De grootste en toch niet nummer 1

Waarom dit protest, Peter de Lange van Lijst VUUR? Er is tot nu toe toch altijd geloot?

"Dat klopt, maar er is inmiddels een nieuw kiesreglement met voor het eerst sinds ruim tien jaar niet alleen lijsten maar ook weer partijen. In de landelijke politiek gaat de grootste partij in de Tweede Kamer de verkiezingen automatisch in als lijst 1. Dat is formeel in de Kieswet geregeld. Het universitaire kiesreglement kent die regel niet, maar het leek ons logisch dat het Centraal Stembureau dat uitgangspunt voor de verkiezingen voor de Universiteitsraad zou overnemen. Tot onze verbazing is dat niet gebeurd."

Waarom eigenlijk niet, voorzitter Wilma Grimmelijkhuijsen van het CSB?

"Wij hebben ervoor gekozen om de traditie te volgen. De lijstvolgorde wordt in Utrecht al ruim tien jaar via loting vastgesteld en wij zagen geen reden om daar nu opeens vanaf te wijken."

U vindt het argument dat er een nieuw kiesreglement is niet overtuigend?

"Niet echt, nee. Anders had de U-raad het wel in dat nieuwe reglement geregeld. Wij hebben het er wel over gehad, maar wij vonden zonder uitzondering loting de meest eerlijke manier. Daar komt bij dat we één loting hebben gehouden voor de studenten- en de medewerkerslijsten. Als je dat niet doet, zou je zowel bij de studenten als bij de medewerkers een lijst 1 krijgen. Dat leek ons nogal verwarrend."

Daar zit wel iets in, Peter de Lange.

"Ik zie niet zo goed wat daar verwarrend aan zou zijn. Ik blijf van mening dat de keuze die het CSB gemaakt heeft niet past bij de gedachte om de UU weer een levend partijenstelsel te bezorgen, en dat was toch het doel van het nieuwe kiesreglement. Maar we staan er niet langer bij stil. Het belangrijkste is nu om een goede campagne te gaan voeren en te zorgen dat al onze negen kandidaten worden gekozen. Ook met lijstnummer 2 zal dat geen probleem zijn."

En eenmaal in de raad ga je het CSB op andere gedachten proberen te brengen?

"Dat zit er wel in, ja."

Is er kans dat u zich door de studenten laat overtuigen, Wilma Grimmelikhuijsen?

""Daar doe ik nu nog geen uitspraak over, maar ik ga dit onderwerp wel in onze volgende vergadering op de agenda zetten."

Lieve Heer, zegen deze afwas. Waar de meeste studenten de afwas vervloeken, zegenen de leden van de Christelijke Studentenvereniging Navigators Groningen de grote stapel aangekoekte borden en pannen juist. Een groep meisjes van de studentenvereniging is op pad gegaan om de afwas te doen voor hun medemensen. Met de afwasactie willen ze laten zien dat je belangeloos iets kan doen voor anderen. Tijdens de afwas praten de 'hoofddoekjes', zoals ze genoemd worden, met de door hen uitverkoren studenten over het geloof.

College volgen terwijl je lekker onderuitgezakt op de bank zit met een zak chips naast je. Bij rechten in Leiden is een experiment gehouden waarbij rechtencolleges gefilmd werden en via internet aangeboden. De colleges werden massaal bekeken en de meeste studenten zien ze als een goede aanvulling. De helft van de studenten vindt het internetcollege zelfs een goede vervanging voor het gewone college en dat was ook wel te merken: bijna zeventig procent van de studenten gaf aan colleges te laten schieten omdat het toch thuis te zien was. Dat leverde kritiek op van mensen die vrezen dat er op deze manier helemaal geen contacturen meer overblijven voor de rechtenstudenten.

Dat docenten nakijkwerk vervelend vinden is bekend. Op de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) hebben ze daar wat op verzonnen: gemaakte tentamens worden naar India gestuurd om daar beoordeeld te worden. Als proef worden twintig toetsen van de opleiding international business en management naar het Aziatische land gestuurd. De examens worden gescand en via het internet opgestuurd. De HAN doet op verzoek van printer- en kopieerapparaatfabrikant Océ mee aan het onderzoek. Océ zal de nagekeken tentamens controleren op kwaliteit. Als de proef slaagt wil Océ deze vorm van examencorrectie aan meer universiteiten aanbieden, meldt het hoger onderwijs persbureau HOP.

