De Veelbelovende Vijftien van DUB 2018

Deze foto uit Lesbos is door Roos Ykema aangeleverd

‘Ik wil een wereld waar het oversteken van grenzen een mensenrecht is’

Roos Ykema (23) kreeg bij de opening van het academisch jaar in september 2017 de prijs voor bijzondere verdiensten vanwege haar werk bij vrijwilligersproject Welnu dat taallessen voor vluchtelingen organiseert. Ze werkte er met zo’n 120 taalvrijwilligers. Nu verblijft ze al acht maanden op het eiland Lesbos in een vluchtelingenkamp als coördinator voor de organisatie Because We Carry. Ze studeerde Milieu- Natuurwetenschappen omdat ze bèta leuk vindt en zocht naar een praktische invulling. Daarnaast deed ze Rechten omdat die studie concrete handvatten geeft, bijvoorbeeld op het gebied van migratierecht. De studie moet voor Ykema een doel hebben. Ze wil werken voor een eerlijke wereld en bij vluchtelingen ziet ze die oneerlijkheid het sterkst terug. Al op haar veertiende bezocht ze in Oeganda een vluchtelingenkamp als jongerenambassadeur en tijdens het tussenjaar na de middelbare school zat ze in een kamp in Jordanië. “Aan de ene kant zie ik de enorme vitaliteit en drang om wat van het leven te maken en aan de andere kant de enorme uitzichtloosheid en het wegrotten in de kampen.”

Ambitie: Ik wil mijn bijdrage leveren aan een wereld waarin het oversteken van grenzen geen misdaad, maar een mensenrecht is.
Leermoment: In het begin vond ik het heel spannend om zoiets als een taalcursus op te zetten. Zou het wel lukken? Maar je moet gewoon op je bek durven gaan.
Inspiratie: De mensen in de kampen die ondanks alles wat ze mee hebben gemaakt nog steeds de daadkracht hebben om iets van het leven maken.
Irritante gewoonte: Ik kan wat eigenwijs zijn. Bij de taalcursus kon alles op mijn eigen manier doen, nu werk ik in een team en kan het niet altijd op mijn eigen manier.
 

‘Mijn scriptie bleek een soort afscheid’

Denk aan Facebook: miljarden deelnemers en toch een ‘sociaal’ netwerk. In zijn afstudeeronderzoek rekende Merlijn Staps (23) als eerste precies uit hoe snel de afstanden tussen punten in een netwerk toenemen als het netwerk groeit. Uiterst theoretische wiskunde, maar met praktische toepassingen. Het leverde hem, behalve een 9.5, de scriptieprijzen van chipsgigant ASML en van zijn faculteit op. Toch kiest Merlijn nu voor dat andere vakgebied waarin hij afstudeerde: de biologie. In september begint hij aan een promotietraject in Princeton. Eerder liep hij er al stage. “Lange tijd dacht ik dat mijn toekomst in de pure wiskunde lag. Die scriptie bleek een soort afscheid.” Voor zijn vertrek brengt Merlijn de Nederlandse deelnemers aan de Internationale Wiskunde Olympiade nog even de finesses van het mathematisch denken bij. Als scholier was hij zelf twee keer van de partij. “Om na uren of dagen puzzelen een probleem op te lossen, dat blijft een kick geven.”

Ambitie: Ik hoop in positie te komen waarin ik onderzoek en onderwijs kan combineren.
Leermoment: Na een praatje dat ik hoorde tijdens een onderwijsmiddag kwam het besef dat ik als werkgroepdocent meer moet doen om studenten te activeren dan ik zelf dacht.
Inspiratie: Wetenschappers als Robbert Dijkgraaf, die wetenschap voor een breed publiek toegankelijk maken. Daarom loop ik nu ook stage bij Studium Generale.
Irritante gewoonte: Mensen ergens van overtuigen en als dat is gelukt weer een tegengesteld standpunt innemen.
 

