Het schakeljaar stoomt hbo-studenten klaar voor een masteropleiding. Het ministerie van OCW geeft daar geen geld voor, omdat deze studenten al een bachelordiploma op zak hebben. De master wordt wél bekostigd. Om hbo'ers niet te ontmoedigen, mogen de universiteiten geen hoger collegegeld vragen voor het schakeljaar. Universiteiten moeten de schakelprogramma's kortom grotendeels uit eigen zak betalen.

De UvA wil daarvan af. “Met de huidige situatie zijn we niet gelukkig”, zegt woordvoerder Paul Helbing. “Andere studenten betalen nu in feite voor de studie van de schakelaars. We gaan dat anders regelen. De UvA stopt niet met schakelen, maar we willen een oplossing die recht doet aan ieders belangen en de financiële zuiverheid.” Waaschijnlijk verhuist het schakeltraject van de UvA naar de hogeschool, zodat het onder de hbo-bachelor valt en kan worden bekostigd door Den Haag.

Wageningen Universiteit zoekt een soortgelijke oplossing. Andere universiteiten houden vast aan het ouderwetse schakeljaar. De Universiteit Utrecht verrekent de kosten met de hogeschool Utrecht. “Maar met andere hbo-opleidingen hebben we zo’n afspraak niet”, vertelt beleidsmedewerker onderwijs Elzelien van Buren. “Dat moeten we zelf bekostigen. Voor sommige faculteiten kan dat, voor anderen wordt dat lastig.”

“Ons college van bestuur vindt het een maatschappelijke plicht om hbo'ers te accepteren.” Alie van Arragon, beleidsmedewerker onderwijs van de Rijksuniversiteit Groningen noemt het “een raar aspect” van de financiële regelgeving dat Den Haag niet bijdraagt aan het schakeltraject. “Dit is een slechte zaak, aangezien Plasterk er wel voor pleit dat hbo’ers doorstromen.”

HOP

Faaij gaf zijn mening naar aanleiding van de presentatie vorige week van de Milieubalans van het Planbureau voor de Leefomgeving. Bij die gelegenheid ontstond een stevige woordenwisseling tussen minister van milieu Jacqueline Cramer en de directeur van de stichting Natuur en Milieu, Mirjam de Rijk. Tot ergernis van de voormalige Utrechtse hoogleraar duurzaam ondernemen betwijfelde De Rijk hardop of het kabinet de 25 doelstellingen om Nederland schoner, zuiniger en milieuvriendelijker te maken, zal kunnen realiseren.

Op de vraag van het Zeeuwse dagblad naar zijn mening maakt Faaij duidelijk dat ook hij niet blij is met de manier waarop het kabinet de zaken aanpakt. "Nederland zou harde keuzes moeten maken”, is zijn mening, “maar dat gebeurt niet. Er wordt niet doorgepakt. Iedereen is met zijn eigen hobby bezig. Een beetje geld hier, wat subsidie daar. Maar de stabiliteit is ver te zoeken. Niemand, Cramer niet en Balkenende niet, heeft de regie in handen. "

EH

Dat doet de corporatie omdat er dringend behoefte is aan de woningen voor een- en tweepersoonshuishoudens. Het zal gaan om woningen met een huurprijs van tussen de 500 en 650 euro, en een oppervlakte van vijftig tot zestig vierkante meter.

Onder anderen afgestudeerden die net een baan hebben en nog op een studentenkamer wonen, hebben behoefte aan dergelijke huurhuizen. Hoeveel woningen waar komen, moet allemaal nog worden vastgesteld.

AD/UN

De UvT en 45 Brabantse scholen doen een haalbaarheidsonderzoek naar universitaire lerarenopleidingen in wiskunde, economie en management & organisatie. Daarnaast onderzoeken ze de mogelijkheden voor vakken als filosofie, levensbeschouwing en maatschappijleer. De studie duurt een half jaar langer dan gewoonlijk vanwege de aansluitende praktijktraining in het voortgezet onderwijs.

