‘Als iedereen kleding blijft ruilen, heb je altijd iets nieuws’

Voor de vierde keer organiseerde het Green Office-team van de Thrift Shack een kledingbeurs voor de universiteit. Het idee is dat het hergebruiken van kleding duurzaam is: wat de een niet meer mooi vindt, kan een ander geweldig vinden. Hoewel de universiteit en de Botanische Tuinen een bericht over de kledingruildag op hun Instagram hadden gedeeld, vonden de vrijwilligers het toch spannend of er wel mensen zouden komen opdagen.

“Onze laatste kledingruil was in de winter in het Educatorium,” vertelt Rob, student Global Sustainability Science en lid van het vrijwilligersteam. “Daar kwam bijna niemand opdagen en ik probeer nog steeds te achterhalen waarom dat was. De mensen in het Educatorium waren druk met studeren en hadden geen oog voor onze kleren. Dat was echt jammer. Het is best veel werk om het allemaal te organiseren. Als je het vanuit puur economisch perspectief bekijkt, dan weet ik niet of het de manuren etc waard is.”

Met paskamer
Toch hadden de vrijwilligers goede hoop. Het was droog en de zon scheen. Aan de andere kant zou dat natuurlijk ook nadelig kunnen uitpakken; het was bloedheet deze vrijdag en dan wil je misschien liever wat uit- dan aantrekken. Gelukkig hadden de elf vrijwilligers van het team van de Thrift Shack kunnen regelen dat ze tegen een vriendenprijsje gebruik mochten maken van de grote katoenen tent in de Botanische Tuinen - schaduw genoeg dus.

Onder de tent stonden een paar tafels waar de goederen netjes opgevouwen maar compleet willekeurig uitgestald werden. Doordat er veel kleding over was van de vorige editie in het Educatorium, en er nog extra kleren bij waren gekomen die studenten de afgelopen drie weken hadden gedoneerd aan de Green Office, was er keuze genoeg die ongesorteerd op de verschillende tafels lagen in nette stapels. Een houten schutting diende als pashok.

Vintage wordt duurder
De ‘winkel’ ging open op het heetst van de dag. De organisatoren hoopten dat mensen tussen hun colleges door even langs zouden komen, bijvoorbeeld vanuit het Koningsbergergebouw dat op steenworp afstand is. Het liep niet meteen storm. De klanten druppelden binnen, legden zelf wat kleding neer, neusden ongeveer twintig minuten in de stapels kleding en vertrokken weer; al dan niet met een tweedehands aanwinst. Opvallend was dat er voornamelijk vrouwen langskwamen - net als bij de vorige kledingbeurzen trouwens, zegt Rob. Voor vrouwen is er daarom ook meer keuze aan kleding dan voor mannen.

Hoewel Julie, die Liberal Arts & Sciences studeert, een ervaren ‘kringloop-speurder’ is en al haar kleding tweedehands koopt, slaagde ze er bij dit evenement niet in om iets leuks te vinden. “De kwaliteit van de kleren hier is niet zo hoog als bijvoorbeeld in vintage winkels. Als je hier Levi’s wil vinden, moet je heel goed zoeken. Logisch ook, want iedereen mag alles brengen, ook al is het lelijk en vol met gaten. Bovendien is het gratis dus we mogen niet klagen. Bij vintage winkels betaal je vaak toch nog best wel een hoge prijs voor tweedehands kleren. Die worden steeds duurder.”

Met gaten
Rob beaamt dat er geen selectie heeft plaatsgevonden op de kleding die er ligt. Er liggen dikke truien, zomerse rokken, bijna nieuwe bloesjes en broeken met vlekken. “We nemen alles aan, ook al zit het helemaal vol met gaten. Je weet nooit of iemand er nog wat aan heeft, bijvoorbeeld als lap stof.”

Julie vindt het ook niet erg dat er van tevoren niet is geselecteerd, ze is het met Rob eens . “Je eigen kleding repareren of zelfs ontwerpen, wordt steeds populairder. Ik heb daar weleens cursussen voor gevolgd. Bovendien is het juist de charme van tweedehands kleding zoeken dat je uiteindelijk echt met een prijs naar huis gaat. Iets dat niemand anders heeft.”

Met schurft?
Dat is haar vriendin Sanne in ieder geval gelukt. Trots laat ze haar ‘nieuwe’ shirt aan haar vriendinnen zien - zwart, unisex, en met een witte print op de voorkant. Ze had zelf ook een stapeltje kleren meegebracht en verdiende dus wel een kleine beloning.

Toch wordt niet iedereen blij van tweedehands kleding. Masterstudent Bio Inspired Innovation zit lekker op een bankje in de Botanische Tuinen. Hij geniet op zo’n mooie dag liever van de natuur dan dat hij tweedehands kleren uitzoekt. “Ik hou niet zo van kledingruils. Je weet nooit of mensen de kleren gewassen hebben voordat ze die komen brengen. Ik ben daar niet gerust op, met die schurft-epidemie die nu in Utrecht aan de gang is. Die beestjes kunnen drie dagen in kleren overleven, toch?”

Zijn buurvrouw op het bankje vindt dat hij zich niet moet aanstellen. “Alles wat je meeneemt, kun je thuis gelijk in de wasmachine doen. Zelfs al zit er schurft in, dan raak je echt niet besmet door het even aan te raken.”

Emily, student Economie en net als Rob vrijwilliger in het Thrift Shack team, merkt ook dat haar mannelijke vrienden minder geneigd zijn om tweedehands kleding te dragen dan de vrouwen. “Het lijkt echt alsof ze het vaker vies vinden. Terwijl dat nergens op slaat.”

Zoeken is leuk
Ondertussen staat Lilly, die stage loopt bij de Green Office van de Hogeschool Utrecht maar die hier als ‘klant’ is gekomen, vol enthousiasme in de stapels kleding te graven. “Ik hou echt van tweedehands kleding kopen”, zegt ze. “Het zoeken is al leuk.” Ze heeft zelf ook een broek gebracht die ze niet meer draagt. “Die had ik zelf ook al tweedehands gekocht, dus je zou kunnen zeggen dat het nu een derdehands artikel wordt. Of nog zelfs meer. Geweldig toch? Als iedereen door blijft ruilen, heb je altijd iets nieuws..” Ze heeft zelf een mooie blauwe broek gevonden waar een paar witte vlekken op zitten. “Ik maak er gewoon nog meer vlekken bij, dan lijkt het alsof het hoort.”

Rob, die de hele dag tussen de kleding zat om een oogje in het zeil te houden, zit met een voldane glimlach op zijn gezicht. Met in totaal zo’n zestig bezoekers en een paar mensen die een ‘pareltje’ hebben gevonden, vindt hij deze kledingruil een succes.

Toch heeft het team weer veel kleding over. De kledingstukken die na de twee vorige kledingbeurzen over waren, werden toen gedoneerd aan de kringloop. Rob hoopt dat dat deze keer niet hoeft. “We zouden eigenlijk een vaste plek op de campus moeten hebben met tweedehands kleding. Ons andere initiatief, de Thrift Shack in het Educatorium, loopt bijvoorbeeld heel erg goed. Daar liggen allerhande spullen zoals mokken en toetsenborden. Mensen kunnen daar het hele jaar door spullen brengen en meenemen en dat loopt heel goed. Daar mag helaas geen kleding liggen, omdat dit muizen aantrekt en de Shack in de kantine staat. Het zou mooi zijn als we een andere plek konden vinden voor een klein tweedehands ‘kledingwinkeltje’.”