Die paradoxale conclusie trekt de Utrechtse promovendus GertjanZwolsman uit een onderzoek naar het voorkomen van de zware metalencadmium, koper en zink in het water van de Westerschelde tussenAntwerpen en Vlissingen. Achtergrond voor de constatering vanZwolsman is het feit dat zware metalen in twee verschillende vormenin rivierwater kunnen voorkomen. In zuurstofloos water reageren zijmet het daarin voorkomende sulfide (HS-) tot metaalsulfides diebetrekkelijk ongevaarlijk zijn voor planten en dieren. Bijtoevoeging van zuurstof aan het water, zoals dat de laatste jarenin de Schelde is gebeurd, vallen deze metaalsulfides echter uiteendoordat zwavel een verbinding aangaat met zuurstof. De zwaremetalen komen daardoor in opgeloste vorm in het rivierwaterterecht. In die vorm zijn ze wel schadelijk voor het milieu.

Dat deze processen zich in de Westerschelde afspelen, blijkt uittal van meetgegevens, die laten zien dat het gehalte aan opgelostezware metalen in het water toeneemt naarmate het zuurstoflozerivierwater meer wordt gemengd met zuurstofrijk zeewater. Terwijlin de omgeving van Antwerpen nog nauwelijks zware metalen in hetwater worden aangetroffen, neemt de vervuiling in de buurt van deBelgisch-Nederlandse grens snel toe. Daarna wordt de situatie weerbeter, omdat het rivierwater door de grote hoeveelheid zeewatersteeds verder verdund wordt en omdat cadmium en zink in hetvoorjaar bovendien worden geabsorbeerd door plankton.

Op basis van het hierboven beschreven gedrag van zware metalenin rivierwater is door het Waterloopkundig Laboratorium in Delfteen model opgesteld dat het effect van beleidsmaatregelen op dewaterkwaliteit moet voorspellen. In het proefschrift Geochemistryof trace metals in the Scheldt estuary, waarop hij donderdag 10juni aan de faculteit Aardwetenschappen promoveert, constateertZwolsman dat dit model goed overeenkomt met meetgegevens uit deperiode 1980-1995. In die periode is er sprake is geweest van eenactief beleid van de Vlaamse overheid om de zuurstofhuishouding inde Schelde te verbeteren, terwijl tegelijkertijd ook de lozing vanzware metalen terugliep. Maar ondanks dat de gehaltes aan koper enzink in zwevend stof in de Schelde zijn gehalveerd, is devervuiling van het water met opgelost zink in die periode stabielgebleven, terwijl de kopervervuilingzelfs is toegenomen.

De grote nadruk in het Vlaamse milieubeleid op de verbeteringvan de zuurstofbalans in de Schelde heeft met betrekking tot zwaremetalen dus een averechts effect gehad, stelt de promovendus. "Hetprobleem is dat er in het beleid, maar ook nog vaak in dewetenschap, een te grote scheiding wordt aangebracht tussenenerzijds het tegengaan van vervuiling en anderzijds het verbeterenvan de ecologie. Uit mijn onderzoek blijkt dat je uit ecologischoogpunt wel kunt streven naar een betere zuurstofhuishouding, maardat dat nadelige effecten heeft als je niet tegelijkertijd ietsdoet aan de lozing van zware metalen en aan het opruimen vanverontreinigd bodemslib. Natuurlijk is herstel van dezuurstofbalans noodzakelijk, maar het is niet voldoende."

Als medewerker van het Rijksinstituut voor Zoetwaterbeheer enAfvalwaterbehandeling (RIZA) heeft Zwolsman goede hoop dat zijnonderzoek effect zal hebben op het beleid van de Nederlandse en deVlaamse overheid ten aanzien van de Schelde. Op andere Nederlandseen Belgische rivieren is zijn onderzoek niet van toepassing. "Ditonderzoek gaat uitsluitend over zuurstofloze rivieren, zoals deSchelde. Rivieren als de Maas en de Rijn zijn nooit volledigzuurstofloos geweest. En in bijvoorbeeld de Theems, waar ditprobleem vroeger wel heeft gespeeld, is de situatie nu gelukkig eenheel stuk verbeterd. Laten we hopen dat het met de Schelde ook sneldie kant op gaat."

