Een soberder gebouw voor Farmacie

48 miljoen euro. Dat is het bedrag dat het college van bestuur heeft gereserveerd voor de op de hoek van de Leuvenlaan en de Universiteitsweg geplande nieuwbouw. Op die plek moet in 2009 een laboratoriumgebouw staan dat de plaats zal innemen van het dan af te stoten Wentgebouw. Eind vorig jaar werd een fraai ontwerp gepresenteerd, maar al snel deden geruchten de ronde dat het gereserveerde bedrag bij lange na niet voldoende zou zijn om al dat fraais te betalen. Om de kosten te drukken zou het ontwerp daarom worden ontdaan van alle franje, de technische installatie zou niet worden aangeschaft maar geleased. En zelfs zou inmiddels een verdieping zijn geschrapt.

In de vergadering van de onderdeelscommissie Farmacie bevestigde departementshoofd Bert Leufkens dat in het Bestuursgebouw wordt gestudeerd op de vraag of het oorspronkelijke plan nog binnen de gegeven financiële kaders kan worden uitgevoerd. Hoewel hij niet op de door raadsleden naar voren gebrachte geruchten inging, waarschuwde Leufkens wel in algemene termen voor teveel zuinigheid. "Juist de laatste 15 procent van de kosten bepalen de kwaliteit van een gebouw."

Het voor huisvesting verantwoordelijke collegelid Hans Amman bevestigt dat de bouwmarkt aantrekt, waardoor de aanbestedingsprijzen stijgen. "We zijn daarom in overleg met alle partijen om tot een zo efficiënt mogelijk ontwerp te komen, dat binnen de gestelde financiële grenzen blijft. Maar hoe dat gaat uitpakken als we de Leuvenlaan gaan aanbesteden, weten we nu nog niet."

Inmiddels heeft de commissie Financiën van de Universiteitsraad vragen over de zaak gesteld. Op 2 april zal de commissie de zaak met Amman bespreken.

In totaal gingen zes 'Hollandse' en zes Turks-Nederlandse studenten mee met de koninklijke familie in het kader van Connecting Identities, een project met als doel jongeren uit verschillende landen en culturen met elkaar in contact te brengen. "We zijn daar een week geweest en hebben onder meer interculturele conferenties bezocht, een aantal Turkse medestudenten uit Istanbul en Ankara ontmoet en zelfs met Kroonprins Willem-Alexander en Prinses Maxima gesproken", zegt Sidney, student Theater Film & Televisiewetenschap. "Waar dat gesprek over ging? Het was een hele bijzondere ontmoeting, maar de inhoud is geheim."

De studenten waren door het instituut voor multiculturele ontwikkeling Forum en het Oranjefonds gevraagd mee te reizen. Tijdens een paar programmaonderdelen was het koninklijk paar ook aanwezig. Zo lanceerde Willem-Alexander na afloop van een conferentie officieel de website van Connecting Identities. Voor de rest had de groep een eigen agenda.

Vooral voor Ozlem was het een aparte ervaring. De promovendus Farmaceutische Wetenschappen woont in Nederland, is geboren in België en heeft Turkse ouders. Zij is al meerdere malen in Turkije geweest voor familiebezoek, maar het is voor het eerst dat zij is gaan nadenken over haar identiteit. Zij is er na deze trip achtergekomen dat zij meer Nederlander is dan Turk. "Mijn skelet is Turks, maar mijn vlees en bloed zijn Nederlands."

"In Turkije hameren ze heel erg op de scheiding van kerk en staat", zegt Ozlem. "Ik voelde me raar aangekeken toen ik er voor uitkwam dat ik gelovig ben." Ze heeft geprobeerd de Turkse studenten uit te leggen dat gelovig zijn en modern zijn prima samengaan. "Maar zij zien gelovig zijn toch als een vorm van achterlopen."

Het viel Sidney op dat de studenten in Turkije veel meer bezig zijn met hun positie in de maatschappij dan studenten in Nederland. "Ik voelde daar veel meer passie. Ze rusten daar niet op hun lauweren. Dat is ook niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat er op de universiteiten daar maar ruimte is voor 200.000 studenten, terwijl er zich 1,8 miljoen aanmelden voor een studie."

