Afscheid decaan Kummeling: 'Ik had willen besturen als Helmut Kohl'

Humor heeft Kummeling zeker. Niet alleen was zijn afscheidsrede humorvol, ook collegevoorzitter Marjan Oudeman en oud-bestuursgenoot van de faculteit Ige Dekker die hem toespraken, roemde deze gezellige kant van de decaan.

Henk Kummeling kwam in 1988 in Utrecht werken als universitair docent en werd in 1995 hoogleraar Staats- en Bestuursrecht. Op 1 september 2008 werd hij benoemd tot decaan van de Rebofaculteit. Ige Dekker mocht namens de faculteit de decaan toespreken. Hij trad gelijk met Kummeling toe tot het bestuur van de faculteit als hoofd van het departement Rechtsgeleerdheid en ging zelf  vlak voor de zomer met emeritaat.

Volgens Dekker is Kummeling altijd een gewone jongen gebleven uit Pannerden. Wel een gewone jongen met bijzondere gaven, een onbetwiste leider die met durf en humor van drie min of meer autonome delen (Rechtsgeleerdheid, Economie en Bestuur & Organisatie, red.) een eenheid wist te smeden. Hij leidde de faculteit door reorganisaties en bezuinigingen en verloor daarbij de menselijke kant nooit uit het oog, zei hij.

Toch, zo zei Dekker, was het moeilijk voor hem om in al die jaren van samenwerken de persoon Kummeling te doorgronden. “IJdel was hij, zo nu en dan ontstemd. Maar echt kwaad hebben we je nooit gezien. Je besliste een discussie met de woorden: en zo doe we dat.” De zaal lacht, want Kummeling kon wel degelijk heel boos worden. En over de decaan in stressvolle perioden zei Dekker: “In moeilijke tijden kon je plotseling opstaan en nam één pottertje. Waarom? Dat hebben we nooit geweten!”

Namens het College van Bestuur nam Marjan Oudeman het woord. Zij beschreef Kummeling als een invloedrijk enthousiasmerend bestuurder. Op bestuurlijk vlak heeft Kummeling heeft er bovendien voor gezorgd, dat decanen ook echt wat te zeggen kregen tijdens het overleg met het College van Bestuur. “Je bent constructief en kritisch met een eigen mening. Je toonde je rustig en bedachtzaam, tenzij het over huisvesting ging.”

Kummeling, zo zei Oudeman, heeft een  bijzondere interesse voor het onderwijs. Zo stond hij aan de wieg van veel onderwijskundige vernieuwingen. Hij was onder meer voorzitter van de commissie van de bachelor-master structuur,voerde het  Law College in en onlangs zette hij zich in voor de opzet van het ondernemersonderwijs. “Je laat je inspireren door het contact met je studenten en alumni. Een warmere ambassadeur voor Utrecht kan ik me niet voorstellen.”

Kummeling zelf vertelde dat hij, sinds bekend werd dat hij per 1 september zijn functie als decaan zou neerleggen, in een bijzondere roes leefde. “Er worden vele aardige dingen over mij in het openbaar gezegd. Ik krijg veel complimenten. Zijn die terecht? Ik denk van wel.”

Op één punt had hij echter jammerlijk gefaald, zei hij. Hij had de bestuursmethode van de oud-bondskanselier van Duitsland Helmut Kohl willen volgen: “Niets doen totdat de problemen zichzelf oplossen of totdat niemand er meer over begint. Daarmee ben je niemand tot last en heb je tijd om een boek te lezen. Maar ik had mij niet gerealiseerd dat je een bijzonder sterk karakter moet hebben en over een ijzeren wil moet beschikken om nee te zeggen en ik kwam te veel mensen tegen binnen de faculteit en de universiteit tegen wie ik geen nee kón zeggen.”

In zijn afscheidsrede roemde hij de werklust van de medewerkers en studenten van de faculteit die zorgen voor een niet aflatende stroom aan ideeën, plannen en vragen waar hij als decaan richting aan of antwoord op moest geven. “En dan had ik ook nog last van eigen ideeën.” Van het rustig lezen van een boek kwam dus niet veel, was de conclusie.

Kummeling zei intens genoten te hebben van zijn decanaat, alleen de reorganisaties gaven hem verdriet. Wat de hoogleraar na zijn vrije periode waarin hij onder meer Zuid-Afrika gaat verkennen, gaat doen is niet bekend. “In december ga ik daar eens serieus over nadenken.” Marjan Oudeman hoopt dat die toekomst in Utrecht zal liggen.

Kummelings opvolger is Annetje Ottow die vanaf 1 september met de voorzittershamer zwaait en op de decanenfiets mag rijden.