“Bij eerdere verkiezingen riepen politici ook dat Nederland een toonaangevende kenniseconomie moest worden en dat forse investeringen nodig zijn”, zegt de AOb. Maar er is weinig van de mooie beloftes terechtgekomen: “Terwijl de welvaart langzaam stijgt, levert het onderwijs telkens in.”

De AOb wil zorgen dat de aandacht voor het onderwijs niet verslapt nu de zetels verdeeld zijn. Na de plakactie gaat de bond naar zo’n dertigduizend adressen een e-mail sturen. “Het onderwijspersoneel kan een petitie tekenen en de e-mail doorsturen.”

HOP

U-raadsverkiezingen nieuwe stijl

Maandag 20 november kruiste de Universiteitsraad voor de zoveelste keer dit jaar de degens met het college van bestuur over de ICT-reorganisatie. Na de felle discussie over het faculteitsreglement kort voor de zomer vormt het ICT-debat een nieuw bewijs dat de medezeggenschap aan de UU springlevend is. "Wie zei er ook weer dat de U-raad tegenwoordig geen bal meer voorstelt?", vraagt de pas aangetreden raadsvoorzitter Matthias Jorissen ironisch.

Toch erkent ook hij dat het imago van de raad wel een likje verf kan gebruiken. De interesse bij medewerkers en studenten is de laatste jaren minimaal en dat ligt vooral aan het ontbreken van een serieuze verkiezingsstrijd, is zijn analyse. Vandaar dat dit najaar een grote actie is gestart onder het motto:

Meeslepende debatten

Op zijn werkkamer legt Jorissen uit dat de problemen in feite tien jaar geleden zijn begonnen, met de komst van de MUB, de nieuwe wet op de bestuursstructuur. "Voor de komst van de MUB bestond de raad uit drie personeelsfracties en altijd minstens twee, maar soms ook drie of vier studentenpartijen. Uiteraard waren die fracties en partijen het in heel wat opzichten met elkaar eens, maar op een aantal gebieden waren er duidelijke tegenstellingen. Ik ben in mijn studententijd een jaar raadslid geweest voor het PSO en bijvoorbeeld op het punt van milieubeleid, tegenwoordig aangeduid met duurzaamheid, verschilden wij fundamenteel van mening met de andere studentenpartij, de Brug."

Ook over het buitenlandbeleid was de verdeeldheid groot, herinnert de nieuwe voorzitter zich. "Sommige fracties, waaronder het PSO, vonden dat de UU onder geen beding mocht samenwerken met universiteiten in landen met omstreden regimes zoals Zuid-Afrika en Indonesië, terwijl andere fracties het college van bestuur steunden in zijn redenering dat samenwerking juist een manier was om de democratische krachten in die landen te ondersteunen. Dat leidde soms tot meeslepende debatten op het scherpst van de snede."

Toen de MUB in 1997 werd ingevoerd, verloor de raad onder meer de bevoegdheid om de begroting vast te stellen. Zij veranderde van medebestuursorgaan in medezeggenschapsorgaan en de meeste fracties waren daarover zo teleurgesteld dat zij het bijltje erbij neergooiden. Jorissen: "Bij de studenten is nog tijdenlang tevergeefs geprobeerd om net te doen alsof er sprake was van strijd, door vlak voor de verkiezingen fake-partijtjes op te richten, maar daar trapten de kiezers niet in. En de medewerkers werden sinds 1997 voorgedragen door facultaire kiescolleges. Theoretisch bestond nog wel de mogelijkheid om tegenkandidaten te stellen, maar behalve enkele leden van de vakbond heeft daar nooit iemand gebruik van gemaakt, dus daar was van verkiezingsstrijd al helemaal geen sprake meer."

Vuur en Vlam

Toen dit voorjaar de verkiezingen bij de studenten niet eens meer doorgingen omdat er net twaalf kandidaten waren voor de twaalf zetels, sloeg een aantal raadsleden alarm. Er moest nu echt iets gebeuren. Een werkgroep onder leiding van U-raadsveteraan Wil Hildebrand adviseerde met steun van het college van bestuur om de facultaire kiescolleges op te heffen en het partijensysteem nieuw leven in te blazen. De studentraadsleden besloten om samen met onder meer USF Studentenbelangen hun dit voorjaar opgerichte kieslijst Vuur om te vormen tot een echte partij, en het wachten is nu op andere groepen studenten om ook met een lijst te komen.