‘Ik krijg energie van de vrijwilligers van onze partij’

Tim Homan (23) is fractievoorzitter van Student & Starter in de Utrechtse gemeenteraad. Hij begon aan de UU met een bachelor Bestuurs- en Organisatiewetenschap (B&O), maar stapte na anderhalf jaar over naar Liberal Arts and Sciences omdat hij toch een beetje de diepgang miste. Wat zijn de morele afwegingen van een politicus en waarop baseert hij die? Dat thema zat ook in de thesis ‘Kapitale Uitspraken’ die hij bij Liberal Arts schreef. Die ging over de financiering van politieke campagnes en de invloed op de vrijheid van meningsuiting van politici. In zijn laatste vak bij B&O schreef hij een paper met zijn maatje Joost Monster over PvdA-leider Samsom, zijn weg omhoog en naar beneden. Hij analyseerde het politieke leiderschap. Dankzij hoogleraar Paul ’t Hart is die paper toen gepubliceerd op een blog. Nu is hij zelf politiek leider van een kleine partij en mag hij de luidspreker zijn voor studenten, starters en andere Utrechters. Naast politiek bedrijven, schrijft Homan graag en maakt hij muziek met zijn band Vergangenheit waarmee hij in Amsterdam de prijs ‘Q’s Best’ won voor bands die oefenen in de Q Factory.

Ambitie: Mijn ambitie is om ooit herinnerd te worden, dat ik op wat voor manier dan ook betekenis kan hebben voor anderen.
Leermoment: Toen ik stopte met de studie Bestuurs- en Organisatiewetenschap kwam ik erachter dat er wel meer in de wereld is dan het studeren.
Inspiratie: Ik ben zeer geïnspireerd geraakt door de vrijwilligers van onze partij in de gemeenteraadcampagne. Hoe mensen zich onbaatzuchtig hebben ingezet, gaf me veel energie.
Irritante gewoonte: Als ik wil nadenken, heb ik de neiging om te gaan ijsberen. Dat rondjes lopen in de werkkamer vinden sommige mensen wel irritant.
 

‘Als vrouw hiphopteksten onderzoeken; dat kan dus wel’

“Een gedurfd onderzoek waarbij de auteur met succes buiten de gebaande paden treedt.” Dat stond in het juryrapport van de Vliegenthart Scriptieprijs die Aafje de Roest (25) dit voorjaar in de wacht sleepte. Voor haar onderzoeksmaster Nederlandse Letterkunde analyseerde zij de teksten, interviews en performances van rappers als Hef, Broederliefde, Ares en Killer Kamal. Wat zeggen zij over het leven op straat en over de Nederlandse samenleving? Het geglobaliseerde hiphopfenomeen weet een heel lokaal maar toch geloofwaardig karakter te behouden, wanneer ze in de Nederlandse context wordt gebruikt. Vanuit deze kijk liep ze eerder stage bij het Meertens Instituut, waar zij inzichten uit de letterkunde, hiphopstudies en antropologie combineerde in haar onderzoek naar de hiphopgroep SMIB uit de Bijlmer. Na haar studie is ze gaan werken voor adviesbureau Berenschot, als junior onderzoeker en adviseur binnen de sector Kunst en Cultuur. Haar bestuurlijke ervaring in de opleidingscommissie en de faculteitsraad Geesteswetenschappen hielpen bij het krijgen van deze baan. Het liefst wil Aafje promoveren op hiphop als spreekbuis voor Nederlandse jongeren, en lesgeven op de universiteit.

Ambitie: Ik wil als wetenschapper de grenzen van disciplines blijven opzoeken, studenten daar ook toe inspireren, en mijn onderzoek actief met de maatschappij delen.
Leermoment: Ik werd bij mijn scriptie aangesproken dat ik als vrouw onderzoek deed naar hiphopteksten. En dan vooral als onderzoeker naar de teksten zou kijken, en in mindere mate als fan. Dat zou niet kunnen. Hierdoor werd ik bewust van mijn eigen positie en leerde ik zekerder te worden over waarom het juist wél kan.
Inspiratie: Eigenzinnige vrouwen, zoals literatuurwetenschapper Kiene Brillenburg Wurth of rapper Famke Louise. Allebei zetten zij de norm van het wereldje waar ze inzitten op een speelse manier op zijn kop.
Irritante gewoonte: Ik ga overal en altijd in discussie.
 