"Het is juist leuk om dingen naar beneden te gooien, zeker van negentien hoog." Met dat motto ging verslaggever Pieter Rietman van Campustv op pad naar studentenflat De Bischoppen in De Uithof. Vanaf de negentiende etage gooide hij bierflesjes, een appel en zelfs een bureaustoel naar beneden. Het filmpje van de actie werd vervolgens op de site van Campustv gezet. Bischopbewoners waren niet zo blij met de actie en gingen eropuit om de deur van Campustv te bekladden. Daarop maakte Pieter weer een filmpje waarin hij op zijn knieën gezeten excuses vroeg voor zijn daad. De SSH is momenteel in gesprek met de politie om te bekijken wat voor mogelijkheden er zijn om studenten die dingen naar beneden werpen te straffen.

Dan liever naar het bedrijfsleven

Hoogleraar diervoeding Anton Beyen wisselt de UU in voor een bedrijf voor honden- en kattenvoer.

Staat het er op de universiteit echt zo slecht voor? "Ik vind van wel, maar volgens mij vertel ik daarmee niets nieuws. De universiteit stuurt onderzoekers steeds vaker op pad om geld bij opdrachtgevers los te peuteren. Maar daarmee wordt een verstrengeling van belangen vrijwel onvermijdelijk. Niet alleen bepaalt de subsidiegever mede de contouren van je onderzoek, maar bovendien ontstaat al snel een vertrouwensrelatie waarin het niet meer goed mogelijk is om met voor de opdrachtgever nadelige onderzoeksresultaten naar buiten te komen. Ik doe zelf onderzoek naar diervoeding, maar ik hoor dat het bij klinische trials met nieuwe geneesmiddelen nog erger is."

Maar de universiteit zou toch juist een bolwerk van vrij onderzoek moeten zijn? "Dat zou moeten, ja, maar zo is het al lang niet meer. Neem zo'n operatie als Focus en Massa. Die is toch puur en alleen in het leven geroepen om meer geld binnen te kunnen halen? Ik zie ook wel dat het door de afnemende overheidsfinanciering en de sterk toegenomen bureaucratie moeilijk anders meer kan, maar echt alles draait tegenwoordig om geld. Vroeger kon ik nog gewoon bij een collega binnen stappen: laten we samen iets moois gaan doen. Nu is zijn eerste vraag: heb je financiële dekking? En als ik nee zeg, gaat het niet door. Iedereen klaagt erover, maar niemand doet iets."

Is het niet vreemd dat iemand die klaagt over de grote invloed van het bedrijfsleven uitgerekend naar een bedrijf voor honden- en kattenvoer vertrekt. "Nee, want ten eerste weet ik hier precies waar ik aan toe ben. Bovendien is Vobra een klein bedrijf, waar ik als hoofd R&D alle vrijheid krijg. Ik kan hier weer innovatief onderzoek op het gebied van de voeding gaan doen, want daarvoor is bij de universiteit en bij de onderzoeksinstituten waarvoor ik gewerkt heb, nauwelijks ruimte meer. En trouwens, ik deed de laatste jaren toch al vrijwel uitsluitend onderzoek voor bedrijven, dus ik dacht: dan kan ik net zo goed overstappen. Dat scheelt me in ieder geval dertig procent overhead."

Zult u de universiteit niet missen? "Nee, want ik blijf in deeltijd hoogleraar, al ben ik dat vanaf 30 juni niet meer in Utrecht maar aan de Rajamangala University of Technology-Isan in Thailand. Dat instituut voor de landbouw is pas vorig jaar universiteit geworden en ik was in november de eerste hoogleraar die er werd aangesteld."

"Mevrouw de voorzitter. Wij zijn pragmatisch en luisteren naar het volk." Aan het woord Kamerlid-voor-één-dag Tim Siegenbeek van Heulekom. De Utrechter debatteert vandaag met zijn studentcollega's in de Tweede Kamer.