Ook bij de medewerkers zal er volgend jaar weer echt wat te kiezen zijn, hoopt Jorissen. "De facultaire kiescolleges zijn afgeschaft en inmiddels heeft een aantal raadsleden in navolging van de studenten een kieslijst opgericht, die kan uitgroeien tot een partij. In een melige bui heb ik voorgesteld om die lijst Vlam te noemen, en dat voorstel sloeg zo aan, dat dat op dit moment de werknaam is. Ook bij de medewerkers hopen we nu op tegenlijsten."

Op de vraag of het argument van tien jaar geleden - de komst van de MUB - nu niet meer geldt, reageert de U-raadsvoorzitter zeer gedecideerd. "Toen de MUB werd ingevoerd, was de algemene opinie dat het met de medezeggenschap gedaan was, omdat de U-raad op bijna geen enkel punt meer instemmingsrecht had. Er was nog wel adviesrecht, maar dat stelde - ook volgens mij - niets voor, want dat kon het college van bestuur zo naast zich neerleggen. Op die mening ben ik inmiddels teruggekomen, want uit de praktijk blijkt dat ons adviesrecht wel degelijk iets voorstelt. Dat heeft het debat over de ICT-reorganisatie nog weer eens duidelijk gemaakt, lijkt me. Voor de invoering van de MUB werd de raad door het college vooral als tegenstander gezien, tegenwoordig is zij veel meer een volwaardige gesprekspartner. Als zo'n gesprekspartner je een advies geeft, dan leg je dat niet zo maar naast je neer, dan ga je ermee aan de slag. Dat is deze week wel gebleken."

Ga stemmen

We moeten dus weer terug naar partijen, maar waarin moeten die partijen zich van elkaar onderscheiden? Alle studenten en medewerkers hebben toch dezelfde belangen?

"Dat is nog maar de vraag. Over de ICT-reorganisatie was de raad inderdaad unaniem van mening dat het anders moest, maar bijvoorbeeld over de vraag of een afgeronde vier of een vijf de ondergrens zou moeten zijn voor een reparatietoets, waren de meningen dit voorjaar zeer verdeeld. Zo zijn er meer onderwerpen geweest, waarover lang niet iedereen hetzelfde denkt. Bij de studenten kan ik me daarom heel goed voorstellen dat er naast Vuur ook andere lijsten komen, bijvoorbeeld van studenten uit bepaalde faculteiten, van leden van gezelligheidsverenigingen of van studenten met een ideologische of religieuze achtergrond. Bij de medewerkers werken de vakbonden nu serieus aan een lijst, maar ook daar zie ik meer mogelijkheden. Het zou mij ook niet verbazen als de alfa's en de gamma's gaan nadenken over een gezamenlijke lijst van wetenschappelijk personeel en niet wetenschappelijk personeel, de obp'ers, om een beetje tegenwicht te bieden tegen het bèta-medische profiel van de UU. Ik zou me zelfs kunnen voorstellen dat daar wordt gekozen voor een gecombineerde lijst van medewerkers en studenten. Waarom niet?"

Loop je door met fracties te gaan werken bij de medewerkers niet het risico dat bepaalde delen van de universiteit straks niet meer in de U-raad vertegenwoordigd zullen zijn?

"Dat gevaar bestaat inderdaad. Daarom heeft de U-raad afgezien van volkomen vrije verkiezingen en bij de medewerkers gekozen voor drie kiesdictricten met elk vier zetels. Het gaat om wetenschappelijk personeel alfa/gamma, wetenschappelijk personeel bèta-medisch en ondersteunend en beheerspersoneel. Bij de studenten is niet voor zo'n indeling gekozen. Wel zal Vuur zorgen voor een lijst met kandidaten uit alle hoeken van de universiteit. Maar de kiezers beslissen wie wordt gekozen. Het is dus straks voor faculteitsbesturen van groot belang om hun studenten op te roepen om te gaan stemmen, want dat maakt de kans groter dat er een kandidaat uit hun faculteit in de U-raad komt."

De U-raad vormt op dit moment een hecht blok tegenover het college van bestuur. Biedt de komst van fracties het college van bestuur niet een unieke kans om een verdeel-en-heers politiek te gaan volgen?

