Hoe was het om voor DUB over het campusleven te schrijven?

Chandni Shyam, de campuscolumnist voor met name de Engelse pagina van DUB, studeerde onlangs af aan de master Culturele Antropologie. Vanwege de pandemie volgde ze die volledig online vanuit India. Ze kwam voor de eerste keer naar Utrecht om haar diploma op te halen en om een baan te zoeken.

Leonie van Bruggen schrijft met name voor de Nederlandse pagina van DUB. Ze werkt op de afdeling Diagnostische Beeldvorming bij de faculteit Diergeneeskunde en is sinds kort ook aan het promoveren waarvoor ze onderzoek doet naar de rol van diagnostische beeldvorming bij forensische diergeneeskunde.

De twee Campuscolumnisten begonnen in januari 2022 toen er nog steeds coronaregels golden die het universitaire leven beperkten.

Om te beginnen een paar algemene vragen over het afgelopen jaar als Campuscolumnist: hoe vonden jullie het? Was het plezierig? Was het wat jullie ervan verwacht hadden?

Leonie: “Het was echt een heel goede ervaring. Ik had al wat stukken geschreven voordat ik werd gekozen als Campuscolumnist, dus ik wist dat ik werken met taal en het schrijven van korte verhalen leuk vond. Maar het elke twee tot drie weken toegewijd schrijven was echt anders. Ik was erg blij met de kans die kreeg als columnist.”

Chandni: “Ik heb het erg naar mijn zin gehad: ik heb meer geschreven dan ooit tevoren. Ik had ook nog nooit op zo’n toegewijde manier geschreven. Dat heeft me echt geholpen om van dit jaar als campuscolumnist te genieten. Mijn probleem was wel, wat ik over het universiteitsleven kon schrijven, aangezien ik voor het merendeel van mijn studie niet in Utrecht was. Maar dat werd makkelijker tegen het einde.”

Toevallig, dat was mijn volgende vraag: hoe was het om te schrijven vanuit een ander land, zo ver van Nederland, met een compleet andere cultuur en tijdszone?

Chandni: “Een van de redenen waarom ik probeerde campuscolumnist te worden, was dat ik in DUB zelden een onderwerp tegenkwam waar ik iets mee had. Dit omdat ik nog nooit in Nederland was geweest. Ik dacht: ‘waarom probeer ik het niet gewoon? Ik kan echt iets schrijven waar mensen met verschillende achtergronden zich in kunnen herkennen’. Het werd gedurende het jaar makkelijker om te schrijven, maar in het begin maakte ik me wel zorgen dat Nederlandse mensen zich niets konden voorstellen bij mijn columns. Het was die angst die me ertoe dreef om over heel verschillende dingen in heel verschillende contexten te schrijven, wat weer heel positief was.”

Leonie: “Ik vind jouw columns heel goed, Chandni, omdat ze zo verschilde van de mijne. Ze maakten me wat meer bewust van de tunnelvisie die we kunnen hebben, ook binnen de academie. Je zou denken dat een groep hoogopgeleide mensen al zou weten hoe je vanuit een ander perspectief naar zaken moet kijken, maar soms vergeten we dat te doen. Het is goed als je daaraan herinnerd wordt.  De column over de moeite die je had met het vinden van een baan in Nederland vond ik ook heel goed. Het gaf voor mij een nieuw perspectief op zaken. Op de universiteit zijn we zo gefocust op het studeren, het maken opdrachten, het schrijven van artikelen, het ontwikkelen van masterprogramma’s, noem maar op. Jij gaf wat inzicht in wat er daarna gebeurt, in het bijzonder voor iemand die van buiten de Europese Unie komt.”

Campuscolumnist Leonie van Bruggen

Hebben jullie ooit te maken gehad met writer’s block? Of moeite gehad met het vinden van ideeën voor columns? Zo ja, hoe ging je daarmee om?