Op het eerste gezicht lijkt het een dag als alle andere in de Tweede Kamer. Veel van de blauwe stoeltjes blijven leeg en erzitten slechts enkele ministers in hun hokje. Kamerleden lopen in en uit, briefjes worden heen en weer gezonden en fractieleden overleggen zachtjes met elkaar. Af en toe trekt er iemand de stoute schoenen aan en stapt op de interruptiemicrofoon af. Alleen de wetbundels die geraadpleegd worden en natuurlijk de jeugdigheid der aanwezigen doet vermoeden dat dit niet de echte Tweede Kamerleden zijn, maar rechtenstudenten van verschillende universiteiten die vandaag met elkaar in debat gaan.

Studentdelegaties van negen universiteiten zijn afgelopen vrijdag naar Den Haag gekomen om met elkaar te debatteren over een nieuwe procedure om de grondwet te wijzigen. Samen vormen zij het Studentenparlement. Elke universiteit heeft een politieke stroming toegewezen gekregen en moet binnen die stroming een oordeel vellen over het wetsvoorstel van de regering die bestaat uit docenten. Een jury zal aan het eind van de dag een prijs uitreiken aan de fractie die het beste debatteert.

Achter het spreekgestoelte staat Tim van de zeskoppige Utrechtse fractie Pragmatisch Nederland. Coalitiepartner van de regering - maar het toch niet helemaal eens met het ingediende voorstel. "De grondwet in Nederland is verworden tot een inspiratieloos document. Onze fractie vindt het noodzakelijk en pragmatisch om het volk de mogelijkheid te bieden zich uit te spreken over wijzigingen van haar grondwet."

Dat vindt de regering echter niet. In hun wetsvoorstel stellen de bewindslieden voor om niet meer te wachten tot de Tweede Kamer ontbonden wordt voordat de grondwet gewijzigd kan worden. Pragmatisch Nederland is het daar mee eens maar wil ook een mogelijkheid tot volksraadpleging opnemen in de wet. Samen met een paar andere fracties heeft de UU-fractie een amendement opgesteld waarin het voorstel van de regering aangepast wordt met de optie om de tweede lezing te vervangen door een referendum.

Terwijl Tim zijn voorstel verdedigt, komt er iemand op de interruptiemicrofoon af. Het is een jongen met krulletjeshaar van de Liberale Fractie uit Nijmegen. "In uw verslag wilde u vanalles: een handtekeningendrempel van 1%, dat is 0,5% geworden. U wilde dat die handtekeningendrempel na honderd dagen behaald zou worden, dat zijn er 240 geworden. U hebt alles waar u voor stond opgegeven in uw amendement." Dat laat Tim niet op zich zitten: "Wij zijn pragmatisch. Die verschillen van ons allereerste conceptverslag met wat er nu ligt, zijn het resultaat van overleg." De jongen moppert: "Dit is niet pragmatisch, dit is dramatisch." "Dat is uw mening." De strijd is gestreden, Tim kan weer verder met zijn speech.

Maar er zijn meer kapers op de kust. De Amsterdamse Griffioen-fractie heeft ook nog wat op te merken. "Bij echt belangrijke beslissingen moet u de verantwoordelijkheid niet op de burger afschuiven." Ook dat is een eitje voor Tim: "Het volk moet de mogelijkheid krijgen zich hierover uit te spreken."

Na Tims betoog zit de eerste termijn erop en is er pauze. Tijd om te overleggen en frustraties te uiten over de andere fracties. Utrechts fractievoorzitter Vincent Pluijmers vindt de interruptie van de Liberale Fractie maar niets: "Wat die jongen deed, is gewoon interrumperen om het interrumperen. Hij heeft alleen naar cijfers gekeken terwijl het daar niet om gaat." Tim is tevreden over zijn speech: "Het voelde erg vanzelfsprekend om achter dat spreekgestoelte te staan."

Na de pauze mag de regering reageren op de fracties. Koppig blijven de bewindslieden vasthouden aan hun eigen wetsvoorstel. De tweede termijn waarin de fracties spreken en het daaropvolgende debat met de regering kan daar niets aan veranderen. De kamer neemt het amendement van Pragmatisch Nederland aan, maar de regering houdt voet bij stuk en trekt het wetsvoorstel in. In de echte wereld zou dit tot een kabinetscrisis leiden, maar vandaag niet.

Er ontstaat eerder een feestje als tijdens de borrel de Amsterdamse Griffioen-fractie tot winnaar uitverkoren wordt. Weliswaar geen winst voor Pragmatisch Nederland maar de fractie is toch tevreden. Tim: "Het was een leuke ervaring om eens echt in de plenaire zaal te staan."