"Daar is in de werkgroep wel over gesproken, maar eigenlijk niemand is daar bang voor. Als het om zulke cruciale kwesties gaat als de ICT-reorganisatie, dan zullen de partijen elkaar ook in een raad nieuwe stijl moeiteloos vinden. Daar ben ik van overtuigd. En op punten, waar nu verdeeldheid bestaat, wordt die verdeeldheid straks duidelijk zichtbaar. Dat lijkt me voor het debat in de raad en voor de betrokkenheid van de kiezers alleen maar winst."

Het grote punt is dus nu om medewerkers en studenten te mobiliseren om lijsten te gaan vormen.

"Dat is heel belangrijk, want met het nieuwe concept staat of valt met de komst van voldoende kandidaten en, als het even kan, meer partijen."

Onderwijsethiek

'U zult het goede voorbeeld geven.' Dit is één van de vijftien ethische principes voor docenten die de Utrechtse onderwijskundige Wes Holleman in zijn boek Onderwijsethiek noemt. Volgens Holleman hebben docenten meer steun aan dit soort principes dan aan het volgen van gedetailleerde richtlijnen. Holleman zegt dat hij in Nederland de eerste is die te rade gaat bij de Angelsaksische traditie van academic ethics, oftewel ethiek voor docenten in het hoger onderwijs. Wetenschappelijke dilemma's hebben tot nog toe meer aandacht gekregen dan de dilemma's bij het lesgeven, meent hij. Het onderwerp is actueel. Een maand geleden lanceerde de Algemene Onderwijs Bond de website www.professioneelstatuut.nl. De bond pleit ervoor om de 'ambitie en autonomie' van de docent in een statuut vast te leggen.

Snoeien

De hogescholen en universiteiten bieden momenteel zo'n 2500 bachelor- en masteropleidingen aan en dit aantal groeit gestaag. Studenten en werkgevers dreigen het overzicht kwijt te raken. Staatssecretaris Bruins zei daarom in dagblad Spits dat hij studierichtingen met ongeveer hetzelfde curriculum wil samenvoegen. Wie zich wil specialiseren kan volgens hem beter kiezen voor een bepaalde afstudeerrichting of een aanvullende minor.

Docent uit het bedrijf

Universiteiten en hogescholen sturen hun docenten vaker het bedrijfsleven in. Ook hopen ze meer praktijkdeskundigen voor de collegezaal te zetten. De wederzijdse bezoekjes moeten zorgen

voor de broodnodige kennisuitwisseling en innovatie. Dat staat in een manifest dat de universiteitenvereniging VSNU en de HBO-raad vandaag hebben ondertekend. Ook het middelbaar

beroepsonderwijs, het voortgezet onderwijs, werkgevers, vakbonden en gemeenten zetten hun handtekening.

Basisverzekering

De collectieve basisverzekering voor studenten stijgt naar 86,40 euro per maand. De korting op de gewone premie bedraagt tien procent. Voor aanvullende pakketten betalen studenten vijftien procent minder. Dat meldt Zilveren Kruis Achmea op zijn website. Het genoemde tarief is berekend zonder eigen risico. In 2007 gaan alle deelnemende studenten dezelfde premie betalen. Afgelopen jaar waren universitaire studenten iets duurder uit dan hun collega's aan de hogeschool. Dat verschil kwam door de stukgelopen onderhandelingen tussen Zilveren Kruis Achmea en de landelijke vereniging van universiteiten VSNU. De collectieve verzekering voor universitaire studenten is opnieuw afgesloten door de studentenbonden. Het is de vraag of Zilveren Kruis Achmea voor iedereen de beste optie is. Misschien zijn sommigen dankzij hun bijbaan voordeliger uit bij een ander collectief. Surf voor een vergelijking naar www.kiesbeter.nl.

Minder strenge controle op brandveiligheid

Wat vindt u van dit besluit, Hans Nederhoff van de brandweer Utrecht?

"Het is nog een groot vraagteken hoe het in de nabije toekomst gaat werken. De brandveiligheid blijft een verantwoordelijkheid voor de gemeente en de burgers zelf,maar hoe gaat de gemeente nu controleren of panden veilig zijn? Steekproefsgewijs, of eerst de grote en dan de kleine gebouwen? Het doel van het ministerie is om de lasten voor eigenaars te verminderen, maar in de praktijk blijft het een even grote last. Ze hoeven alleen geen leges meer te betalen."

Hoe is de brandveiligheid nu geregeld bij kamerverhuurder SSH, Karin Smeets?