EH

Although a great many people watch the alleged lucrativefinancial position of University College with an envious eye, DirkReedijk, staff member in charge of quarters and dimes at theKromhout grounds, thinks there is not a reason in the world whythey should. "In the first two years of our existence we did manageto save some of the money we got from Utrecht University for ourorganization. As a result, we have about two million guilders inreserve right now, which should help us balance the initialfinancial losses in the next years. As from September 2001 whensome six hundred students will be enrolled here, we will receive afixed amount per student to meet both educational and staffexpenses, just like all other university faculties. The exactamount has yet to be decided on, but I don't expect much of asurplus. We estimate that this year - 1999-2000 - we will have adeficit of about 600,000 guilders, which we will have to compensatefrom our reserve."

Using the university subsidy, which at this moment amounts tonearly five million guilders, University College hires teachersfrom the faculties. One of the most important issues we'll have toattend to in the near future will be the fee the faculties shouldreceive for hiring out their teaching staff. At the moment it isagreed that per course faculties receive fifteen percent of theteacher's salary, based on a full-time contract. This means thatthe College will have to pay considerably more for a professor thanfor a junior teacher. Whereas destitute faculties might well findit attractive to hire out well-paid employees to the College,replacing them with less well-paid substitutes, the College itselfwill have to watch its step in order to strike the right balancebetween the highest level of teaching quality and the moneyavailable. According to Reedijk, this year the right balance wasmore or less found, "but in the future we will have to give a fairamount of thought to the best way of financial settlement with thefaculties, because there is a huge gap between the 48,000 guilderswe have to pay for a professor each year, and the 30,000 guildersit will cost us to hire a salary scale 10 teacher for the sameamount of teaching hours.

EH

Boomerang

Boomerang is the University College magazine. It was started onthe 6th of June, 1998, on a masterclass day organized by thecollege. About ten enthusiastic people decided that their futurecampus needed a newspaper to keep students informed and amused.Dirk-Jan Koch was the magazine's first chief editor and he and hisstaff decided to call it 'Boomerang'. Boomerang is a synonym forthe very literal translation of the name of the campus grounds:Kromhout. Up to this day Boomerang tries to keep students informedof what is going on, on-campus and off-campus. Every semester a neweditorial board is appointed. Whoever is interested in the job canapply. Not being on the editiorial staff does not mean that aperson cannot write for Boomerang: many people have at some pointcontributed to Boomerang, truly making it the magazine of a closecommunity.

Laura van Veenendaal

The University College Prom

The First University College Prom was an event many of us willnever forget. The smiles of the ladies, all dressed up in beautifullong dresses, and their dates as they came into the hall, thedelicatessen provided in the University College Dining Hall whichhad undergone a complete metamorphosis, and, of course, thebeautiful setting of the 'USC Societeit' at Janskerkhof, are someimages that will always remain in many of the UC student's minds.Those who were lucky will remember the Casino quite well, and thosewho had a little too much to drink will still have the photographsmade by the professional photographer to help them remember. TheUniversity College Prom was the first UC prom ever and a greatsuccess. This first Prom was an unforgettable experience for thefirst year students. Hopefully, it will become a tradition thatmany future UC students will thoroughly enjoy.

Hilla Dotan

Shakespeare Performance

University College Utrecht has split the academic year into twosemesters of fifteen weeks. This means that students at UC have twolong holiday periods: the entire month of January, and June throughAugust. Last January, some students wanted to give a dramatic twistto their holiday and decided to stage a play. The play was to beacted out and produced by University College students. Soon theperfect script wasm picked: Shakespeare's A Midsummer Night'sDream. For three weeks fourteen students worked hard to make theirdream of a dramatic production come true under the guidance of aprofessional director. In the weekend of 30 and 31 January, theyperformed parts of Shakespeare's famous play in the twice sold-outauditorium of the Fortis Building in Rijnsweerd. Both performanceswere a huge success and a marvellous beginning of the secondsemester.

LvV

College Bar

Even University College students need to take a break and relaxevery now and then. Of course they can go into the city and visit abar or disco, but sometimes it is very convenient to have a placecloser to home and where everybody knows your name. The College Baris just such a place. Situated conveniently right next to theDining Hall, this is the place to go when students need to relax,have fun or forget their troubles. A darts partner is always nearat hand, and if that doesn't please them, they can just listen tosome music or talk to friends. On many Wednesday nights there areparties, organized by Primus (the only campus "year club"), thecultural and international committee or the party committee. Thoseparties are the perfect occasion to find a new boyfriend orgirlfriend, a popular UC sport.