Oeroud mechanisme

EIT is slecht idee

Het Europarlement is bang dat het geplande Europese technologie-instituut (EIT) geen recht zal doen aan de verschillen binnen Europa. In plaats van één superinstelling kunnen er beter een stuk of twintig regionale instituten komen, vindt het parlement. Doel van het EIT is om de pelijke kennis in Europa te vertalen naar vernieuwende commerciële toepassingen. Het instituut zou geen eigen gebouw krijgen, maar bestaan uit verschillende kennis- en innovatienetwerken plus een overkoepelend bestuur. De gedachte is prima, vindt het parlement, maar de uitwerking kan stukken beter. Op sommige plekken in de EU gaat het nu al heel goed en daar moet je bij aanhaken. Daarom verdienen een stuk of twintig clusters met elke een eigen gebouw en zo'n driehonderd onderzoekers de voorkeur. Die clusters zouden moeten aanleunen tegen bestaande universiteiten. (HOP)

Australische koolmonoxide

Tussen oktober en maart hangt standaard een forse hoeveelheid koolmonoxide boven het Australische continent. In tegenstelling tot wat altijd gedacht werd, is een groot deel daarvan niet het gevolg van de bosbranden die Australië in die periode van het jaar teisteren. Tot verrassing van onderzoeksters Annemiek Gloudemans en Ilse Aben bleken bosbranden in Zuid-Amerika de hoofdschuldigen. De onderzoeksters van de in De Uithof gevestigde Stichting Ruimteonderzoek Nederland (SRON) constateren dat op basis van metingen van de Europese milieusatelliet Envisat. Zij kwamen tot hun conclusie omdat ook boven de kurkdroge Australische woestijn sprake was van verhoogde koolmonoxideconcentraties. Gezien de heersende windrichting konden die onmogelijk uitsluitend vanuit Noord-Australië zijn aangevoerd, vermoedden de onderzoeksters. Dat vermoeden werd door een minutieuze analyse van de meetgegevens van Envisat bevestigd. Gloudemans presenteert haar bevindingen volgende week op de internationale Envisat-conferentie in Montreux.

Onvrede bij opleiding geschiedenis

Er heerst grote onvrede over het geschiedenisonderwijs. Werkgroepen worden hoorcolleges, docenten hebben een te hoge werkdruk en experimenten met nieuwe onderwijsvormen roepen negatieve reacties op bij studenten.

Wegens bezuinigingen en een te grote onderwijsdruk is een commissie ingesteld die afgelopen februari een voorstel heeft ingediend tot wijziging van het onderwijs in de bachelor. In het nieuwe plan wordt de helft van de cursussen in het eerste jaar extensief; dat houdt in dat er geen werkcolleges meer gegeven worden.

Studenten en docenten zijn bang dat de kwaliteit van het onderwijs achteruitgaat door de bezuinigingen en het daaruitvolgende nieuwe onderwijsplan. Daarom hebben studenten een actiecomité opgericht. Jantine Derksen zit in het comité: "Wij willen dat de kwaliteit van het onderwijs gewaarborgd blijft. De voorgestelde onderwijsvernieuwing komt er wegens de financiële situatie en niet ter verbetering van het onderwijs."

Directeur Mayke de Jong van het Onderwijsinstituut Geschiedenis staat achter het voorstel. "Het onderwijs wordt niet uitgehold. Naast de extensieve cursus wordt er elk blok ook nog een intensieve cursus gegeven." Een van de redenen van de onderwijshernieuwing is volgens De Jong dat de faculteit Geesteswetenschappen zich meer op het onderzoek wil gaan richten. "De laatste jaren zijn er steeds meer studenten bijgekomen zonder dat de staf groeide. Daardoor kwam er steeds minder aandacht voor onderzoek. Dat kan niet meer."

Voor de studenten van het actiecomité is het lastig om iets te bereiken. Derksen: "We worden constant van het kastje naar de muur gestuurd. We zijn nu weliswaar erkend als adviesorgaan maar officieel hebben we nog niets bereikt." Begin juni wordt de klacht van het comité behandeld in de faculteitsraad.

