Foudt

Ik was aanwezig bij de opnames van een uitzending van De Avondshow met Arjen Lubach. Getipt door een bekende, gelijk een kaartje gekocht en gister was het zover. Voor ons was het de eerste keer bij een televisieopname en er was veel te zien.

Eerst veel security en mensen die je de goede kant op wijzen, door het metaaldetector poortje, de met verwachtingsvolle, opzwepende muziek gevulde studio in. Toen een meneer die ons hielp met het nóg enthousiaster roepen en klappen (‘We doen dit samen dus er klapt hier helemaal niemand alleen!’), waarna tenslotte Team Lubach de show startte. Naast de verwachtte Prinsjesdag stond die avond ook 70 jaar landbouwbeleid op het menu.

We werden meegenomen in wat het steeds weer veranderende, politieke beleid betekende voor de bedrijfsvoering van Boer Gerard en zijn dieren, vanaf de jaren 50 tot nu. De varkenspest die daarbij als een van de tien plagen passeerde, maakte ik als ingehuurde student Diergeneeskunde mee. Voor veel medestudenten was dit eind jaren 90 een zeer indrukwekkende bijbaan en een kennismaking met menig veehouder.

We gingen bij mensen, zoals boer Gerard, thuis op de koffie, waar de sfeer gespannen was vanwege de reden van ons bezoek. Want kreeg de boer te horen dat we zojuist bij te veel van zijn varkens een te hoge temperatuur hadden gemeten, dan betekende dat een bord in de tuin met daarop de tekst ‘verdacht bedrijf’ in afwachting van de bloeduitslag. Ik herinner me nog dat ene varken dat tijdens het afnemen van de benodigde bloedmonsters zich heel bewust tussen mij en het koortsige varken manoeuvreerde. Waarom eigenlijk? Het ongemak daar in die stal, terwijl ik het varken terug in de ogen aankeek, met boer Gerard achter het hek toekijkend en mijzelf als ongemakkelijk onderdeel van de geoliede machine van de varkenspestbestrijding. Waar mij dit vooraf zo’n goed plan leek vroeg ik me op dat moment af wat ik daar nu eigenlijk deed.

De Avondshow bleek ook een zeer goed geoliede machine, van begin tot het eind. Tijdens de opnames werd er door Team Lubach snel en routineus geschakeld als er even iets over moest. Het maken van fouten of het delen van enig ongemak pakte meermaals heel goed uit. Er kwamen een paar goede grappen uit voort, welke vervolgens ingebouwd werden in de volgende opname. Team Lubach zat er bovenop en hield het publiek er goed en fris bij, tijdens de korte overlegjes van de hoofdredactie. Het was een superavond en voor we het wisten stonden we binnen de afgesproken tijd weer buiten. Zo doe je dat - televisie maken, bam.

Vandaag lees ik op DUB een artikel over het einde van de kortebaandraverij op de Maliebaan. Een lustrumevenement van de Diergeneeskundige Studenten Kring, waar ik eerder zonder veel bedenkingen plezier aan beleefde. De samenwerking tussen mens en dier kan heel mooi zijn, maar het is niet in beton gegoten. Mooi om te zien hoe deze groep studenten het oude normaal en het ontstane ongemak vanuit een ander gezichtspunt bekijkt en dit gebruikt om te komen tot een vernieuwde versie.

Dat zie ik in Utrecht en dat zag ik ook succesvol toegepast in Hilversum. Fouten maken moet moed.

Daarom, voor alle Gerards: nu terug naar de studio in Den Haag.