Een tsunami van de geest (2)

Aan: Aan: Roel @ zerofootprint.uu.nl
betreft: Een tsunami van de geest (2)
Bijlage: Hoop

Had ik jou nou ook verteld dat we weer in reorganisatie zijn? Ja, ik weet het niet meer. Gelukkig neemt niemand je dat nog kwalijk als je wat ouder wordt. Maar goed, dat reorganiseren is wel een beetje een dingetje van bestuurders hoor!

Soms begint het jammer genoeg ineens op te vallen dat al het werk blijft liggen terwijl er toch steeds meer mensen worden aangenomen. Dat iedereen eigenlijk meer bezig is met de organisatie en de collega’s dan met het werk zelf. En voor sturing geven blijft er weinig tijd over.

Weer tijd dus om de bezem er eens flink door te jassen. Want je weet eigenlijk niet meer wat je in huis hebt. Allemaal nieuwkomers. Daar helpen geen lieve heisessies aan.

Dat plannen maken voor een nieuwe organisatie gebeurt dan ook meestal door anderen. Anderen, die, ook niet gehinderd door enige kennis van het werk zelf, gewoon beslissingen nemen. Heerlijk. Ik zeg altijd maar: het geeft niet wat je beslist, als je maar een beslissing neemt!

Omdat ze ook geen flauw idee hebben wat er moet gebeuren, gaan ze nieuwe organisatiemodellen maken op basis van informatie en wensen van het zittende management. Je voelt ‘m al aankomen: Dat moet toch fout lopen!

De reflex van het management is wijzen naar de organisatievorm en de kwaliteit van het onmondige volk. Het komt niet bij ze op om de hand eens in eigen boezem te steken. Dûhh, alsof ze die werknemers niet zelf hebben aangenomen en de organisatievorm van buiten opgelegd hebben gekregen. Tsja, In eigen vlees snijden is ook moeilijk hoor!

Briljant worden meetings georganiseerd voor de hele club om erachter te komen wat voor ideeën ze eigenlijk hebben over ‘hun’ organisatie. Als een donderslag bij heldere hemel. Terwijl een groot gedeelte naar een andere organisatie moet vertrekken!  

Te bedenken dat de club gezellig komt brainstormen op geeltjes … als mosterd na de maaltijd: we zijn echt wel geïnteresseerd in jullie ideeën. Gek hè dat daar dan nog weinig animo voor is?

Kortom het is weer een schouwtoneel Roel. Gelukkig zijn jullie net bezig zijn om hier een tsunami van de geest te ontketenen. Dan blijft er toch nog iets om me op te verheugen. Dat er eindelijk een frisse wind door onze universiteit gaat waaien. Ons college wil dat duidelijk ook! Veel nieuwe directeuren worden aangesteld. We krijgen een collegevoorzitster met een hart voor onderwijs en onderzoek. Met oog voor studenten , docenten en leefbaarheid.

De dood of de gladiolen Roel!
Studenten gaan activiteiten organiseren op onze Uithof. De Vagant besturen, desnoods onder begeleiding. Het dak van de basketbar wordt weer bespeelbaar gemaakt. De deuren van het Educatorium gaan permanent open. Er worden in de weekenden films, theater en concerten georganiseerd. Parnassos  keert terug naar de uithof! We gaan een leefomgeving voor mensen maken in het hart van onze universiteit. Die daar totaal ontbreekt.
Is dat geen mooie droom?
Schudt ze wakker !

Baaierd