Ozlem wil benadrukken dat tijdens de gesprekken met haar Turkse collega's niet zozeer gezocht werd naar de verschillen. Men ging meer op zoek naar de gelijkenissen. "Je komt er achter dat je veel gemeen hebt. We delen dezelfde interesses voor films en muziek. Politieke kwesties bespreken zij vooral in het café, dat doe ik ook met mijn vrienden. De onzekerheid op de arbeidsmarkt, hervormingen in het onderwijs. Het had betrekking op ons allemaal."

Sidney zag, net als in Nederland, dezelfde typetjes rondlopen. "Van de modepopjes tot de linkse vegetariër. En ik zag minder hoofddoekjes dan ik vooraf misschien gedacht had. Ik heb een veel genuanceerder beeld van Turkije gekregen. In Nederland is men bang voor islamitisering mocht Turkije toetreden tot de EU, terwijl die angst helemaal niet gegrond is. Ze zijn daar zo verwesterd. Istanbul is misschien nog wel westerser dan Nederland."

EU, het woord is gevallen. De studenten hebben het er met hun Turkse leeftijdgenoten uitvoerig over gehad. Het viel de twee UU'ers op dat de Turken helemaal niet stonden te trappelen om zich bij de EU te voegen. Het hele proces dat naar toetreding toewerkt, daar zien ze veel meer brood in.

Binnen dat proces wordt gewerkt aan hervormingen in de gezondheidszorg en onderwijs en aan het versterken van de democratie en de mensenrechten. Sidney schetst het voorbeeld van een krant voor homoseksuelen, waar een klacht tegen was ingediend. "Die klacht is ongegrond verklaard. Voor mij wederom een teken van de verwesting van Turkije."

Het is de bedoeling dat Connecting Identities met de hulp van zowel de Nederlandse als de Turkse studenten uitgroeit tot een platform waar jongeren uit verschillende landen met elkaar gaan samenwerken. Ozlem: "Er gebeurt te weinig tussen jongeren onderling. Je kan verkeerde beeldvorming en clichés voorkomen als je al op jonge leeftijd met andere culturen in aanraking komt."

Sidney speelt met het idee om in de toekomst opnieuw naar Turkije af te reizen. Hij is zo goed als afgestudeerd en wil Turkije eens laten zien vanuit het perspectief van de inwoners zelf, zonder maar steeds de nationaliteit te benadrukken. "Je nationaliteit is slechts een deel van je identiteit. Er zit net zoveel verschil tussen Utrechtse en Zwolse studenten, als tussen Turkse en Nederlandse."

Kijk voor meer achtergrondinformatie over de reis en Connecting Identities op www.connectingidentities.com en www.forum.nl

Vrouw

Vrouwen

Jonge vrouwen hebben tegenwoordig vaker een hogeschool of universiteit doorlopen dan jonge mannen. Dat meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek. Bovendien halen vrouwen vaker en sneller hun diploma dan mannen. (HOP)

Mannen

Voor de vijfde keer sturen Maastrichtse onderzoekers in de aanloop naar Internationale Vrouwendag (8 maart) posters rond met de aantallen vrouwelijke hoogleraren, bestuursleden, decanen en onderzoeksdirecteuren per universiteit. Pijnlijke conclusie: het blijft een mannenwereldje in de universitaire besturen. (HOP)

Mannetje

De Wikipedia-prof Essjay die zei een theologieprofessor te zijn, blijkt een 24-jarige jongen zonder diploma's te zijn. Hij genoot respect binnen de kring van Wikipedia-fanaten. Hij blijkt vooral gebruik te hebben gemaakt van het boek Catholicism for Dummies. De jongen werd ontmaskerd door criticasters van de internet encyclopedie. (HOP)

Zoenende man

De man die bekend staat als de Utrechtse seriezoener gaat in hoger beroep. Hij is het niet eens met de gedwongen tbs-opname die hem is opgelegd. De 30-jarige man werd drie weken geleden veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf en tbs. Tussen september 2005 en april 2006 probeerde hij enkele studentes op studentencomplex Tuindorp West te zoenen waarna hij zeer gewelddadig werd voordat hij ze beroofde.

Sportpas

De Utrechtse CDA-fractie wil dat studenten in de stad een sportpas krijgen waarmee kortingen te krijgen zijn bij sportverenigingen. Volgens het CDA moet het gemeentebestuur van Utrecht meer doen om meer studenten te laten sporten.