Triton derde bij Varsity

Rubicon

De Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) heeft 31 jonge onderzoekers een 'Rubicon-subsidie' verstrekt, waarmee ze in het buitenland een half tot twee jaar onderzoek kunnen doen. Drie Utrechtse onderzoekers vielen in de prijzen. De Rubicon-subsidie gaat vooraf aan de veni-, vidi- en vici-subsidies. Met de ervaring die de jonge gepromoveerden opdoen maken ze later meer kans op een veni-subsidie. In totaal schreven 102 wetenschappers een onderzoeksvoorstel. Vanuit de UU gaat geoloog dr. Vincent van Hinsberg naar de McGill University, fysicus Gijs-Jan Brouwer gaat naar New York University en chemicus Pieter Bruijnincx gaat aan de University of Warwick.

Muziekhistorische vondst

Masterstudent Muziekwetenschap Michiel van Lieshout studeerde onlangs af op een studie naar het 19e eeuwse zangspel 'Neem u in acht' van de in vergetelheid geraakte componist Johannes van Bree. Hij ontdekte dat, anders dan tot nog toe is aangenomen, deze opera nooit is uitgevoerd, omdat de componist ruzie kreeg met de directie van de Stadsschouwburg in Amsterdam over een vrijkaartje voor zijn verloofde._De muziekpartijen van het toneel-muziekstuk 'Neem u in acht' gingen verloren bij de Schouwburgbrand van 1890, maar in de nalatenschap van componist Van Bree is nog wel een partituur bewaard gebleven. Op dit moment worden er plannen gemaakt om het zangspel alsnog op de planken te brengen, weet Van Lieshout. De wereldpremière gaat naar alle waarschijnlijkheid plaatsvinden in het voorjaar van 2008 in Amsterdam.

Landmijnen en clusterbommen

Pensioenfonds ABP heeft bekendgemaakt dat het niet langer zal beleggen in bedrijven die betrokken zijn bij de productie van clusterbommen of landmijnen. Het pensioenfonds van ambtenaren en onderwijspersoneel kreeg veel kritiek toen televisieprogramma Zembla bekendmaakte dat het investeerde in verboden en omstreden wapentuig van onder meer de bedrijven Textron, General Dynamics, Alliant en Singapore Technologies Engineering. Die handelen in strijd met het landmijnenverdrag van Ottawa uit 1997 dat Nederland heeft ondertekend. (HOP)

Discussie over reglement Rebofaculteit nadert apotheose

Woensdag 25 april wordt een spannende dag voor de bestuurlijke toekomst van de UU. Op die dag buigt de faculteitsraad van Rebo (Rechtsgeleerdheid, Economie, Bestuurs- en Organisatiewetenschap) zich over de vraag of zij kan instemmen met de door het college van bestuur gewenste veranderingen in het concept-bestuursreglement van de faculteit. Een bevestigend antwoord betekent dat Rebo ruim twee jaar na de formele voltooiing van de operatie-Bestuurlijke Vernieuwing eindelijk in de pas gaat lopen met de zes andere Utrechtse faculteiten, maar gezien de sfeer in de faculteit is het nog lang niet zeker dat de benodigde instemming er komt.

Al meer dan een jaar vormt de mate van autonomie van de drie departementen binnen Rebo het hete hangijzer in de discussie over de toekomstige bestuurlijke organisatie van de faculteit. In de visie van collegevoorzitter Yvonne van Rooy is de UU het meest gebaat bij een organisatievorm waarin de faculteitsdecanen de volledige zeggenschap hebben over de inrichting van het onderwijs en het onderzoek in hun faculteit. Voor de hoofden van de departementen is in die visie nog maar een bescheiden rol weggelegd.

Met name in de nieuwe faculteiten, die zijn ontstaan uit tot voor kort zelfstandige onderdelen, stuitte dit bestuursmodel op weerstand. In de faculteiten Bèta- en Geesteswetenschappen wisten de decanen Van Koten en Van den Akker het verzet betrekkelijk snel te breken, maar in de Rebofaculteit liggen de kaarten anders. Daar was al voor de samensmelting tot één faculteit sprake van collegiale samenwerking tussen de drie decanen. Faculteitsdecaan Dorresteijn maakte er dan ook geen geheim van dat hij weinig behoefte had aan de door het college van bestuur gewenste centralisatie. Hij stuurde eind vorig jaar met instemming van zijn faculteitsraad een concept-reglement naar de Heidelberglaan, met daarin een grote mate van zeggenschap voor de departementshoofden. Na langdurig overleg heeft het college van bestuur nu besloten dit reglement niet te accepteren. Deze week kregen de raadsleden een gewijzigde versie toegestuurd met daarin de door het college gewenste bescheiden rol voor de departementshoofden.