Van de Nederlandse universiteiten bieden alleen de Universiteit Maastricht en de Erasmus Universiteit Rotterdam nog geen lerarenopleidingen aan. De drie technische universiteiten hebben een gezamenlijk aanbod en leraren in spe van de Wageningen Universiteit worden in Utrecht, bij het IVLOS, klaargestoomd.

HOP

Vijfendertig jaar al staat portier Fred Pang (55) aan de deur van studentendiscotheek de Woolloomooloo. Hij voert een stevig pasjesbeleid. In eerste instantie - vanaf 1974 - alleen voor jongens, "omdat daar de meeste ellende vandaan komt." Maar na een veroordeling wegens discriminatie op sekse in 1984 moesten ook vrouwen er aan geloven.

De bekende Utrechtse advocaat Bernard Tomlow die de zaak aanspande, had volgens Fred als oud-Veritijn nog een appeltje met het USC te schillen. Hij kreeg er grote naamsbekendheid door. Sindsdien kan elke student voor 10 euro een Woo-pasje laten maken of met een identiteitskaart plus collegekaart tegen betaling van 3 euro naar binnen.

Er gaan wel eens dingen mis. Zo stond er in 1984 in dit blad dat er tijdens de UIT een relletje was met geweigerde eerstejaars. Eén van hen, in het bezit van een geldig passepartout, kreeg vanwege een geschminkt gezicht te horen dat ze zich 'eerst maar eens moest gaan wassen'. Maar volgens Fred is de Woo vergeleken met de rest van de Utrechtse horeca erg tolerant: "het grootste voordeel van de Woo is dat er niet wordt gediscrimineerd op ras. Allochtone studenten zijn altijd enorm blij dat ze door mij zo hartelijk worden ontvangen." Ook op het gebied van drugs onderscheidt de Woo zich positief, vindt Fred: "wij hebben ontzettend weinig drugs. Het grootste probleem in de Utrechtse horeca is momenteel GHB. Gevaarlijk spul, wordt alleen maar gebruikt om iemand te verkrachten. Ik fouilleer niet want dan staan er na een uur twintig mensen binnen en nog vijfhonderd buiten. Maar ik ruik drugs en hou mensen heel goed in de gaten."

Fred is geheelonthouder en leeft op drie tot vier uur slaap per etmaal. Overdag geeft hij drugsvoorlichting op middelbare scholen. Zijn basisregel: kijk uit wat je doet, doe het bewust, doe het liever helemaal niet.

Strijkt hij wel eens met de hand over zijn hart als iemand geen pasje heeft? "Natuurlijk. Wij werken keurig volgens de voorschriften, ze hangen ook bij ons aan de deur. Maar ik gun het iedereen een keer te komen kijken. Ik vertel de huisregels er altijd meteen bij: van de meisjes afblijven, niet vechten, geen (soft)drugs. Iedereen moet zich hier veilig kunnen voelen, dat staat voor mij voorop." Als er onverwacht toch gevochten wordt, slaat hij niet terug: "als portier ben je volgens de rechter in het voordeel, dus ik neem de klappen gewoon. Praten, dat helpt het beste."

Inge Schimmelpennink, 18, eerstejaars Pedagogiek:

"Ik woon nu nog in Apeldoorn bij mijn ouders. Daar heb ik het prima naar mijn zin, maar ik wil wel op kamers, dat hoort ook bij het student-zijn. Als het mogelijk zou zijn om met vrijwilligerswerk een kamer voor zo weinig geld te krijgen, zou ik dat zeker doen. Maar niet alleen vanwege die korting, ook omdat je met dat werk iets goeds kan doen, mensen kan helpen. Bovendien kan vrijwilligerswerk perfect aansluiten op de studie. Ik zou bijvoorbeeld iets met kinderen kunnen doen; heb ik ook nog eens extra profijt van het vrijwilligerswerk."