Plasterk relativeert en steekt tegelijk

De komende drie maanden toert Plasterk door het land en bezoekt hij tal van hogescholen en universiteiten om van gedachten te wisselen met docenten en studenten. Mede aan de hand daarvan bepaalt hij de koers voor het hoger onderwijs en de wetenschap. Pas in september presenteert de PvdA-bewindsman zijn eerste 'eigen' onderwijsbegroting. Dan zal blijken hoeveel de hartenkreten van universiteiten en studenten hem waard zijn.

Zo nu en dan laat hij wel wat van zijn ideeën merken, zoals maandagavond na een verkiezingsbijeenkomst in Groningen waar hij de vragen van zo'n 150 studenten beantwoordde. Hij zei in het Radio1-journaal: "Ik denk dat de schaalvergroting te ver is doorgeschoten en dat de rol van managers te groot is geworden."

Plasterk verzette zich die avond uitdrukkelijk tegen het marktdenken in het hoger onderwijs: "Je moet niet zeggen: het is één grote markt, de universiteiten zijn de aanbieders en de student is de consument van het onderwijs die rondshopt." Om die reden wil hij nog eens "heel goed kijken" naar het wetsvoorstel omtrent de leerrechten. De kwaliteit moet gewoon overal gegarandeerd zijn, meent hij.

Tegelijkertijd relativeert de nieuwe minister zijn macht. Over de problemen met spellen en hoofdrekenen van studenten bijvoorbeeld, zei hij zondag in het televisieprogramma Buitenhof: "Dat is geen klus die we in één jaar kunnen klaren. Misschien ook niet in vier jaar, dus dan moet ik er acht jaar aan gaan trekken."

Ook op het terrein van de wetenschap verwacht hij weinig heil van een sterk sturende overheid. Liever geeft hij geld direct aan de onderzoekers zelf. "Dan zeggen we: ga maar vijf jaar zitten op de plek waar jij denkt dat je het best onderzoek kunt doen. En dan kruipen ze vanzelf bij elkaar. Want mensen willen graag met goede collega's werken."

Neem de twee Leidse natuurkundigen die in 1902 samen de Nobelprijs kregen. Hun samenwerking had de overheid volgens Plasterk helemaal niet gepland: "Je moet als regering zorgen dat je het zoveel mogelijk ondersteunt als het spontaan ontstaat."

Het onderwijs zit volgens de minister vol ontwikkelingen die al tientallen jaren aan de gang zijn. Hij acht het "realistisch" dat je "behoorlijk wat tijd nodig hebt om daar wat aan te veranderen."

Met deze conclusie ondergraaft Koski in haar proefschrift 'Chimpanzees, conflicts and cognition' de opvatting dat chimpansees met soortgenoten mee kunnen voelen. Dat idee is gebaseerd op talloze observaties van onderzoekers zoals de Utrechtse eredoctor Jane Goodall, die hebben gerapporteerd hoe chimpansees een dorstige groepsgenoot water brachten of hoe zij hun leven riskeerden om een soortgenoot te redden. De dieren zouden daarmee blijk geven van een bijna menselijk inlevingsvermogen in de emoties van soortgenoten.

Voor Koski zijn dit soort verhalen niet meer dan anekdotes, en zegt zij streng, hoe groot hun aantal ook is, anekdotes blijven anekdotes. Om gefundeerd te kunnen oordelen, observeerde de Finse, die volgende week in Utrecht promoveert, een groep van ruim dertig chimpansees in Burger's dierenpark. Zij bestudeerde ongeveer 700 conflicten en analyseerde de rol van buitenstaanders die na zo'n conflict toenadering tot één van de twee strijdende partijen zochten.

Dat bleken met name de zwakkere dieren uit de groep te zijn, en zij waren vooral aardig voor hun meest agressieve groepsgenoten. Dat die strategie werkt, bleek uit het feit dat de 'troosters' bij een nieuwe uitbarsting van geweld minder agressief bejegend werden dan andere dieren uit de groep. De ogenschijnlijke vriendelijkheid is dus puur eigenbelang, constateert Koski.

Hoewel uit deze studie dus niet blijkt dat chimpansees inlevingsvermogen bezitten, relativeert Koski haar oordeel door te wijzen op het feit dat de buitenstaanders na een conflict ook vriendelijk waren voor naaste familieleden, hoewel zij van hen gezien de familieband geen agressie hoefden te vrezen. Bovendien kregen verliezende familieleden meer 'troost' dan winnaars. Misschien is er dus toch sprake van inlevingsvermogen, stelt Koski, maar om dat te bevestigen is verder onderzoek onmisbaar.