LvV

What is the best advice you've everreceived?

The advice my elementary school teacher gave me, to go for thescholarship at UC. The worst thing that can happen is that youdon't get it, she said. And it was worth trying. Now I am buildingmy education towards the profession of Computer Designer. Thatadvice actually opened the possibility to fulfill my dreamsconnected with my passion for computers. So, wasn't it greatadvice?

What TV show wouldn't you like to miss?

`Beverly Hills' and then `Melrose Place'. I don't watch themhere, but my mother records them for me at home. When I get back, Ihave five tapes waiting to be watched. I like those series, becausethey show one aspect of life in the USA. Of course it is idealised,but I've always wanted to go to California, and that's part of thedream.

What day of your life would you like to liveagain?

The last day of elementary school, when I got an award as thebest student. It was a plaque, with the image of the school, adiploma and a book by a famous Croatian writer. The material thingsdid not matter to me, but the feeling of being the best, ofachieving something important, did.

What is the worst aspect of your character?

I get too much involved in things, and I get hurt very easily.I'm a trusting per-son, and that's not always wise.

What is your favourite animal?

I love dolphins, they remind me of the existence of closefriendships. In that respect the film `La grande blue' made a greatimpression on me. Besides, I like the sea and all creatures in it,like orcas. Maybe that's beause I live in a sea-side town. The seais a very important part of my life.

What do you dislike most about the UC?

I think the college is not as internatio-nal as it should be.There is too little intercultural exchange. It's good that some newstudens from America, Germany, Spain and other countries came tolive on campus this semester. It provides you with a lot of newexperiences, new ideas, and, of course, new friendships.

Who is your favourite writer?

Emile Zola. I especially like his book `Germinal'. He writesabout 19th-century French society in a very naturalisticmanner. Hedescribes the reality of the lowest strata of that society, andsometimes so brutally that it's disgusting. But you can feel thathe has some compassion for the poor and condemns the higherclasses. His books remind me of the situation in Croatia. That'swhy I also like the poet Jacques Prevert, and his `Barbara'. Itspeaks of love, war and pain felt by the author himself .

What is your idea of perfect happiness?

To be surrounded by the people that are close to you. To havefriends, family, to live in peace and be provided with the basiceveryday needs, that's enough. This comes before all other things.I think it is also important to achieve the main goals of your life(that especially holds for me and my ambitions).

Anna Cieslik

`Everyone is really committed, even the less talentedstudents'

Smaller groups. Ask the teaching staff about the bigdifference between teaching at University College or teaching atUtrecht University, and no doubt the answer will be: smallergroups. They think that the more intimate setting of a maximum of25 students makes for better interaction between students andteachers.

At the beginning of this year, J. Fokker taught an introductorycourse Programming at University College. He teaches a similarcourse at Utrecht University. In the Uithof he has the floorhimself for two hours. In the former Kromhout Barracks Fokkeralternates

five minutes of lecturing and five minutes of practical work,and likes it. "A smaller group enables me to see what they don'tunderstand and why. During a standard lecture, 150 students justsit there gazing at me with a blank stare."

In the first semester at University College, R. Janse was one ofthe teachers of the Law, Society and Justice course. He soonnoticed that the students got to know each other much faster thanat the university. "It made them less shy in class and their activeparticipation was very striking." Because lectures were scheduledfor three instead of two hours, Janse was able to use a largervariety of teaching methods, such as holding parliamentary debatesand presenting speeches.

Professor Robben teaches two anthropology courses at UniversityCollege. He also used a number of discussion models. "Usually, atUniversity College a seminar is not half taken up by an explanationof the literature, as it is at the university. The students havesimply read and studied the literature, which saves a lot of time."Robben also thinks that the College students' attitude clearlydistinguishes them from their University counterparts. "There's amore competitive atmosphere. At the university too, there are verygood and hard working students, but there is also a large groupthat only reads the fixed literature and some are even cuttingcorners. I don't see that happening at University College. Everyoneis really committed, even the less talented students."