Leonie: “In het begin zette ik al mijn gedachten op papier, dingen die interessant zouden zijn om over te schrijven. Maar het leven gaat door, natuurlijk. Ik wilde erg graag reageren op dingen die om me heen gebeurde, in mijn werk of privé. Daar haalde ik veel inspiratie uit. Soms was het moeilijk om de tijd te vinden om echt te gaan zitten schrijven, maar mijn ervaring is dat als ik een idee op papier zette en het even liet groeien, ik er echt ook een verhaal van wilde maken. Ik probeerde wel te voorkomen dat ik net voor de deadline nog een onderwerp moest verzinnen, maar het hebben van een lijst met ideeën betekent niet perse dat je op het moment van schrijven ook echt geïnspireerd raakt van de onderwerpen op zo’n lijst. Ik denk dat inspiratie ook kan ontstaan in het moment, dus ik vond het leuk om door DUB te scrollen of in het nieuws te kijken, om zo een onderwerp te vinden.”

Chandni: “Zo’n ideeënlijst werkte niet voor mij, dus zelfs als ik van tevoren meerdere ideeën had, betekende dat niet dat ik ze gebruikte als ik echt ging schrijven. Ik heb inmiddels ontdekt dat ik het beste schrijf als het over een onderwerp gaat waar ikzelf of iemand in mijn omgeving ervaring mee heeft. Schrijven wordt zo geleid door wat er in mijn leven gebeurt. De writer’s block die ik op het moment ervaar, komt vooral omdat ik niet langer in Utrecht ben.”

Hoe staat het met feedback? Hebben jullie ooit negatieve reacties ontvangen op jullie columns?

Leonie: “Ik heb er geen gezien op de website, maar ik weet dat sommige van mijn vrienden, collega’s en leidinggevenden mijn columns lezen. Hoewel ik een paar heel leuke reacties heb gehad, vonden ze de columns niet allemaal goed. Ik kreeg negatieve feedback op een column die ik schreef over hoe hard mensen in de kliniek moesten werken tijdens de pandemie, en dat we ons niet erg gewaardeerd of verbonden voelden met de hogere lagen van de facultaire hiërarchie, zeker tijdens de pandemie. Ik denk dat je als columnist altijd wat reacties kan of zou moeten verwachten, maar ik verwachtte niet dat alle hiërarchische lagen boven me, tot de decaan aan toe, met me over die column wilden praten. Het was een interessante ervaring. Met mijn column wilde ik meer aandacht vragen voor het harde werk van mijn collega’s gedurende de pandemie. Gelukkig vertelden alle collega’s die me benaderden dat ze mijn column erg hadden gewaardeerd, en dat ze zich gezien en vertegenwoordigd voelden. Dat was geruststellend. Klaarblijkelijk raakte de column een andere snaar bij verschillende groepen.”

Chandni: “Ik was best verrast toen Leonie en ik het over dit incident hadden, want ik kreeg eigenlijk bijna geen reacties op mijn columns. Ik weet niet eens hoeveel mensen ze gelezen hebben, naast mijn familie en goede vrienden. Van hen kreeg ik wel heel positieve feedback, dus ik hoop dat ze ook andere mensen op de campus hebben bereikt.”

Campuscolumnist Chandni Shyam

Tot slot: wat zijn jullie aanbevelingen voor de nieuwe campuscolumnisten? Hebben jullie tips, advies of suggesties voor hen?

Leonie: “Schrijf over wat je wilt. Van tevoren verwachtte ik niet dat ik de schrijver zou worden die ik in dit jaar voor DUB geworden ben. Ik heb gemerkt dat de meeste van mijn columns een min of meer filosofisch perspectief hebben, wat me verraste. Je kunt proberen een inspiratie te zijn voor andere mensen, en als dat gebeurt, dan is dat super. Maar het belangrijkst is dat je van het schrijven geniet!”

Chandni: “Het enige wat ik wil toevoegen is dat je contact moet zoeken met je mede-campuscolumnist. Ik wilde graag iets met Leonie schrijven, maar daar hebben we nooit de kans toe gehad. Ik denk dat dat een geweldige ervaring zou zijn voor de volgende campuscolumnisten!”

Leonie: “Dat zouden we nog steeds kunnen doen, Chandni! Dat zou een leuke crossover zijn.”