Geert Willem van der Horst, 25, bezig met zijn scriptie voor Planologie:

"Samen met een oud-huisgenoot woon ik in een appartement van de sociale woningbouw. Voor tachtig vierkante meter met z'n tweeën betaal ik, inclusief, niet meer dan 200 euro per maand. Voor mij is dit voorstel dus niet zo interessant. Als ik nog eerstejaars zou zijn, zou ik eerst uitrekenen hoe rendabel dit is. 230 euro korting voor 40 uur vrijwilligerswerk per maand: dat is nog geen 6 euro per uur. Nee, dat is een te ongunstige deal. Ik zou dan eerder een goede bijbaan vinden. Dan kun je altijd nog kijken of je daarnaast vrijwilligerswerk wilt doen."

Bram Alblas, 21, tweedejaars Theologie:

"Ik woon op kamers in Den Haag, maar ben op zoek naar ruimte in Utrecht. Als de mogelijkheid in Utrecht zou worden aangeboden om met vrijwilligerswerk een goedkopere kamer te krijgen, zou ik dat wel doen. Ik doe al vrijwilligerswerk: ik speel basgitaar tijdens kerkdiensten in een Rotterdamse kerk. Wellicht kan ik die korting met dat werk krijgen? Overigens bestaat een dergelijk project ook al in Utrecht: HOC Ruimzicht doet iets vergelijkbaars voor Utrechtse studenten. Al is dat hoofdzakelijk toegespitst op theologiestudenten. Misschien moet ik me daar maar eens gaan inschrijven."

Zie ook onze poll op www.ublad.uu.nl

De oud-gedienden aan de universiteit zullen het nog wel weten.: ooit stond op de plek van Sportcentrum Olympos een aantal opblaassporthalletjes waarin zo'n beetje alle universitaire sportactiviteiten plaatsvonden. De aanblik van die rij legergroene halve bollen leverde het complex de naam 'De Rups' op. De hal die elke winter over het zwembad De Krommerijn wordt opgetrokken kon altijd worden beschouwd als een aftands relict van die op zich al zo grauwe jaren tachtig en negentig. Maar ook deze bol gaat nu verdwijnen.

Als alles volgens plan verloopt passeren over twee jaar studenten en medewerkers aan de Weg naar de Wetenschap een modern zwemcentrum met sport- en recreatiemogelijkheden. Sportcentrum Olympos richt op het terrein een voorpost van haar accommodatie in De Uithof in.

Directeur Jules Vereecken diende enige tijd geleden bij de gemeente een verzoek in om bij het vernieuwde zwembad 1000 vierkante meter te mogen exploiteren met onder meer een fitnessruimte en een danszaal. Het plan van Olympos werd uiteindelijk, naast dat van een luxueus wellnesscentre, gehonoreerd. "Ik vond altijd al dat de universiteit meer met dat zwembad zou moeten doen", legt Vereecken uit. "Als je op de kaart kijkt dan hoort dat terrein meer bij De Uithof dan bij de stad."

En om een uitbreiding van de fitnesscapaciteit zit het sportcentrum sinds jaar en dag verlegen. "Het is nu al behoorlijk vol, terwijl het aantal studenten aan de universiteit en de hogeschool nog steeds stijgt. Ook zijn er de afgelopen jaren veel meer studenten in De Uithof komen wonen. Bovendien sporten medewerkers van de universiteit en hogeschool in vergelijking met andere instellingen in het land erg weinig. Als maar een klein percentage van het grote aantal medewerkers ons weet te vinden, is meer ruimte al de moeite waard."

Toch heeft de sportdirecteur zich wel even afgevraagd of hij met de nieuwe faciliteiten bij het zwembad niet zijn eigen concurrentie organiseert. Olympos kon immers kort voor de zomer na jaren gesteggel eindelijk beginnen met de eigen nieuwbouw op De Uithof. De aanleg van vier sportzalen en extra kantoren maakt het mogelijk dat de huidige fitnessruimte - na de oplevering van de nieuwbouw volgend najaar - wordt uitgebreid. "Daarmee creëren we dus ook al flink wat capaciteit. We hadden daarom liever gezien dat deze twee projecten wat verder uit elkaar hadden plaatsgevonden."