Feed back

Professor Robben is convinced that his teaching method is thesame at University College and the university. "Everyone has hisown set of habits." The other staff members also claim not to haveadapted their teaching styles,

although they claim to be able to spot failing teaching methodssoonerdue to the much faster feed-back. In addition, all threeteachers point out that they expect more from the College students:better exam results, better papers, and better assignments.According to Rob-ben, the international students gain from this`do-not-hesitate-to-ask-for-more' UC philosophy, even though lastyear students apparently felt the need for a `break week'. "TheUniversity programme is aimed at the average student and,therefore, denies better students a challenge. The College takesthe level of the best students as its point of departure. Studentslike that better."

The teaching staff also appreciates the fact that the attendanceof the lectures is nearly compulsory. Absentees are tackled ontheir conduct by their tutors. Fokker: "At University thefluctuating attendance breaks any continuity in the lectures. Halfthe time is spent telling students what they missed last time atthe expense of the students who did attend and are getting bored."What Fokker does not like about the College system is that he isbeing pushed into the role of informer: he is to report absentstudents to their tutors, whereas he may prefer to deal with thestudents himself.

However, Jeroen Fokker would like to comment on all the words ofpraise...: " College students are in fact more diligent and eagerto learn. They all meet the assignment deadlines and, contrary toUniversity customs, they consider it part of their culture todiscuss the

homework at the end of classes. That stereo-type is more or lesscorrect. But from time to time College students too go out partyingon a workaday Wednesday night and they too some-times skippreparing the lectures. They too are ordinary people. And maybethat is for the best ..."

Xander Bronkhorst

Members of the teaching staff mention severaladvantages and disadvantages of University College:

Advantages:

smaller groups

compulsory attendance

facilities

no time lost due to

travel

various cultural back-grounds

Disadvantages

no library

students lack the time to keep abreast of the world news

What is the worst aspect of yourpersonality?

I think I tend to be inconsistent. I have my moods, when I seethings the way they should not be seen. I've tried to improve abit, but I also want to accept myself the way I am when I have abad day.

Who is your favourite writer?

Phillip Jancey. He's an author who's very open to the problemsin Christianity. I also like C.S. Lewis, especially his approach tophilosophy. I admire his ability to put complicated truths intochildren's stories.

What event are you looking forward to?

I have a serious relationship, and I don't really like theprospect of waiting another six or seven years to be married.Everything has been going pretty well so far, and I believemarriage is not going to change it.

Which day of your life would you like torepeat?

I remember the day when my girlfriend and I started goingsteady. That's an important point in a relationship, makes it moreserious. I think before you decide on that, you should be done withhigh school, and have more time for each other.

What is your attitude towards science?

I don't believe everything science says is true. I'm not sure ifit's within our capability to describe things in terms oftraditional, ordinary biology.

What is the best poem you know?

Generally, I like Emily Dickinson's poe-try. I like theway she presents her ideas, although I don't necessarily agree withall of them. But in poetry there's a lot of room for your personalinterpretation.

What is your idea of perfect happiness?

Being at peace with God and one's fellow human beings.

Anna Cieslik

Het zal nog een kleine tien jaar duren, maar dan isvolgens onderzoeker Ruud Schropp, zonne-energie even goedkoop alsde elektriciteit uit het stopcontact. De kans is groot dat het dangaat om zonnecellen van Utrechtse makelij. Begin dit jaar sloot deUniversiteit Utrecht een strategische alliantie met Akzo Nobel diemoet leiden tot de eerste Europese fabriek van flexibelezonnecellen.

Ze zijn er al meer dan twintig jaar, de bekende glazen panelendie ons land op bescheiden schaal van elektriciteit voorzien. Vaneen commerciële doorbraak is echter geen sprake zolangelektriciteitsmaatschappijen nog stroom kunnen leveren vooreentiende van de prijs van zonne-energie. Hoofdoorzaak van datprijsverschil is de relatief dure stroom die wordt geleverd door deop dit moment gebruikte zonnecellen van kristallijn silicium.Vandaar dat in Utrecht en elders wordt gezocht naar materialen entechnieken die de productie goedkoper kunnen maken.

De huidige generatie zonnecellen die vooral zijn te vinden inexperimentele woonwijken, maar bijvoorbeeld ook op de geluidswalvan de A28 ter hoogte van De Uithof, bestaan uit laagjessilicium-in-kristalvorm die uit een blok worden gezaagd en daarnaop glas worden 'geplakt'. De keuze van zonnecelontwerpers omsilicium te gaan gebruiken had verschillende redenen. Allereerstwas de grondstof zand ruim voorhanden. En omdat silicium ook alwerd toegepast in onder meer transistors en chips, was bovendienbekend dat het de voor zonnecellen onmisbare eigenschappen van eenhalfgeleider bezat, een materiaal dat elektrische stroom - of beterelektronen - slechts onder bepaalde omstandigheden doorlaat, in hetgeval van zonnecellen onder invloed van zonlicht.