Changhuurders aller landen verenigt u! De huurders van een studentenhuis aan de Julianaweg in Maarssen hebben het helemaal gehad met huisjesmelkster Betty Chang. Ze eisen per persoon minimaal 5000 euro schadevergoeding ter compensatie van alle geleden ellende. Het huis bleek na onderzoek van de brandweer onvoldoende brandveilig, waardoor Chang in allerijl aan het eigen-huis-en-tuinen was geslagen. Het huis blijkt na nieuwe controles echter nog steeds niet veilig genoeg. Mocht Chang binnen vijf dagen niets van zich laten horen, zullen juridische stappen volgen.

Nog meer studenten die geld eisen! Dit maal zijn het de politicologen van de Amsterdamse studievereniging Machiavelli die doekoe willen zien. Pourquoi? Op last van de gemeente Amsterdam heeft het bestuur van de UvA de duur van de colleges in het pand aan de Oudemanhuispoort bekort. Uit veiligheidsoogpunt mogen er namelijk niet te veel studenten tegelijkertijd in het pand aanwezig zijn. De politicologen willen nu 150 euro de man zien, 10 procent van het collegegeld. Precies het percentage waarmee het aantal college-uren gedaald is. Om de doorstroom te bevorderen zette de UvA eerder al uitsmijters in.

Het zal wel in de lucht hangen, want ook in Eindhoven: boze studenten.

Studenten- studie- cultuur- en sportverenigingen. Allemaal boos. Ditmaal is het college van bestuur van de Universiteit Eindhoven de gebeten hond. De bestuurders besloten zonder overleg het collegejaar met een week te vervroegen, waardoor de hertentamenweek na de introweek valt. De verenigingen vrezen nu een tekort aan studenten voor de organisatie. Verder moeten bijvoorbeeld introkampen verplaatst worden. Deze kampen worden vaak anderhalf jaar van tevoren geboekt. Maar het cvb is onvermurwbaar en houdt voet bij stuk.

De studenten die wekelijks met hun kraampje biologische groentetassen uitdelen zoeken een eigen plek. Sinds het hijskraanongeval kunnen ze namelijk niet meer terecht in het Ruppertgebouw en leiden nu een zwervend bestaan. Ze kregen twee weken onderdak in het Wentgebouw, maar ook daar moesten ze weer vertrekken. Inmiddels hebben de studenten officieel bericht gekregen dat ze binnenkort weer een eigen plek hebben, maar waar precies is nog de vraag. Student Joran van de Boezem: "Het zou het mooist zijn als we ergens in het Centrumgebied mogen staan."

Wel of geen uitruil van verlof voor salaris?

Hoe kan dat, directeur Eugène Bernard van Bètawetenschappen? De CAO is toch voor iedereen gelijk?

"Dat is zo, maar volgens de CAO mag de werkgever van deze regeling afwijken 'wegens het niet voorhanden zijn van voldoende financiering'. De bonden hebben met het college van bestuur afgesproken dat faculteiten die financieel krap zitten van die uitzonderingsclausule gebruik mogen maken, mits de faculteitsraad ermee instemt. Dat is bij ons netjes gebeurd."

Bij sommige onderdelen staat de regeling nu al voor het tweede achtereenvolgende jaar buitenspel. Dat kan toch niet de bedoeling zijn, woordvoerder Jack van Poppelen van het Lokaal Overleg?

"Als er goed overleg met de raad is geweest, zien wij geen bezwaar, maar wij kregen als bonden wel de indruk dat de uitzonderingsclausule hier en daar regel dreigde te worden. Vandaar dat wij onlangs met het college van bestuur hebben afgesproken dat een besluit tot een derde achtereenvolgend uitzonderingsjaar aan het Lokaal Overleg moet worden voorgelegd.

Is er bij u goed overleg geweest, voorzitter Jan Wagenaar van de personeelsgeleding van de faculteitsraad Geesteswetenschappen?

"Jazeker. Daardoor zijn bijna alle inperkingen op de CAO à la Carte dit jaar teruggedraaid. Gezien het gat van miljoenen euro's op de begroting waren wij het echter met het bestuur eens dat het onverantwoord zou zijn om ook nog eens minimaal drie ton aan deze regeling te spenderen, Dus ondanks dat de uitzonderingstoestand bij Letteren al jaren bestaat, hebben we er weer mee ingestemd, maar wel nadrukkelijk alleen voor dit kalenderjaar."

En bij u, voorzitter Marc Bergkotte van de dienstraad van de Bestuursdienst?

