Toen wij u uitnodigden om deze in ontvangst te nemen, gaf u aan dat de zaak wat u betreft was afgedaan met de vergadering van de Universiteitsraad in november. Nou wil het toeval dat wij bij die bewuste vergadering aanwezig waren en u toen de discussie stijlvol ontweek door te zeggen dat (zo stelt ook de Universiteitsraad) niet de inhoud, maar slechts een explicatie van de reeds bestaande regeling op tafel lag. Enige inhoudelijke discussie zou een andere keer moeten plaatsvinden.

Vijfhonderd steunbetuigingen rechtstreeks van de werkvloer lijken mij een prima gelegenheid om deze inhoudelijke discussie aan te gaan, vindt u niet?

Neen, toch niet voor u. U verwijst liever naar oude afspraken en regeltjes die zijn bedacht in tijden waarin begrippen als ‘bindend studieadvies’ en ‘studievoorschot’ slechts spookverhalen waren die rond het kampvuur werden gefluisterd om eerstejaars de stuipen op het lijf te jagen. Maar centralisatie gaat in uw optiek boven de realiteit van de dag, en besturen is voor u vooral achteruit kijken. Nu het prestatie- en centralisatiebeleid - dat toch de kern van uw rectorschap vormt - barsten vertoont, waarvan hoofdzakelijk studenten en medewerkers de dupe zijn, houdt u het heldhaftig voor gezien.

Alleen al de verhullende terminologie die wordt gebruikt – geen herkansingen maar reparaties – duidt erop dat u zich terdege bewust bent van het gebrek aan draagvlak voor de huidige regeling. Het doel was het aantal herkansingen inperken en toegegeven, door herkansingen reparaties te noemen is het aantal herkansingen inderdaad tot nul gereduceerd. Dit beleid stamt uit 2002, toen de huidige generatie studenten om en nabij de 6 jaar oud was. Uiteraard onze welgemeende excuses dat we toen nog niet in de medezeggenschap zaten om vraagtekens te zetten bij de invoer van deze regeling. Feit is echter dat er nú een probleem is met het onderwijsbeleid, en dat u daar nú voor verantwoordelijk bent.

Enfin, onze petitie in combinatie met de protesten van onder andere de faculteiten REBO en FSW is een niet te negeren signaal dat de huidige herkansingsregeling onwerkbaar is. Gelukkig zijn wij in tegenstelling tot deze regeling niet onredelijk en geven wij uw opvolg(st)er in het College van Bestuur graag (om uw eigen terminologie te gebruiken) éénmalig de gelegenheid tot reparatie.