Wijzen naar bestuur UCR lijkt voorbarig en gemakkelijk

Zien dat het slecht gaat met iets waar je om geeft is nooit leuk. Na dramatische Ajax-seizoenen is nu de universiteit waar ik 15 jaar geleden voor het eerst naar binnen liep aan de beurt. University College Roosevelt is tegen wil en dank in het nieuws. Het internationale ‘honours college’ van de Universiteit Utrecht dat zich huisvest in het oude stadhuis in Middelburg verkeert in zwaar weer en gaat reorganiseren.

Het is mooi om te zien dat een grote groep oud-studenten nog zo betrokken is, van de eerste lichting uit 2004 tot pas afgestudeerden. De afgelopen weken zetten zij zich in om studenten en medewerkers een hart onder de riem te steken, maar ook om actie te voeren tegen het bestuur van UCR. In een open brief aan het universiteitsbestuur geven meer dan zevenhonderd ondertekenaars aan dat de reorganisatie de kern van de universiteit raakt. Ook wordt opgeroepen tot het massaal e-mailen van bestuurders met de vraag om nog eens goed na te denken. Deze actiegroep spreekt niet namens alle oud-studenten.

Voorbarige conclusies 
Hoewel er openbaar maar weinig informatie beschikbaar is, stellen de initiatiefnemers dat het bestuur van UCR onzorgvuldig te werk is gegaan. Volgens de wetenschappelijke methode is het goed gebruik om een hypothese of onderzoeksvraag altijd verder te onderzoeken en analyseren, en pas daarna een conclusie te trekken. Wijzen naar het bestuur van UCR lijkt voorbarig en gemakkelijk.

In vakken politicologie aan UCR leerde ik dat het nemen van impopulaire en pijnlijke maatregelen soms nodig is voor de lange termijn. Dat moet niet verward worden met onzorgvuldigheid. Een operationeel tekort van ruim een miljoen euro op een jaarbegroting van 12 miljoen, is niet niks. Het gaat hier niet om 'Zeeuwse zuunigheid', maar een noodzakelijk kwaad.

Aanpassing onderwijsprogramma hoog tijd
Ook zijn de uitdagingen waar deze bacheloropleiding voor staat niet van de laatste jaren. Medestudenten werden pas na het volgen van een schakelprogramma toegelaten tot een vervolgopleiding. En bij sollicitatiegesprekken was het vaak nodig om uit te leggen wat die studie in Middelburg precies was. Sinds de oprichting in 2004 is het opleidingsprogramma nauwelijks veranderd. Dat het curriculum nu wordt herzien om beter aan te sluiten op vervolgopleidingen en de arbeidsmarkt, werd hoog tijd en is alleen maar goed.

 En het kabinetsbeleid maakt de uitdagingen voor UCR nog groter en urgenter. Niet in het Middelburgse oude stadhuis maar in de Tweede Kamer zijn de bezuinigingen op hoger onderwijs en het beleid rondom internationale studenten bedacht. Als we willen dat de opleiding bij het volgende lustrum in 2029 nog bestaat, is het verstandiger om niet te protesteren tegen maar samen te werken mét het bestuur. Ondertekenaars van de open brief kunnen hun pijlen beter richten op Den Haag.

Worstel en kom boven
Natuurlijk is de huidige situatie voor studenten, medewerkers die kunnen blijven en medewerkers die moeten vertrekken rot. En de timing van alle ophef is ook hoogst ongelukkig. Dit is de tijd van het jaar waarin aankomende studenten een studiekeuze maken en zich inschrijven voor een opleiding. Als ik als aanstaand student deze opleiding zou Googlen en het nieuws lees, zou ik me nog eens goed achter de oren krabben.

 Kortom, met het voorgaande wil ik niets afdoen aan de dramatische gevolgen voor individuele studenten en medewerkers. Van de ene op de andere dag niet weten of je je studie kunt afronden of je baan verliezen, is verschrikkelijk. Maar een grote reorganisatie vraagt ook om vertrouwen in elkaar en geduld. Ik hoop dat het UCR lukt om recht te doen aan de wapenspreuk van Zeeland: ik worstel en kom boven.

Dit is een opiniestuk van Bart van Gent, alumnus van UCR. Opinies zijn ingezonden artikelen. Het standpunt van de schrijver is niet per definitie ook het standpunt van DUB.