‘Van mijn ouders kreeg ik mee dat onderwijs belangrijk is’

Waar Ouafa Dahri (24) eerst een gewone masterstudent van de UU was, werd ze afgelopen oktober in één klap een bekende student in heel Nederland. Haar college op YouTube over hoe je een oogbal kan printen, ging namelijk viral. Ruim 17.000 mensen bekeken de online lezing van de jongste spreker van de Universiteit van Nederland ooit. Dat ze voor dat podium werd gevraagd, kon ze zelf eerst niet geloven. “Je kent de Universiteit van Nederland van de grote professoren die daar spreken en opeens werd ik als eerstejaars masterstudent gevraagd om daar een praatje te houden.” Dat ze daarmee nu al is opgenomen in het rijtje “inspirerende topwetenschappers” sluit aan bij haar ambitie om hoogleraar te worden. “Mijn ouders zijn migranten en van hen heb ik altijd meegekregen dat onderwijs belangrijk is, daarom geef ik alles wat ik in mij heb om het grootst mogelijke te halen.”

Ambitie: Op de korte termijn een TED Talk geven en op de langere termijn hoogleraar biofabrication worden.
Leermoment: Toen ik mij in aanloop naar een internationale competitie voor studenten realiseerde dat ik te veel naast mijn studie deed. Als gevolg daarvan heb ik een aantal activiteiten op een lager pitje gezet.
Inspiratie: Professor Sangeeta Bhatia. Ze is een inspiratiebron als het aankomt op de kwaliteit van dat wat haar lab produceert en de kansen die zij creëert voor vrouwen in de wetenschap.
Irritante gewoonte: Ik krijg vaak de bijnaam ‘mama’. Zorgzaamheid is goed maar ik moet het nog wat meer weten te balanceren.
 

‘Het frustreert me als het een keer minder gaat’

Eerstejaars student Rechten Teun Kropholler (19) is een van de grootste Nederlandse hockeytalenten. Dit jaar veroverde hij “als jonkie” een plek in de selectie van de Utrechtse trots Kampong. Hij werd zelfs landskampioen. “Dat was de kroon op het seizoen.” Teun leert veel van hockeyinternational Sander de Wijn bij wie hij tijdelijk in huis woont. Maar ook van team- en studiegenoot Pepijn Luijkx die hem zo nu en dan vertelt hoe hij het studeren moet aanpakken. De veelbelovende middenvelder doorliep zo’n beetje alle Nederlandse jeugdteams. Hij liet zich gelden als aanvoerder van de A-junioren van Kampong die vorig jaar zowel in de zaal als op het veld de titel behaalden. Hij is een leiderstype, maar vooral zeer zelfkritisch: “Ik wil elke keer weer een hoog niveau halen. Zeker als je pas komt kijken, is dat best moeilijk. Maar ik vind het enorm frustrerend als het een keer wat minder gaat.”

Ambitie: In eerste instantie natuurlijk een vaste basisplek bij Kampong en later met het Nederlands elftal naar de Olympische Spelen. Dat zou het ultieme zijn.
Leermoment: Dat ik bij mijn debuut voor Kampong niet onbevangen genoeg speelde. Zo’n eerste wedstrijd moet je lef tonen en genieten. Ik wilde het té goed doen.
Inspiratie: Spelers die een team beter maken. Andrea Pirlo vroeger bij Juventus bijvoorbeeld of basketballer Lebron James bij de Cleveland Cavaliers.
Irritante gewoonte: Soms ben ik te gefocust. Dan ben ik alleen maar bezig met hoe het beter kan in het veld en heb ik weinig oog voor mijn omgeving.
 