"Ook bij ons was de financiële situatie het hoofdargument om voor het tweede jaar akkoord te gaan met opschorting van de regeling. Daar kwam overigens bij dat wij niet de indruk hadden dat het voor onze achterban een urgente zaak was."

Dat klinkt allemaal logisch, maar blijft het toch niet vreemd dat een voor de hele universiteit geldende CAO verschillend wordt toegepast, Eugène Bernard?

"Dat vind ik ook. Daarom heb ik de zaak nu in het Bestuursgebouw aangekaart."

En u, Jack van Poppelen?

"Op zich vind ik het niet zo'n probleem dat faculteiten en diensten op deze manier met de regeling omgaan, want zo is de universiteit nu eenmaal georganiseerd. Maar ik vind het wel vreemd dat je regelingen in een CAO zo gemakkelijk kunt omzeilen. Zorg ervoor dat dat niet meer kan of schrap de regeling anders maar."

Kraanvogel.

Iedereen weet hoe je vaste materialen kan scheiden: dat doe je door herhaaldelijk buigen, wrikken, trekken, mollen, als maar door. Zo is die kraan ontwricht en naar beneden gekomen. In dit geval gebeurde dat door de wind, door wervelwinden, achter het Van Unnik (Trans-2) de sta in de weg, hóger dan de kraan. Dat is de crux die over het hoofd is gezien: met dubbele snelheden van de heersende wind. En ja, die kraan was wel getest tot 120 procent van zulk een wind. Maar was-ie ook getest op het steeds draaien in een wervelwind? Het bewijs ligt in de getuigenissen over de giek, niet steevast, als van een giraf met haar kont naar de storm, laat staan een kraanvogel, gevouwen in elke wind. Maar rondzwalkend, dronken zwaaiend, met twintig ton beton in nok, haar nek.

Hoe kun je bedenken dat zoiets niet mis gaat, BAM? Behalve door vermoedelijk veel hogere belasting in de wervelwinden, juist ook wisselbelasting daarin, en daar zijn materialen veel gevoeliger voor dan voor eenzijdige belasting. Dat zal elke technicus kunnen beamen. Die praktijktest heeft de kraan dus niet doorstaan. De concluderende vragen uit dit beeld zijn ronduit pijnlijk. Had men niet eerder, uit voorzorg, de omliggende gebouwen moeten laten ontruimen? Was hier dus sprake van grove nalatigheid?

Universiteit Utrecht: blijf kranig overeind in dit dossier, uit respect voor uw betrokkenen in deze val, met dank aan de engelen voor bewezen diensten en in respect voor uw missie: wetenschap. Wij zijn benieuwd naar de ware toedracht én afwikkeling daarvan.

Onrust over griepmedicijn

"Er circuleren al een jaar of twee geluiden dat Tamiflu mogelijke bijwerkingen heeft op psychologisch en neurologisch gebied. De Europese registratieautoriteit, een instantie waarin Nederland participeert, heeft naar aanleiding daarvan en in opdracht van Roche,de fabrikant van het geneesmiddel, onderzocht wat er zou kunnen kloppen van die vermoedens. De uitkomst van dat onderzoek was ondubbelzinnig: er is te weinig aan de hand om ons wezenlijk zorgen te maken."

Toch laait de discussie nu weer op. Niet alle ongerustheid lijkt verdwenen.

"Dat kan nooit en dat moet ook niet. Elk signaal dat er iets aan de hand zou kunnen zijn, moet weer serieus genomen worden. Als in Japan om onverklaarbare redenen Tamiflugebruikers van de flat springen, moet daar naar gekeken worden. Maar eind februari nog zijn de Europese veiligheidbewakers op het gebied van geneesmiddelen bijeen geweest om naar dit Japanse signaal te kijken, en toen is nog eens gesteld en herhaald: het is niet wetenschappelijk aantoonbaar dat Tamiflu psychiatrische bijwerkingen uitlokt."

Toch heeft Roche in Japan en de VS op de bijsluiter laten plaatsen dat het middel oseltamivir waarop Tamiflu is gebaseerd, kan leiden tot depressiviteit of hallucinaties.