Moederatoom

Het principe van een zonnecel is eenvoudig. Als een bundelzonlicht - eigenlijk een bundel fotonen ofwel energiepakketjes - ophet silicium valt, krijgt een aantal elektronen zoveel energie meedat zij uit de greep van het 'moederatoom' ontsnappen. Om ervoor tezorgen dat die elektronen allemaal dezelfde kant op stromen - wantalleen dan ontstaatelektrische stroom - worden aan weerszijde vande zonnecel dunne siliciumlaagjes geplakt die zijn verontreinigdmet bijvoorbeeld fosfor of borium. Deze verontreinigingen zijn zogekozen dat zij elektrisch geladen zijn en wel aan de ene kant vande cel positief en aan de andere kant negatief. Daardoor ontstaatin de cel een permanent spanningsveld dat de door het zonlichtgeactiveerde elektronen allemaal dezelfde kant opstuurt.

Aanvankelijk werd aangenomen dat alleen silicium-in-kristalvormals halfgeleider kon fungeren, omdat de siliciumatomen er netjes inhet gelid staan, waardoor de elektronen er soepel doorheen kunnenglijden. In silicium in amorfe vorm, een anarchistische troepschots en scheef door elkaar staande atomen, zou dat niet mogelijkzijn. Dat was een probleem want hoewel kristallijn silicium metzo'n vijftien procent een goed rendement geeft (vijftien procentvan de zonne-energie wordt omgezet in elektriciteit) is hetproductieproces - het in het gelid krijgen van de atomen - zo duurdat met dat materiaal nooit een rendabele zonnecel kan wordengeproduceerd. Vandaar de vreugde toen onderzoeker dr. Ruud Schroppvan de sectie grenslaagfysica van het Utrechtse Debye Instituut enzijn collega John Bezemer zo'n tien jaar geleden een techniekontwikkelden waarmee ook amorf silicium onder bepaalde voorwaardenwel degelijk met goede halfgeleider-eigenschappen kon wordenbereid.

"Dat was een belangrijk resultaat", zegt Schropp, "want in zijnamorfe vorm is silicium tegen betrekkelijk geringe kosten tebereiden. Wij hebben hier zelf de vacuümapparatuur ontwikkeldwaarin een siliciumverbinding die we in gasvorm krijgenaangeleverd, bij een temperatuur van 250 graden wordt ontleed en inéén-en-hetzelfde proces in een heel dun laagje (een dunnefilm) op het glas wordt opgedampt. Dat scheelt ook nog eens fors inde materiaalkosten, want zo'n laagje amorf silicium is met eendikte van een halve micrometer enkele honderden malen dunner daneen plak kristallijn silicium."

Cadmium

Er kleeft echter een groot bezwaar aan het gebruik van de amorfesiliciumcel: zijn rendement van rond de elf procent is niet om overnaar huis te schrijven. Vandaar dat in grote delen van de wereldwordt getwijfeld aan de toekomstmogelijkheden van silicium. InJapan en de Verenigde Staten wordt de laatste tijd gegokt op anderematerialen, waarbij met name koper- en cadmiumverbindingen hogeogen gooien. Schropp bevestigt dat bijvoorbeeld de door hetNational Renewable Energy Lab in Colorado gemaakte zonnecellen vankoperindiumselenide met eenrendement van meer dan achttien procenteen niet meer in te halen voorsprong lijken te hebben. Maar hijvreest dat de geringe voorraden indium en seleen in de aardbodem deproducenten waaronder bijvoorbeeld ook Siemens, op termijn wel eenskunnen gaan opbreken.