‘Ik doe liever iets dat direct toepasbaar is’

Debbie van Bommel (24) begon in juni als Data Scientist bij een groot IT-consultancy bureau. Ze vertrok bij de UU waar ze aan een onderzoeksproject werkte. Een opmerkelijke stap, want iedereen voorspelde een bloeiende academische loopbaan. “Het lag voor de hand dat ik zou gaan promoveren, maar ik wilde liever iets doen dat direct toepasbaar is.” Aan de UU studeerde ze cum laude af bij de onderzoeksmaster Ontwikkelingspsychologie, als beste student van haar jaar. “Ik deed gewoon wat ik leuk vond en wilde dingen afleveren waar ik zelf tevreden over was.” Voor haar scriptie over de relatie tussen moeders en pubers kreeg ze de Unilever-researchprijs en de scriptieprijs van de Koninklijke Hollandse Maatschappij der Wetenschappen. Ze gebruikte een nieuwe, vrij onbekende, analysemethode. Een gok die haar af en toe tot wanhoop dreef. “Een maand voor de deadline zat ik nog met mijn handen in het haar, maar ik wilde het graag op die manier doen. Uiteindelijk lukte het me.”

Ambitie: Data Science op zo’n manier inzetten dat het welzijn van grote groepen mensen wordt verbeterd.
Leermoment: Meerdere. Heel vaak dacht ik dat ik alles zelf moest doen. Ik heb geleerd dat ik ook om hulp kan vragen.
Inspiratie: Mijn opa, een levensgenieter. Hij moest als boer heel hard werken, maar wist altijd tijd te maken voor vrienden, familie en het verenigingsleven in zijn dorp.
Irritante gewoonte: Ik eet zo langzaam dat ik twintig minuten eerder moet opstaan.
 

‘Je zit er niet voor de bühne’

Nadat een stage in Nieuw-Zeeland niet doorging, attendeerde een bekende haar op het werk van de Nationale Jeugdraad. Dat leek Luce van Kempen (23) een goede tweede. Het jaar daarop werd ze voorzitter van de belangenvereniging die 42 lid-organisaties telt: van de scouting tot het ISO en met een bereik van 350.000 jongeren tussen de 12 en 30 jaar. Omdat ze “verliefd is op de functie” solliciteerde ze opnieuw en is ze unaniem gekozen om volgend jaar weer voorzitter te zijn. De bachelorstudent Bestuurs- en Organisatiewetenschap verdedigt de belangen van jongeren op vele fronten. “Door de vergrijzing ligt er politiek gezien minder nadruk op jongeren. Het is daarom belangrijk dat in het debat over bijvoorbeeld pensioenen en de maatschappelijke diensttijd de stem van jongeren wordt gehoord.” Ze schuift hiervoor aan tafel bij ministers. “Je wordt echt gewaardeerd als gesprekspartner. Je zit er niet voor de bühne.”

Ambitie: Politiek adviseur worden van een minister
Leermoment: Het besef dat alle ledenorganisaties veel kunnen oppakken en het verschil kunnen maken. Ook dat een initiatief echt effect kan hebben. Zo praat ik mee over de maatschappelijke diensttijd, omdat ik zelf een mail met een verzoek daartoe heb gestuurd.
Inspiratie: Mijn oma van negentig die nog steeds de scherpste van de familie is en Mariëtte Hamer, voorzitter van de SER, met wie ik samenwerk. Zij krijgt mensen mee zonder het doel uit het oog te verliezen.
Irritante gewoonte: Ik heb de gewoonte om veel te snel te praten en ik kan mijn benen niet stil houden.
 

‘Ik heb geprofiteerd van de fouten die ik eerder maakte’

Idya Karimi (26) beleeft de mooiste momenten als ze na een marathon over de finish komt. “Die voldoening is zó groot, vooral ook omdat je weet hoe hard je getraind hebt.” Het kenmerkt de juriste. Ook haar studie stond in het teken van gedisciplineerd doorwerken naar het einddoel. Het resulteerde uiteindelijk in een 9,5 voor haar masterscriptie en liefst drie scriptieprijzen: één van het Utrechtse Molengraaff Instituut voor Privaatrecht en twee van letselschadekantoren. Idya hoopt dat de aanbevelingen uit de scriptie om discriminatie uit te sluiten bij het vaststellen van vergoedingen voor kinderen met letselschade standaardadviezen worden. Daarvoor gaat ze zich de komende jaren inzetten. Ze overweegt nog meer onderzoek te gaan doen. Maar eerst wil ze ervaring opdoen als letselschadeadvocate. Dankzij haar scriptie kon ze aan de slag bij een groot bureau. Ze geniet: “Het is superleuk en leerzaam om te ervaren hoe het er in de praktijk aan toe gaat.”