Omdat het gaat om 'meer dan marginale' wijzigingen zal Dorresteijn, die in een begeleidend schrijven meedeelt dat hij met het gewijzigde concept heeft ingestemd, het reglement volgens afspraak opnieuw aan zijn raad voorleggen. Bij een eerdere bespreking maakten verschillende raadsleden duidelijk de door het college gewenste organisatiestructuur voor hun faculteit onwerkbaar te achten en de grote vraag is dan ook hoe zij nu zullen reageren. In de vergadering van hun onderdeelscommissie lieten verontwaardigde vertegenwoordigers van Economie er deze week geen misverstand over bestaan dat hun faculteitsdecaan woensdag het nodige heeft uit te leggen. Adriaan Dorresteijn wacht een lastige week.

Wie ooit olie en azijn heeft gemengd, weet dat het niet lang duurt voordat de olie boven komt drijven. Alleen door stevig schudden vermengen de twee bestanddelen zich tot wat chemici een emulsie noemen, een mengsel van water of een waterige vloeistof (azijn) met de in minuscule druppeltjes uiteengevallen olie.

Zodra het schudden ophoudt, zoeken de oliedruppels elkaar weer op. Dat proces kan worden vertraagd door een zogeheten emulgator, een stof die rondom de oliedruppeltjes gaat zitten en voorkomt dat ze samenvloeien. Een voorbeeld is het eigeel in mayonaise. Maar volgens alle tekstboeken hebben emulsies niet het eeuwige leven.

Vandaar de verbazing van de Utrechtse colloïdchemicus Albert Philipse toen bleek dat de minuscule deeltjes ijzeroxide, waarnaar hij om heel andere redenen onderzoek deed, leidden tot stabiele emulsies. In een mengsel van olie en water zorgden de nano-roestdeeltjes ervoor dat de olie spontaan kleine druppeltjes vormde. De elektrische lading op de deeltjes voorkwam ook op lange termijn dat de oliedruppels weer samenvloeiden.

"We waren hier niet naar op zoek", zegt Philipse, die deze vondst vorige week samen met zijn collega's Sacanna en Kegel publiceerde in Physical Review Letters, "maar het resultaat is spectaculair, want wat in de leerboeken staat, blijkt niet te kloppen. Er bestaan wel degelijk stabiele emulsies. Inmiddels hebben wij ontdekt dat ook nano-silicadeeltjes (minuscule zandkorreltjes) emulsies kunnen stabiliseren.

Vooral voor de industrie kan zijn vinding van groot belang zijn, denkt Philipse: "Bij de industriële productie van emulsies zoals water-gedragen verf, moet voortdurend geschud en geroerd worden om een voldoende fijne verdeling van oliedruppeltjes te krijgen. Als dat straks niet meer nodig is, zou dat bedrijven wel eens veel energie en geld kunnen schelen."

Uit onderzoek van de onderwijsinspectie blijkt dat veel scholieren de afgelopen jaren gemiddeld een half punt hoger scoren voor hun schoolexamen dan voor het centraal schriftelijk. Vier procent van de havisten en zestien procent van de vwo’ers krijgt een half tot een heel punt meer en ongeveer één procent van hen zelfs ruim een vol punt.

Scholen die geen duidelijke verklaring kunnen geven voor zulke grote discrepanties gaat de inspectie ‘nog beter’ in de gaten houden. Hoe dit het best kan gebeuren moet nader worden uitgezocht.

De staatssecretaris neemt die aanbeveling over en kondigt tegelijk aan dat dan ook de examenverschillen in het particuliere voortgezet onderwijs worden onderzocht. De onderwijssociologen Jaap Dronkers en Marloes de Lange concludeerden een jaar geleden al dat de scores voor schoolexamen en centraal examen daar fors verschillen. Volgens hen laat het toezicht van de inspectie veel te wensen over.

HOP