Voor wie zegt wat hij vindt, wacht de brandstapel

“De uni is ook echt te woke geworden!” concludeert een goede vriendin van me. “Niet zo hard idioot, wil je soms op de brandstapel belanden?!” sis ik haar toe. Ik kijk angstig om me heen of iemand al een tweet aan het schrijven is waarin staat dat twee blanke heterovrouwen op de Universiteit Utrecht transfoob en racistisch zijn en onmiddellijk gecanceld moeten worden.

Mijn vriendin was laatst in gesprek met een jongen in de kamer van onze studievereniging die niet dúrfde te zeggen op wie hij gestemd had. “Je hebt zeker rechts gestemd, hè?” Duh. De meesten die  vragen op wie je hebt gestemd, behoeden je soms ook nog: “Je hoeft het niet te zeggen als je dat niet wilt, hè?” Ja, als een links-extremist toevallig hoort dat je rechts hebt gestemd, zou ik ook m'n bek houden, dank voor je advies en begrip.

Ik heb het er vaker over gehad met mijn vriendinnen; rechtse meningen worden liever niet gehoord op de universiteit. We leven in een soort angstcultuur waar velen bang zijn om gecanceld te worden. Dat zou niet zo mogen zijn. Iedereen heeft recht op zijn mening en die zou je zonder veroordeling moeten kunnen uitspreken. Niet alleen op het gebied van politiek. Neem het regelmatig besproken onderwerp genderdiversiteit. Fleur Koolhof heeft hierover geschreven in haar column Moet ik soms lesbisch zijn om erbij te horen?. Op een ongelofelijk voorzichtige manier heeft ze dit onderwerp aangekaart met verschillende disclaimers om niemand boos te maken.

Ze pleitte voor een opener gesprek waarbij mensen niet bang hoeven te zijn in de fout te gaan. Vervolgens bestempelt de eerste reactie haar als egocentrische zielenpiet en adviseert haar zich beter te verdiepen in het onderwerp voordat ze haar gevoelens uit. En neem de column van Ruud Schotting over Die toga heeft de LHBTIQ+ kleuren op de mouw. Ook hij vraagt de lezer hem niet meteen met doodsbedreigingen te kwellen bij het uitspreken van zijn ongemak bij genderneutrale toiletten. Ik moest lachen bij het lezen van die zin maar is die werkelijk grappig?

De heer Schotting kreeg geen vervelende reacties op zijn column, waarschijnlijk omdat hij die afsloot met een mooie conclusie. Maar wat als ik nou zeg dat ik me ook niet fijn voel in een genderneutraal toilet net als al mijn vriendinnen? Is het echt zo raar dat ik even schrik als ik een man tegenkom in de dames-wc in het BBG? Hoezo maakt dat mij gelijk een vuile transfoob? (Even de reacties voor zijn!)

Om eerlijk te zijn, en ik spreek voor velen die bang zijn om dit uit te spreken, vind ik het ongelofelijk ongemakkelijk om met mannen de wc in te moeten. Onveilig zelfs. Stel je voor dat genderneutrale wc’s de norm worden in uitgaansgelegenheden. Een grote gespierde man met kwade bedoelingen volgt mij de wc in... En als we verder gaan met deze ideologie, begin ik me af te vragen wanneer de genderneutrale douches geïntroduceerd worden op Olympos. Als heterovrouw zal niet aan mij worden gevraagd wat ik daarvan vind.