Ambitie: Ik wil graag het verschil maken in het leven van anderen. Als letselschadeadvocaat kun je echt iets betekenen voor mensen.
Leermoment: Bij een eerdere master verliep het schrijven van mijn scriptie heel moeizaam, bij deze tweede master heb ik geprofiteerd van de fouten die ik toen maakte.
Inspiratie: Mijn moeder en Usain Bolt, allebei doorzetters die laten zien dat hard werken loont.
Irritante gewoonte: Ik ben erg kritisch op mezelf.
 

‘Ik heb gewoon hard gewerkt en er plezier aan beleefd’

Met zijn afstudeeronderzoek deed Enea Mauri (25) een poging supergeleiding bij kamertemperatuur beter te begrijpen. Hij wilde een praktische draai geven aan zijn studie Theoretische Fysica, en de wereld zit te springen om efficiënte energie. Nu werken supergeleiders alleen nog maar bij temperaturen ver onder nul, een oud wetenschappelijk probleem. De jury van de Shell-afstudeerprijs was onder de indruk en noemde winnaar Enea “een volwassen wetenschapper” die met kop en schouders uitsteekt boven wat je mag verwachten van een masterstudent. Zelf blijft hij bescheiden: “Ik heb gewoon hard gewerkt zoals altijd en er veel plezier aan beleefd. Bovendien is er volgens mij nog heel veel te leren.” Inmiddels is Enea in Utrecht begonnen aan een veelbelovend promotietraject. En dan te bedenken dat hij tijdens zijn bachelor in Milaan nog serieus een topsportcarrière als kajakker overwoog. “Ik denk dat ik toen de goede keuze heb gemaakt.”

Ambitie: Een paar jaar geleden had ik gezegd: een academische carrière. Nu ben ik minder zeker. Ik wil gewoon iets doen wat me interesseert en waar mensen wat aan hebben. Wat dat dan ook is.
Leermoment: Het besef dat ik veel te danken heb aan de combinatie van mijn bachelor in Italië met veel theoretische wiskunde en mijn meer onderzoeksgerichte master hier.
Inspiratie: Wetenschappers, artiesten, of atleten die met hard werken iets bereiken. Quarterback Tom Brady, bijvoorbeeld, werd nooit als talent gezien, maar is nu de held van het American Football.
Irritante gewoonte: Dat ik bij elke beslissing veel te lang blijf wikken en wegen.
 

‘Ik heb een onbegrensde ambitie om iets te doen aan problemen in de wereld’

Andre Damian is pas 22, maar nu al de directeur van de filantropische tak van de Britse vastgoedonderneming The Collective. Nadat de alumnus van de bachelor Rechtsgeleerdheid de directeur van het bedrijf een bericht stuurde, gaf hij Andre geld om initiatieven met sociale impact te ontwikkelen. Hij focust op de wereldwijde ondersteuning van sociale ondernemers om problemen ook wereldwijd aan te pakken. Dat komt niet uit de lucht vallen. Tijdens zijn studie volgde Andre drie minors gericht op sociaal ondernemerschap en begon hij het netwerk Leaders of Today. Daarmee spoorde hij studenten in meer dan vijftig landen aan om maatschappelijke activiteiten te ondernemen. “Als ik alle problemen in de wereld zie, dan krijg ik zin om daar wat aan te doen. Daarin heb ik onbegrensde ambitie. Ik denk dus niet: dat kan ik niet, want ik heb nog geen ervaring. Je moet je niet laten stoppen of tegenhouden. Wat is het ergste dat kan gebeuren?”