"De gemeente verstrekt vergunningen aan ons. We hebben voor alle studentenwoningen inmiddels een vergunning. De eisen zijn behoorlijk scherp, maar wij hebben alles nu op orde. De brandweer controleert de SSH-panden regelmatig en dat doen wij zelf ook."

En wat voor gevolgen zal dit voor de studentenwoningen hebben, Karin?

"Bij ons niet zoveel. Als de gemeente geen vergunningen meer hoeft te verstrekken en er niet meer naar om zou kijken, dan zien wij er toch op toe dat alles veilig blijft. We controleren vaak of de brandblussers het nog doen en de vluchtroutes niet dichtgebouwd zijn met spullen. We hebben heel veel geïnvesteerd in deze veiligheid. Het lijkt me geen goede beslissing om de vergunningen af te schaffen, want de eerst volgende keer dat er iets mis gaat dan worden de regels toch weer aangescherpt."

Wat voor gevolgen zal het besluit volgens u hebben, Hans Nederhoff?

"De SSH is een apart geval, omdat zij alle vergunningen op orde hebben. Maar dat gaat niet altijd op voor huizen van anderen. De kans dat er meer brand komt en meer slachtoffers vallen lijkt wel groter te worden met de nieuwe regels. Gelukkig willen ze deze pas in augustus 2007 doorvoeren, dus we hebben nog even de tijd om met de gemeente te praten en het ministerie van VROM te benaderen. Door de Schipholbrand krijgt brandveiligheid toch weer de aandacht die het verdient."

Openbaar vervoer

Mandy: "Inderdaad, stakingen zijn irritant. Maar daar kan je je nog op instellen. Irritanter vind ik het dat als er 'ongeregeldheden' op of rond het spoor zijn, en dat is nogal vaak , en dat het dan heel lang duurt voordat er eindelijk informatie beschikbaar is. Ik kom uit de buurt van Rotterdam, en heb gister een heel stuk om moeten rijden naar Utrecht. Op zich niet erg, maar voordat duidelijk was hóe ik moest rijden was ik weer een hele tijd verder. Kan dat niet sneller worden gecommuniceerd?"

Peter snapt Mandy's ergernis: "Ik kom altijd met de trein naar Utrecht, en heb vaak vertraging. Hoewel het heel vervelend is, went het toch wel een beetje, een kwestie van voorbereiden (muziek, boek). Als ik in Utrecht aankom, begint voor mij de irritatie pas: bus 12. Veel te vol en de bus rijdt veel te hard, zeker voor de mensen die staan te wankelen op het gangpad. Hebben meer mensen hier last van?"

Voel je je aangesproken? Laat van je horen online!

Aanleiding voor het artikel van Loll was een debat in NRC over het vlakke Nederlandse wetenschapslandschap. "Je zou zeggen dat 't Hooft bovenaan het lijstje zou staan van iedere universiteitsbestuurder die gaat over één van de nieuwe Science Parks van het land", schrijft Loll, die pleit voor de inrichting van een prestigieus instituut rond haar collega. "Maar de werkelijkheid is anders. De Nobelprijswinnaar heeft in kleine kring bezorgd laten weten dat het de vraag is of hij na zijn emeritaat zijn werkkamer zal mogen aanhouden."

In een korte reactie laat rector-magnificus Gispen weten verrast te zijn. "Het mag genoegzaam bekend zijn dat wij in Utrecht een actief emeriti-beleid voeren. 't Hooft hoeft echt niet bang te zijn dat hij hier over vijf jaar niet meer welkom is. En wat onze inzet betreft, direct nadat hij de Nobelprijs heeft gekregen zijn er door de universiteit wel degelijk extra middelen vrijgemaakt voor zijn onderzoek."

De Nobelprijswinnaar zelf reageert per mail op de van hem bekende ingetogen manier. "Collega Loll heeft natuurlijk gelijk. Wij zouden in Nederland, met deze Nobelprijs in de hand, meer, veel meer, kunnen investeren in zuiver wetenschappelijk onderzoek en onderwijs. Zelf ben ik helemaal geen goed manager of organisator, dus ik ben erg afhankelijk van anderen die hier iets nieuws zouden moeten scheppen. Vele collega-Nobellaureaten zijn er beter dan ik in geslaagd om hun Nobelprijs om te zetten in schitterende onderzoeksinstellingen en -faciliteiten. Je hoort mij echter niet klagen, daar ben ik de persoon niet naar. De theoretische fysica in Utrecht heeft wel degelijk veel profijt gehad van deze Nobelprijs. We hebben het Spinoza Instituut en heel veel goodwill van collega's. Nederland blijft vlak en plat, dat wel."

