Hoe komen internationale studenten aan een kamer?

Leonardo, eerstejaars masterstudent Aardwetenschappen uit Italië
Woonstatus: onderhuurder, bijna dakloos

“Ik hoorde pas half juni dat ik was toegelaten, dus ik was te laat voor een SSH-kamer. Ik heb alle linkjes op de website van de universiteit geprobeerd, maar het enige wat ik kon doen was mijn naam op allerlei wachtlijsten zetten.

“Toen probeerde ik het op Facebook, maar daar zaten alleen maar oplichters. Mijn moeder en mijn vader hielpen me zoeken in groepen als Students in Utrecht, Utrecht Internationals, Find a Roommate in Utrecht… Iedere keer als een van ons een oproep plaatste, kregen we meer dan dertig privéberichten. Niet één daarvan bleek legaal. Meestal ging het van: ‘Hoi, ik ben Paul, ik ben de vorige huurder van dit huis, hier is het nummer van mijn huisbaas’. En dan reageerde die huisbaas: ‘Ik werk in Duitsland dus ik kan je de kamer niet persoonlijk laten zien. Hier is een filmpje van het huis waar Paul woonde’. Het meest duidelijke voorbeeld van oplichting was toen een man per video een kamer liet zien, een balkon opstapte en het uitzicht toonde: er waren allemaal bergen te zien!

“Daarna ging ik zoeken op sites waar je voor moet betalen zoals Pararius, Rentola en Kamernet. Dat zijn betrouwbare platforms, maar het probleem is dat op elke kamer die wordt aangeboden er meer dan vierhonderd reacties komen. Daarom duurt het lang voordat je iets hoort.

“In augustus ben ik samen met mijn familie drie dagen naar Nederland gegaan. We hoopten een paar afspraken te kunnen maken, maar het lukte slechts om één kamer te bekijken. Die kon ik voor een maand huren van een Filipijnse jongen die terug naar huis moest.

“Mijn doel is nu om de rest van de maand op zoek te gaan naar een meer permanente oplossing. Anders blijf ik straks van de ene naar de andere plek gaan en dat is ook niks. Het levert wel stress op. Mijn plan is om nu zoveel mogelijk mensen te leren kennen en naar zo veel mogelijk events te gaan, in de hoop tegen iemand aan te lopen die op zoek is naar een huisgenoot."

Tip van Leonardo
“Mijn advies voor andere eerstejaars die op zoek zijn naar een kamer is om bereid te zijn je in te schrijven voor sites waar je voor moet betalen. Maar zelfs daar kun je nog opgelicht worden, dus moet je wel goed opletten.”

Marc, eerstejaars masterstudent Theoretische Natuurkunde uit Spanje
Woonstatus: heeft een kamer buiten Utrecht

“Ik woon in Doorn, een klein dorp op ongeveer 13 kilometer van Utrecht. Ik ben hier ongeveer een maand geleden komen wonen. Het is zo’n drie kwartier fietsen naar het Utrecht Science Park of een uur met de bus. Ik betaal 495 euro inclusief per maand en deel het huis met zeven Nederlandse studenten. Die studeren niet allemaal aan de UU, sommigen zitten op de TMO Fashion Business School hier in Doorn.

“Voordat ik deze kamer vond, heb ik op verschillende websites gezocht naar woonruimte zoals Airbnb en Facebook, maar daar zaten veel oplichters op, dus heb ik uiteindelijk een betaald account genomen op Kamernet. Na meer dan tweehonderd keer gereageerd te hebben op een kamer, kreeg ik een reactie van mijn huidige huisbaas.

“Ik heb me bij veel universiteiten aangemeld, de meeste daarvan waren in Scandinavië. Die universiteiten geven alle studenten een kamer. Ik dacht dat dat in Utrecht ook zo zou zijn. Toen ik met zoeken begon, dacht ik: ‘hoe moeilijk kan het zijn?’ Nou, dat is het dus zéker. Ik had geen idee dat er in Nederland zo’n groot probleem was met huisvesting.

Begin juli ben ik begonnen met zoeken en was daar de hele zomer zo’n vier tot vijf uur per dag mee bezig. Nogal een tijdsinvestering, maar ik wilde niets liever dan naar Utrecht komen. Opgeven was geen optie. Ik heb zelfs overwogen om op een camping te gaan wonen maar daar mag je niet lang blijven. Ik heb nooit overwogen niet naar Utrecht te komen.

“De meeste huisbazen op Kamernet willen niet verhuren aan internationale studenten. Die hebben liever Nederlandse huurders. Er zijn advertenties waarin duidelijk staat ‘Dutch only’ of ‘geen internationals’. Anderen zeggen het niet zo expliciet, maar je merkt duidelijk dat ze een voorkeur hebben voor Nederlanders. Ik was niet de eerste optie van mijn huisbaas, maar er was een probleem met de Nederlandse student die hij de kamer had aangeboden. Er zijn ook veel huisbazen die een voorkeur hebben voor vrouwelijke studenten. Ik snap niet dat mensen denken dat meiden minder zooi maken dan jongens, dat is echt niet altijd zo!

“Voordat ik naar deze kamer verhuisde, heb ik wel een paar andere aanbiedingen gekregen maar op die adressen kon ik me niet inschrijven bij de gemeente dus heb ik ze afgeslagen. Als buitenlander moet ik me bij de gemeente kunnen inschrijven, anders ben ik hier illegaal.”