Ambitie: Een positieve bijdrage leveren aan de levens van miljoenen mensen. Via welk pad weet ik nog niet, maar wel dat dat het einddoel is.
Leermoment: Veel van mijn studiegenoten wilden advocaat worden. Toen ik besloot niets met mijn studie te doen vonden veel mensen dat dan ook zonde. Maar ik heb ontdekt dat ik het zonde vind om iets te doen waar ik helemaal geen passie voor heb! Het niet-traditionele pad maakt mij veel gelukkiger.
Inspiratie: RuPaul Charles; een dragqueen, acteur, model en zanger uit Amerika. Hij laat zien dat jezelf kunnen zijn belangrijker is dan wat andere mensen van je denken.
Irritante gewoonte: Te veel piekeren. Ik ben perfectionistisch en denk daardoor vaak veel te lang na over iets dat niet zo belangrijk is.
 

‘Ik heb geleerd mijn eigen plan te trekken’

Als het aan Bina Chirino (24) ligt dan zet zij zich het komende jaar via de Universiteitsraad in voor het studentenwelzijn. Het gaat haar aan het hart dat 62 procent van de studenten prestatiedruk ervaart. Het balanceren tussen je capaciteiten en grenzen, is ook de student Taal- en Cultuurstudies niet onbekend. Dit collegejaar was ze onder andere bestuurslid van pop-up restaurant Happietaria en preses van de publiciteitscommissie van studentenvereniging SSR-NU. Bij studiestichting Alias was ze penningmeester van de lustrumcommissie van en voorzitter van de almanakcommissie. Ook werd ze actief bij de Utrechtse jongerenafdeling van de ChristenUnie. Die betrokkenheid heeft ze niet van een vreemde: “Mijn moeder is altijd ‘even’ iemand aan het helpen. Ik krijg er energie van om dat ook te doen. Het is een mooie ervaring naast mijn studie.” Ze moet wel prioriteiten stellen. “Veel familiedingen sla ik over en ik doe minder vaak leuke dingen met vrienden, maar daar lijden mijn relaties niet onder. Als ik er ben, dan neem ik echt de tijd.”

Ambitie: Geen idee. Ik plan niet verder dan twee jaar vooruit, dus ik zorg dat ik veel opties heb.
Leermoment: In het tweede jaar van de bachelor Bestuurs- en Organisatiewetenschap, ontdekte ik dat ik niet gepassioneerd genoeg was over de studie. Ik had gekozen met sociale verwachtingen en een carrièreperspectief in mijn achterhoofd. Het heeft mij geleerd mijn eigen plan te trekken.
Inspiratie: Mijn vader omdat hij altijd is blijven leren, mijn moeder omdat ze doet waar ze van geniet en mijn zusje omdat ze enorm veel toewijding heeft. Zij is begonnen op het vmbo-kader en rondt binnenkort haar hbo-studie af.
Irritante gewoonte: Ik vermijd confrontaties niet, omdat ik denk dat je zo tot oplossingen komt.”
 

‘Van alles half doen, word ik ongelukkig’

Jermain van der Graaf (25) is alumnus van de bachelor Economie & Bedrijfseconomie. Hij verbaast zich over het feit dat lege wijnflessen in de glasbak verdwijnen. Dat kan ook anders, dacht hij. Samen met Juan Diego Flores (27) begon hij daarom tijdens zijn studie het bedrijf Rebottled. Lege wijnflessen van horecaondernemingen ‘upcyclen’ ze naar drinkglazen. Het duo wil echter niet alleen iets op duurzaamheidsgebied veranderen, maar ook op sociaal vlak. Daarom werken er bij het bedrijf twintig mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Met zijn studie had Jermain ook bij een bank kunnen werken, maar hij stopte met een stage daar juist vroegtijdig om volledig voor Rebottled te gaan. “Werken bij een bank geeft zekerheid qua salaris, maar wat je daar bijdraagt aan de wereld is voor mij niet genoeg. Een aantal cijfers op je bankrekening is leuk voor even. Het is veel waardevoller als je echt levens verandert.”