Met het oog op deze situatie besloot Vereecken een deel van de toegewezen ruimte bij het zwembad aan een kinderopvangcentrum onder te verhuren. "Maar ik kon deze kans niet laten liggen. Het zwembad is ideaal gelegen. Veel studenten en medewerkers fietsen er twee keer per dag langs en over een tijdje stopt de nieuw aan te leggen HOV-tram voor de deur. Bovendien zou ik niet willen dat er een concurrent kwam te zitten."

Vereecken zegt te mikken op een wisselwerking met Olympos in De Uithof. "Als je straks bij het zwembad sport, hoor je ook welke sporten je allemaal in het sportcentrum in De Uithof kunt doen, en dat we ook nog sporten aanbieden als duiken en zweefvliegen. Omgekeerd hopen we meer studenten aan het zwemmen te krijgen. In andere studentensteden is zwemmen een van de populairste sporten. Hier niet. Maar met een gerenoveerd zwembad kan dat veranderen."

Het gebouw dat Olympos gaat huren komt aan de noordzijde van het zwembad, aan de kant van de Weg tot de Wetenschap. Studenten die gewend waren in de zomer op een handdoekje op de zonneweide te liggen en lekker buiten te zwemmen, kunnen ook in de toekomst nog bij het zwembad terecht. De zonneweide wordt wel een stukje kleiner, maar de overkapping van het zwembad zal in de warme maanden worden verwijderd zodat het toch nog ee echt buitenbad lijkt.

In de finale stak Homan, die op haar twaalfde als gevolg van een auto-ongeluk een been kwijtraakte, de diva van het rolstoeltennis Esther Vergeer naar de kroon. "Zo vreselijk close. Matchpoint. Eén bal van de gouden medaille. En dan gaat het mis." De studente maakt telefonisch vanaf het Zomerpaleis van de Chinese keizers duidelijk dat het verdriet groot was. "Simpelweg tranen en nog eens tranen."

Een dag later waren er weer tranen. Nu van geluk. Samen met dubbelpartner Sharon Walraven versloeg Homan Vergeer en Jiske Griffioen in het dubbelspel. "Ik had toch een gouden medaille te pakken. Dat was erg gaaf. Iedereen vond ook dat ik het zo verdiend had. Maar de teleurstelling over die eerste finale zal nog wel even blijven hangen."

Via het gastenboek op haar website en via de mail zijn inmiddels ook enkele felicitaties van docenten van haar opleiding binnengekomen. "Superleuk. Eind volgende week ga ik weer aan de studie. Al zal ik wel even een omslag moeten maken."

Naast de twee medailles voor Homan was er brons op de 100 meter rugslag voor zwemster Chantal Boonacker, promovendus bij het Julius Centrum. Ook Economiestudent Nico Blok wist een bronzen medaille te bemachtigen. De tafeltennisser verkondigde na zijn prestatie in De Volkskrant nu graag Sportman van het Jaar van de stad Utrecht te willen worden.

'De longen van de aarde? De longen van Brazilië zul je bedoelen'. De westerse kritiek op de voortschrijdende ontbossing van de Amazonewouden leidt terplekke tot heel wat cynisme, ondervonden IJmert Muilwijk en Suzanne Maas afgelopen zomer. De twee brachten met vijf andere klimaatambassadeurs van ontwikkelingsorganisatie ICCO en tv-ster Victoria Koblenko twee weken in het gebied door. "De mensen daar ergeren zich vaak aan de westerse hypocrisie", zegt studente Milieuwetenschappen Suzanne (22). "Maar denk maar niet dat de ontbossing hen koud laat. Eén van de meest treffende uitspraken die ik hoorde was: 'people are not knocking down the forest because they're evil'. Dat is eigenlijk een heel hoopgevende quote. Masterstudent Sustainable Development IJmert (24): "Het is geen onwil, het is onmacht."