"In Europa gaan wij in ieder geval gewoon door met silicium. Inde eerste plaats omdat er aan zand nooit gebrek zal zijn, maar ookomdat wij verwachten dat de silicium-technologie nog een geweldigevlucht zal gaan nemen. In Utrecht zijn wij het stadium van deamorfe cel allang weer voorbij. Op dit moment werken wij aan dezogeheten tandemcel, een cel die bestaat uit een combinatie vanzeer dunne laagjes amorf en kristallijn silicium. Dat is mogelijkomdat we inmiddels in staat zijn om ook kristallijn silicium aan tebrengen via ons 'opdamp'-procedé. Wij hopen dat die combinatiede voordelen van de twee materialen in zich zal verenigen en ikverwacht zelf dat we al over zes à acht jaar zover zijn dattandemcellen elektriciteit leveren die even duur is als de stroomvan elektriciteitsmaatschappijen."

Derde Wereld

Een hoopvol geluid kortom, maar of de tandemcel het gebruik vanduurzame energie op grote schaal ook dichterbij zal brengen, is nogde vraag. Want naast het geringe rendement vormt ook deonhandelbaarheid van het glas waarop de zonnecellen op dit momentworden aangebracht een belemmering voor het gebruik, al was hetmaar vanwege de problemen bij het transport. Maar dat zou wel eenskunnen veranderen door een andere vinding van de Utrechtseonderzoekers, dit keer gedaan in nauwe samenwerking met collega'sbij Akzo Nobel, TNO en de universiteiten van Delft enEindhoven.

Schropp: "Het is natuurlijk mooi dat we nu heel dunnezonnecellen kunnen maken, maar het zou nog mooier zijn als we dieop een lichte en flexibele drager konden aanbrengen. Het probleemwas tot nu toe dat we geen geschikte materialen konden vinden dieflexibel, goedkoop en transparant waren en die het opdamp-procesbij 250 graden ongeschonden overleefden. Vandaar dat we nu eentwee-stappen-procedure hebben ontwikkeld, waarbij de zonnecelleneerst op een tijdelijke drager van aluminiumfolie wordenaangebracht. Door deze combinatie vervolgens op een definitievedrager te 'plakken' en dan de aluminiumlaag weg te etsen, kunnen wede zonnecellen dus via een omweg aanbrengen op een drager naarkeuze."

Deze Utrechts-Arnhemse vinding, waarop uiteraard meteen patentwerd aangevraagd, biedt volgens Schropp prachtige vooruitzichtenvoor eenzogeheten roll-to-roll aanpak, waarbij grote oppervlakkenzonnepaneel in een geautomatiseerd productieproces kunnen wordengefabriceerd, bijvoorbeeld op een kunststof ondergrond dievervolgens kan worden geïntegreerd in dak- en gevelelementenvoor de woningbouw. Ook wordt verwacht dat de nieuwe techniek hetgebruik van zonnecellen voor het opladen van accu's en vanbatterijen in bijvoorbeeld mobiele telefoons mogelijk gaat maken.En omdat dankzij het lichte materiaal het vervoer gemakkelijkerwordt, komt de zonnecel-technologie nu ook voor het eerst binnenhet bereik van de Derde Wereld.

Schropp waarschuwt overigens ook in dit opzicht voor te hooggespannen verwachtingen, want er moet nog het nodige wordenonderzocht voordat de eerste resultaten kunnen wordengepresenteerd. "De alliantie met Akzo Nobel is bedoeld om teonderzoeken wat de haken en ogen zijn van het gebruik van de nieuwetechniek op commerciële schaal. Voor dat doel wordt nu inArnhem een 'pilot-fabriek' gebouwd, waar we het productieproces inde praktijk gaan uittesten. Het zal dus nog wel even duren voordatde eerste commercieel bruikbare flexibele zonnecel van de bandrolt. Als we over een jaar of vier zover zijn, dan ben ik zeertevreden."

Erik Hardeman

May 18: This is the last week of my course at UniversityCollege. Since early February I have been sharing my knowledge ofDutch Society in the Seventeenth Century (in UC code: HUM 211) withone American, one Canadian, and four Dutch students. Today I amfeeling slightly apprehensive, because my course is up forevaluation. The students are to fill out forms prepared by, andanonymously returned to IVLOS, to give their verdict on myperformance as a teacher. They try to comfort me, and tell me thattheir regular attendance should be an indication of their highopinions. They also tell me that next year I'll have more students.Nonetheless, the results will be made public, and as chairman ofthe Board of Studies I cannot afford to cut a dismal figure.

May 20: Now it's the students' turn to be nervous. Today istheir final exam. Last week, I handed out a long list of questionsto help them prepare for the exam, as the program does not provideany serious preparation time. I noticed them getting together todiscuss possible answers. Moreover, seventy per cent of their gradeis already in, thanks to two papers, a review and a classpresentation. So they all know more or less where they are, interms of grading. However, they also know their grades will bediscussed among their peers and, like myself, they don't want tocut a bad figure either.