Ambitie: Bekendstaan als iemand die met meerdere bedrijven een impact heeft gemaakt in de wereld.
Leermoment: Het moment tijdens mijn stage dat ik mij realiseerde dat ik te veel tegelijk deed en dus keuzes moest maken. Van alles half doen, werd ik ongelukkig. Dus stopte ik een maand eerder bij de bank.
Inspiratie: De speeches van Barack Obama. Hij weet mensen echt te inspireren, mee te krijgen en zo een movement te starten.
Irritante gewoonte: Ik kan slecht tegen mijn verlies in spelletjes en discussies.
 

‘Studenten met een beperking hebben extra aandacht nodig’

Veel studenten met een functiebeperking lopen tegen problemen aan binnen de Universiteit Utrecht. Hoewel ze dat vaak zelf oplossen, vond geneeskundestudent Richard Horenberg (24) dat er meer rekening gehouden kon worden met deze groep. “Als je geen beperking hebt, is het studentenleven al uitdagend en vergt het een hoop energie, studenten met een functiebeperking hebben daarom extra aandacht nodig.” De geneeskundestudent werd in die overtuiging gesterkt door het feit dat de UU op het gebied van ‘toegankelijkheid’ daalde in de Nationale Studenten Enquête. Een aanvullend onderzoek dat hij deed met een medestudent, resulteerde in de oprichting van het Platform Onbeperkt Studeren. Dat ondersteunt nu studenten met informatie, buddyprogramma’s en een luisterend oor. Het initiatief werd al bekroond met een Toegankelijkheidsprijs van de Gemeente Utrecht. “Ik merk dat ik veel energie haal uit deze extra uitdaging naast mijn studie, omdat je ziet dat je iets voor een ander kan betekenen. Die energie kan ik weer stoppen in mijn werk in de kliniek tijdens mijn coschappen.”

Ambitie: Iets kunnen betekenen voor anderen, bijvoorbeeld door ze te helpen als dokter.
Leermoment: Tijdens mijn coschappen kwam ik tot de ontdekking dat je niet iedereen kan helpen. Op een bepaald moment moet je accepteren dat het einde van het leven in zicht is en dat je het iemand alleen nog maar zo aangenaam mogelijk kan maken.
Inspiratie: Mijn ouders, omdat die mij altijd het idee hebben gegeven dat alles mogelijk is als je ervoor gaat.
Irritante gewoonte: Dat ik het liefst een paar keer per week een gebraden kippetje klaarmaak. Mijn huisgenoten eten het zo vaak dat ze inmiddels zeggen: ‘Niet weer he?!’
 

‘Ik ben blij dat ik heb doorgezet’

Laurien Leurink (23) is de succesvolste UU-hockeyer van dit moment. Ze was in 2016 dé verrassing in de Nederlandse selectie voor de Olympische Spelen in Rio. Ze heeft nog steeds een dubbel gevoel over dat toernooi. “Het was een geweldige ervaring, maar ik baal ervan dat we geen goud maar zilver wonnen.” Bij het EK in Amstelveen was er wel winst. De psychologiestudent maakte het mooiste doelpunt van het toernooi. “Familie en vrienden; iedereen was erbij. Dat was cool.” Dit voorjaar schreef Leurink na vijf jaar studeren haar bachelorscriptie. Die moest af voor het WK, deze zomer in Londen. “De combinatie tophockey en studie is zwaar, maar ik ben blij dat ik heb doorgezet.” Na vijf jaar moet ze ook haar UVSV-huis bij het Wilhelminapark uit en ze stapt over naar een nieuwe club. Ze gaat een master doen, maar weet nog niet waar. Vakken volgen tot Tokyo 2020 en daarna afstuderen, dat is het nieuwe plan.

Ambitie: Goud bij de Olympische Spelen in Tokyo natuurlijk.
Leermoment: Dat ik mijn bachelorscriptie nu af heb, is er voor mij weer een bewijs dat ik alles voor elkaar kan krijgen als ik alles maar goed plan.
Inspiratie: Zowel de hockeyers die helemaal voor hun sport gaan als mijn huisgenoten en vriendinnen die altijd tijd voor me hebben. Ik heb die twee werelden nodig.
Irritante gewoonte: Obstakels vooruit schuiven. Als ik weet dat ik een deadline niet kan halen, stel ik het mailen naar een docent bijvoorbeeld veel te lang uit.