Suzanne en IJmert werden deze zomer op het strand van Noordwijk door minister Koenders geïnstalleerd als ambassadeurs van het ICCO-programma Fair Climate. Het uitgangspunt daarvan is dat klimaatverandering moet worden tegengegaan, zonder de economische ontwikkeling van landen te beperken. Volgens IJmert heeft ICCO daarmee het grootste dilemma van deze tijd te pakken. "Niemand wil landen het recht ontzeggen zich te ontwikkelen. Maar als ze dat op dezelfde manier doen als wij dat de afgelopen eeuwen in het westen hebben gedaan, hebben we vier planeten nodig. Zelf raakte ik echt doordrongen van die directe link tussen de twee grote thema's armoede en milieu, toen ik werkte voor een kleine ontwikkelingsorganisatie in Malawi. Voor de productie van cashewnoten werden ook veel bomen gekapt."

Tijdens de studiereis naar Brazilië stonden de twee studenten aan de rand van nog nasmeulende percelen en zagen ze vanuit de lucht de scherpe scheiding tussen kale bouwgrond en de overgebleven bossen. "Een heel triest gezicht", aldus Suzanne. "Voor de verbouw van soja is het kennelijk goedkoper om een nieuw stuk bos af te branden, dan om een braakliggend terrein in gebruik te nemen. Nederland zou zich daar als grote soja-importeur ook voor verantwoordelijk moeten voelen."

Maar daarnaast waren er ook hoopgevende beelden, bijvoorbeeld op het gebied van de agro-bosbouw. "Als boeren in hun levensonderhoud kunnen voorzien door vruchten en oliën te verkopen, dan heeft het bos zijn waarde als het er nog staat. En niet als het weg is", zegt IJmert.

Inspirerend vond hij het bezoek aan een indianenreservaat, waarbij onder meer gesproken werd over milieuvriendelijke energiebronnen voor de bevolking. "Wij hebben het steeds over duurzame ontwikkeling, maar zij kennen dat in feite al eeuwen. Niet meer nemen dan nodig. En als je een keer te veel neemt, geef je het terug. Daar heb je echt een 'economie van het genoeg'. Dat bezoek heeft mij ondersteunt in de manier waarop ik zelf graag in het leven sta." Glimlachend: "Eigenlijk zouden we allemaal indianen moeten zijn."

De alternatieven voor grootschalige houtkap zullen de zeven klimaatambassadeurs binnenkort ter sprake brengen tijdens een 'terugkoppeling' met minister Koenders. Dan zullen ze ook hameren op de westerse plicht tot het betalen van compensatie. IJmert: "Je zou kunnen stellen dat elke wereldburger een maximale hoeveelheid CO-uitstoot heeft. Wij zitten daar in de westerse wereld flink boven. Als wij vinden dat elke wereldburger het recht heeft op eenzelfde welvaartsniveau, dan zijn wij verplicht milieuvriendelijke productiemethoden in de ontwikkelingslanden te financieren. Dat is bovendien in ons eigen belang. Doen we het niet, dan gaat het ongelooflijk mis."

Na de inwerkperiode en de studiereis naar Brazilië, begint nu voor de twee studenten het grote werk. Ze zullen voorlichting geven over de problematiek en milieusparende alternatieven promoten. Suzanne en IJmert spreken daarvoor elk hun eigen netwerk aan. "Ik zal me vooral richten op studenten", zegt Suzanne. "Bijvoorbeeld van mijn studievereniging Storm. Verder ben ik betrokken bij het universitaire milieuplatform MUS en heb ik contacten bij de landelijke studentenorganisatie voor duurzame ontwikkeling LHUMP. Ook zal ik colleges gaan geven over dit onderwerp bij ontwikkelingsgeografie."

IJmert richt zijn pijlen op de politiek. "Ik ben landelijk voorzitter van de jongeren van de ChristenUnie. Daardoor heb ik ook wat lijntjes lopen met leden van de Tweede Kamer. Als er een debat is dat gaat over armoedebestrijding en milieu, dan probeer ik onze punten naar voren te brengen. En dan willen ze eigenlijk altijd wel even naar je luisteren."

Meer info: www.fairclimate.nl