Crash-test dummy

Op myuu.nl stond de advertentie; "Proefpersonen gezocht! Wil je er even tussenuit? Heb je geen psychiatrisch ziektebeeld, gebruik je geen drugs en maak je geen overmatig gebruik van stimulerende middelen zoals nicotine, koffie en alcohol? Geef je dan nu op als proefpersoon!"

Nu lees je wel eens vaker dit soort advertenties, meestal worden er vele honderden euro's beloofd om een nieuw medicijn uit te proberen, en moet je in de kleine letters lezen dat je niemand kan aanklagen als je vervolgens je lever eruit hoest. Maar deze test belooft anders te zijn; geen medicijnen, alleen handmatige opdrachtjes achter de computer, voor drie euro per uur. Politieke gevangen in China verdienen nog meer terwijl ze Disney knuffelbeertjes met hun tanden in elkaar naaien, maar ach, het gaat om de bigger picture. Hoe meer onderzoek, hoe meer wetenschap, en hoe meer wetenschap hoe meer medicijnen tegen vervelende ziektes. Zoiets.

En dus beland je in een slecht geventileerde kamer op de derde verdieping van het Nieuw Gildestein gebouw op De Uithof. Ho, pardon, Science park De Uithof, want dit is immer science in uitvoering. Wat er precies onderzocht wordt moet even geheim blijven, kennis hiervan kan de proefpersoon immers beïnvloeden, en dat is nu precies niet de bedoeling, zegt onderzoeker Suzanne.

De testen die volgen zijn harde confrontaties met je korte termijn geheugen. Je krijgt zes getallen te horen - "schrijf ze in omgekeerde volorde op." Een onmogelijke opgave. Sinds je een mobieltje hebt weet je alleen nog het nummer van je ouders en de pizzakoerier uit je hoofd.

Nieuwe test. Je krijgt vijf woorden te horen - schoen, aap, gras, boom, tafel - die je vervolgens in alfabetische volgorde moet opschrijven. Aap en boom, die zijn makkelijk, in gedachte plak je die al aan elkaar vast. Hetzelfde geldt voor tafel en schoen, maar dan was er nog een vijfde woord en omdat je al zes van deze aap-noot-mies-achtige rijtjes hebt gehoord klinkt elk ongeveer hetzelfde.

Kast? Klein? Klaar? Graaf? Graf - graf is te somber, dus - gras! Met grote verwachtingen kijk je op naar de onderzoeker, maar zij mag geen teken van goed- of afkeuring geven. Het doet denken aan je Golden Retriever die een dooie eend uit de sloot heeft gedoken, hem op je voeten neerkwakt en kwispelend, piepend, vragend naar je kijkt waarom je hier niet blij mee bent.

Slechte hond! Foei!

Dode huisdieren

Verantwoorde cartograaf

Toen Gijsbert Franco baron von Derfelden van Hinderstein rond 1840 een overzichtskaart van de Indische archipel publiceerde, was het voor het eerst dat de inwoners van Nederland op een topografische kaart konden zien hoe groot hun overzeese gebiedsdelen precies waren en hoe voorspoedig de vestiging van de Nederlandse hegemonie in dat deel van de wereld verliep. Na deze overzichtskaart volgden nog een groot aantal Indische detailkaarten van de hand van de man die tussen 1817 en 1828 als hoogheemraad van de 'Lekdijk benedendams' ook zijn ambtsgebied al in kaart had gebracht. Deze week promoveerde Piet Broeders op een rijk geïllustreerd proefschrift over de nu vergeten Utrechtse baron. Uit dat boek blijkt dat Von Derfelden van Hinderstein, die leefde van 1783 tot 1857, op een voor Nederlandse begrippen unieke manier te werk ging door in een bijgevoegde 'Mémoire analytique' de selectie van zijn materiaal te verantwoorden.