May 24: What does all of this mean against the background ofDutch academic life? For one, University College is a hugeexperiment, and one aspect of that experiment is across-the-board,public evaluation of the performance of teachers and studentsalike. This evaluation now strikes me as even more important than Ihad expected. Throughout the course I have been monitoring thestudents' performance. I have informed them of their progress (orlack of it), and provided suggestions on how they mightimprove.

The fifteen weeks of the semester have provided sufficientopportunity to redress mistakes. At the same time, students haveindicated when they thought I was going off the track. That wassobering, but also very helpful. I have been more conscious of myown teaching than ever before. In fact, it seems to me, everyonehas become much more reflective about their own performance.Evaluation, in other words, has not been a corrective after thefact, a control measure. Instead, it has acted as a means toimprove quality all along, during the process of teaching andlearning. In the meantime, however, the jury on my course is stillout.

Maarten Prak, Chairman Board ofStudies

39 Students are from abroad: from the USA, Slovakia, Colombia,South Africa, Croatia, Rumania, Italy, Poland, Turkey, Israel,Nepal, Canada, New Zealand, the Czech Republic, Hungary, Bosnia, ElSalvador, Belgium, Kenya, Ireland, Brazil, England and Sweden. Evenmore nationalities are expected when the selection of class1999-2000, which is currently taking place, will have beencompleted.

In 1998 53 people taught at the University College, three ofwhich came from the University of Amsterdam, two from NijmegenUniversity, and two from the Utrecht Institute for HigherEducation. The others are members of the teaching staff at UtrechtUniversity, among others at the Faculties of Biology, Physics andAstronomy, Social Sciences, Arts, and Mathematics and ComputerScience.

At the moment there are two teaching buildings of 2000 m2 each.In september two more buildings will become available, raising theteaching accommodation capacity to a total of 8000 m2. As fromseptember 1999, a total of 15,700 m2 will be available for studenthousing accommodation.

The reason for this conflict, which even led to the universitybudget being rejected in first instance, was the unexpectedly highprice to be paid by the university for the Kromhout grounds.Whereasthe University Board had promised the university community severaltimes that buying and furnishing the grounds would cost no morethan 40 million guilders, at the end of 1997 it turned out be be anentirely different story. The much coveted campus could never berealized for less than 70 million guilders.

The difference of about 30 million guilders resulted from arather too optimistic assessment by the University Board, which -on the authority of a hired surveyor - had assumed that the groundscould be bought for next to nothing. To their horror, at the end of1997, it turned out that the Ministry of Finance took a verydifferent view of things and demanded 20 million guilders plusmillions in bonus for a quick clearance of the premises. Anindependent surveyor, who was called in by both parties, soon cameup with a binding advice which involved an even higher amount. So,the University Board, with its tail between its legs, had to begthe University Council for more money. Eventually the money wasprovided, but not before the University Council had sharplyprotested against this rather outrageous error of judgement.

At present the renovation of the Kromhout grounds goes ahead atfull speed and now that the dust clouds are clearing and the timefor evaluation has come, the conclusion must be that the financialdamage is not too bad. As was planned from the beginning, part ofthe grounds will be leased out to a building corporation,'Volksbelang'. This is the part in which the new student flats arebeing built, as well as the former barracks which will be convertedto housing accommodation. Because the contract with Volksbelanginvolves 11.7 million guilders, the University's ultimateinvestment in the purchase and furnishing ofthe Kromhout groundswill come to about 60 million guilders (it should be noted thatplans for the renovation of other buildings on the premises, amongothers for an annex of Parnassos, the cultural centre, and for anInternational Guesthouse, are in a far advanced stage).

"A bargain," concludes University College Dean, Professor HansAdriaansens, who still does not understand what all the commotionabout the controversial 70 million was all about. "From the start Isaid that the ultimate costs would be less and that turns out to bethe case now. Of course, 60 million is still a large amount ofmoney, but look at what the University gets in return. That moneymakes us the owners of a beautiful block of buildings situated atan absolute first class location in the city. Compared to the morethan 50 million the Educatorium in the Uithof cost, this is reallyquite a bargain, isn't it?"

Erik Hardeman