"Japanse heeft daar om verzocht in 2004 en daarom heeft Europa dat onderzoek gedaan en werd geconcludeerd dat die bijwerkingen er niet zijn, of in elk geval niet in verontrustende mate. Misschien is er wat dit betreft wel een verschil tussen Japan en Europa. Ik weet niet precies hoe Japanners het middel gebruiken; maar ik kan me voorstellen dat zij Tamiflu op grote schaal preventief slikken, bijvoorbeeld omdat zij heel close samenleven met hun vogels en daardoor grotere risico's lopen op besmetting met de vogelgriep. Maar van een dergelijk gebruik van het geneesmiddel is in Nederland in elk geval absoluut geen sprake."

Wanneer wordt Tamiflu in Nederland gebruikt?

"Vooral als geneesmiddel tegen griep, maar zoals ik al zei: het kan ook profilactisch worden gebruikt door mensen uit de omgeving van grieppatiënten, zoals personeel in verpleegtehuizen. Het is anders dan het griepspuitje dat ouderen, zwangeren of andere risicogroepen in de herfst krijgen; dat is een verzwakte infectering waartegen het lichaam vervolgens antistoffen gaat aanmaken, dus heel iets anders. Maar Tamiflu wordt wel regelmatig voorgeschreven, en zou op grote schaal ingezet kunnen worden bij een uitbraak van het vogelgriepvirus. Daartoe heeft de Nederlandse regering enkele miljoenen doses ingeslagen. We weten natuurlijk niet voor honderd procent zeker dat Tamiflu helpt tegen de verspreiding van de dodelijke variant van de vogelgriep, omdat we dat nooit hebben kunnen uittesten, maar volgens laboratoriumproeven zou het medicijn toch een zekere bescherming moeten bieden. Die voorraad van de regering is vooral daarvoor bedoeld: voor behandeling van de mensen die in een bepaalde straal rondom de griephaard wonen - dus niet voor de complete bevolking."

Het ministerie van Volksgezondheid heeft nog eens beklemtoond dat Tamiflu geen psychiatrische of neurologische reacties uitlokt, maar ouders worden wel gemaand om hun kinderen die het middel slikken, niet alleen te laten. Dat roept toch vragen op.

"Tamiflu is eigenlijk pas sinds kort vrijgegeven voor kinderen van 1 tot 12 jaar, weliswaar met heel strikte voorschriften wat betreft dosering. Die onzekerheid heeft niets met vrees voor hallucinaties en dergelijke te maken, maar met andere, wel beschreven bijwerkingen die bij kinderen zouden kunnen optreden, zoals braken en misselijkheid. Dat kan heel gevaarlijk zijn voor kinderen."

Gerard ten Broeke zag vorige week dat een stel kieviten wel heel romantische momenten beleefden. "Nou, binnenkort moest ik maar eens gaan kijken in het weiland, dacht ik toen. Vorige jaar was ik net een dag te laat voor het eerste kievietsei, dus dit jaar wilde ik nog wat beter mijn best doen. Maandag kwam het er echter niet van en dinsdag regende het te veel, dus vanochtend moest het er van komen", zegt Ten Broeke die al 33 jaar in dienst is van de Universiteit Utrecht. En ja hoor, in het nest lagen twee eieren. "Ik was dus eigenlijk al een dag te laat, want kieviten leggen per dag één ei. Vanmiddag lagen er al weer drie!"

Als graslandbeheerder is Ten Broeke vaak in de wei. Zo'n jaar of tien geleden meldde hij zich als vrijwilliger bij Landschapsbeheer Utrecht om nesten van beschermde weidevogels als de kievit en de grutto te markeren, zodat boeren om het nest heen kunnen werken. "Ik doe het alleen op De Uithof hoor, maar het is een sport om de nesten te zoeken. Vroeger hadden we nog wel grutto's maar nu eigenlijk alleen nog maar kieviten. Vorig jaar vond ik 15 nesten in De Uithof. Voor ons hoeven de kieviten niet bang te zijn, het zijn de kraaien die ze hier kwaad doen. Die roven de eieren en jagen op de pullen, de kleintjes dus. Bij het nest van het eerste ei, lag vanmiddag ook al een kraai op de loer. Gelukkig heeft de kievit nu drie eieren, dan blijft ze wel op het nest zitten en maakt de kraai geen kans."

Omdat de vogels beschermd zijn, mogen de eieren niet geraapt worden, zoals in Friesland. Daar werd vandaag om zes minuten over 11 het eerste ei van de provincie gevonden. "Ik was ze lekker te snel af", zegt Ten Broeke die de hele dag 'geplaagd' werd door diverse media. "Het NOS journaal, TV Utrecht, het AD en het ANP. Ze komen allemaal."

GK