Tip van Marc
“Probeer slim te zijn. Doe meer dan je ergens voor een site inschrijven. Wees creatief in je zoektocht en probeer niet vast te houden aan de traditionele manieren van zoeken – dat doet iedereen namelijk al. Op Facebook bijvoorbeeld. Ook al is een advertentie legaal, in de eerste minuten krijgt zo’n bericht al tientallen reacties, dus daar heb je weinig kans. Het is beter om met veel mensen te praten, rond te vragen. Wat ik bijvoorbeeld wél deed was Airbnb-eigenaren vragen of ze een andere plek hadden die niet op de markt was. Laatste tip: wees niet kieskeurig over de locatie of het budget en sluit je aan bij Nederlandse online-groepen, ook al ben je geen Nederlander. Gebruik gewoon Google Translate en durf te vragen."

Kevin Boelhouer, masterstudent in Regeneratieve Geneeskunde & Technologie uit Canada
Status: heeft een studio in Utrecht

“Ik denk dat ik ongeveer eind april ben begonnen met zoeken naar iets met een fatsoenlijkere prijs: 1000 euro ofzo. Rond augustus heb ik dat verhoogd naar ongeveer 1500 euro zodat ik meer keuze had. Ik zou eerst een huisgenoot hebben maar die kon het niet betalen dus ben ik uiteindelijk op zoek gegaan naar een plek alleen voor mezelf.

“Ik heb wat Facebookpagina’s gecheckt maar dat was allemaal oplichterij. Daarnaast heb ik Kamernet, Housing Anywhere en Expat Housing geprobeerd. Waarschijnlijk vergeet ik er nog een paar want het waren er nogal wat. Facebook was waardeloos. Heel veel oplichters, heel veel tijdsverspilling. Blijkbaar zijn de enige echte mensen daar degenen die op zoek zijn naar woonruimte.

“Als internationale student die niet persoonlijk een kamer kon gaan bekijken waren de meeste online opties nogal teleurstellend. Ik kreeg bijvoorbeeld drie afspraken maar die werden afgezegd zodra ik vroeg of het ook online kon.

“Voor mij persoonlijk was Housing Anywhere de beste keuze. Ik weet het, ze hebben wat slechte beoordelingen maar dit was voor mij de enige manier om een appartement te krijgen omdat ik niet persoonlijk kon komen kijken. De website werkt als het ware als een tussenpersoon: huisbazen plaatsen de datums waarop hun appartementen beschikbaar zijn en de prijs die je dan betaald. Vervolgens houdt de website je aanbetaling vast tot je het appartement betrekt en ziet dat het is zoals in de advertentie. Daardoor was ik er een stuk geruster op.

“Al die websites bieden premium accounts aan, wat je veel geld kost en maar weinig oplevert, dus pas daarmee op.

“Op dit moment wordt mijn appartement geschilderd dus ik ga er ergens voor 15 september in. Van 27 augustus tot 4 september sliep ik in een hostel en tot mijn verhuisdatum woon ik bij een vriendin die ik heb leren kennen in het hostel. Zij woont in Amsterdam. Ik slaap nu bij haar op de vloer omdat ik geen bed kan kopen wat ik dan vervolgens helemaal moet meeslepen naar Utrecht.

Tip van Kevin

 “Volhouden. Niet opgeven, reageer op twintig kamers per dag! Meld je zo vroeg mogelijk aan. Ik begon gelijk na mijn toelating met zoeken en zelfs dat was nog aan de late kant. Hoe eerder je begint, hoe beter.”

Alice masterstudent Kunstmatige Intelligentie uit Italië
Status: deelt een appartement in Utrecht

“Vergeleken met andere mensen heb ik veel geluk gehad. Eind juli rondde ik pas mijn bachelor af, dus ik was al laat. Begin augustus ben ik met mijn familie in een camper naar Utrecht gekomen. We stonden op een low-budget camping dicht bij het centrum en hoopten samen wat bezichtigingen te kunnen doen. Er reageerde slechts één iemand en die is uiteindelijk mijn huisbaas geworden.

“Het eerste wat ik heb geprobeerd waren lokale makelaarskantoren. Prima, maar de meeste opties waren heel duur en die accepteren niet dat je een huis deelt met drie of vier mensen, dus de prijs omlaag krijgen gaat niet.

“Veel mensen zeiden dat ik op Facebook moest kijken maar ik was waarschijnlijk al te laat. Iedereen was al op zoek naar een kamer, maar niemand bood er nog een aan - behalve oplichters dan. Ik heb van vijf of zes van hen een bericht gehad, altijd met hetzelfde verhaal: ze liggen in het ziekenhuis en kunnen me het huis niet persoonlijk laten zien.

“Toen ik doorkreeg dat Facebook ‘t niet ging worden, heb ik 25 euro betaald om twee weken lid te worden van Kamernet en daar heb ik uiteindelijk een kamer gevonden. Ik denk dat ik wel op veertig heb gereageerd. Zoals ik al zei was er maar één die reageerde. Hij zei dat hij alleen al voor mijn kamer vijfhonderd reacties had gekregen - ik deel het appartement met drie andere meiden, ik denk dat ik een van de eersten moet zijn geweest die reageerde.

“Mijn appartement ligt in Kanaleneiland, niet ver van de campus dus ik mag niet klagen. Ik betaal 460 euro inclusief, een goede prijs van wat ik zo hoor. Het is een fijne plek, we hebben zelfs een balkon. Het enige nadeel is dat we geen woonkamer hebben, want daar is ook een slaapkamer van gemaakt.”

Tip van Alice:
“Reageer snel en probeer een familielid mee te nemen als je gaat kijken. Mijn huisbaas zei dat hij mij had gekozen omdat mijn familie meekwam. Hij kon zien dat ik steun had, ik was niet zomaar iemand die platzak van huis was weggelopen.”