Lekker, katoenzaad

Het einde aan het wereldvoedseltekort is binnen handbereik. Althans, dat stellen biotechnologen in het tijdschrift PNAS. Zij slaagden erin de zaden van de giftige katoenplant genetisch te veranderen en eetbaar te maken. Met deze katoenzaden zouden volgens hen jaarlijks een half miljard mensen in hun eiwitbehoefte kunnen voorzien. In het verleden mislukten pogingen om gifvrije katoenplanten te verbouwen, omdat insecten de planten ook erg lekker bleken te vinden. Voor het eerst wist men nu de zaden gifvrij te maken, terwijl de plant wel het gif gossypol behield wat insecten weert. Een veelbelovend resultaat menen de onderzoekers, die ervan uitgaan dat hun techniek ook toepasbaar is bij andere giftige planten.

Ophef rond tbs gevaarlijk en misplaatst

"De opgewonden sfeer in de media en in de politiek rondom ontsnapte tbs'ers zou wel eens averechtse gevolgen kunnen hebben. Andere tbs'ers kunnen daardoor op bepaalde gedachten worden gebracht. Het is bekend dat een ontsnapping uit een gevangenis nieuwe uitbraakpogingen tot gevolg heeft. Klaarblijkelijk werkt dat zo. Is het dus verstandig een publieke klopjacht te organiseren op een ontsnapte tbs'er ? De kans dat de tbs'er doorslaat, wordt erdoor vergroot. Het zijn nu eenmaal niet de meest stabiele mensen. Natuurlijk heb ik niet alle informatie die justitie heeft, maar mijn inschatting is dat je daar heel voorzichtig mee moet zijn."

Is dat niet een enigszins naïef standpunt?

"Vind ik niet. Er is nog steeds de optie om te zeggen dat we dit soort zaken anders moeten aanpakken. Ik begrijp best dat de instellingen en justitie onder grote druk staan en bang zijn. Er zou maar eens iets gebeuren tijdens zo'n vluchtpoging. Maar ik vraag me werkelijk af of iemand in alle gevallen met zijn foto op televisie moet. Voorheen was de code tussen justitie en journalistiek dat de identiteit van een verdachte niet bekend werd gemaakt. Als je eenmaal de stap zet om daarvan af te wijken, dan wordt dat al gauw routine. In onze veiligheidssamenleving wordt naar mijn mening te snel vooruitgelopen op dingen die mogelijk gaan gebeuren. Er worden vaak maatregelen genomen zonder dat de noodzaak en de werking daarvan duidelijk is."

Er is anders al aardig wat mis gegaan tijdens zo'n proefverlof ...

"Er worden jaarlijks duizenden verloven verleend. Het verlof is een essentieel onderdeel van hun behandeling. We willen dat zij gewoon weer gaan deelnemen aan het maatschappelijk verkeer. Maar zelfs als ze na hun tbs elders in behandeling blijven, is het van belang dat ze dat verlof gehad hebben. In een heel beperkt aantal gevallen gebeuren er inderdaad gruwelijke zaken tijdens een tbs-verlof, maar die zullen we helaas als onvermijdelijk moeten accepteren.

"Bovendien mag niet iedereen zo maar de straat op. Veel betrokkenen moeten daarvoor toestemming van de minister vragen. Er zijn ter zake kundige mensen uit de instellingen die daarover adviseren en die zijn zeker niet lankmoedig, integendeel. De commissie Visser die een parlementair onderzoek uitvoerde naar het tbs-stelsel vond ook dat dat niet slecht gaat. Om de veiligheid nog beter te garanderen, heeft zij nu voorgesteld dat een forensische dienst met onafhankelijke experts de aanvragen gaat beoordelen. Er is dus veel aandacht voor de beoordeling of iemand met verlof mag of niet."

Sommige politici zouden tbs'ers liever levenslang opsluiten ...

"Dat gebeurt al. Sinds een jaar of tien bestaan er 'longstay-afdelingen'. Daar zitten uitbehandelde tbs'ers die niet mogen terugkeren in de maatschappij. Die afdelingen zitten inmiddels aardig vol en de commissie Visser vindt dat deze afdelingen moeten verdwijnen. Ik ben het daar volledig mee eens. Hier worden mensen opgegeven en voorgoed opgesloten, voor mij is dat onacceptabel.

"De commissie Visser pleit er nu voor om de mogelijkheid van voorwaardelijke beëindiging van de tbs op te rekken. Patiënten kunnen dan nog negen jaar lang in de gaten worden gehouden en bij verkeerd gedrag gedwongen worden terug te keren in het tbs-regime. Maar mijn vrees is dat dit dan meteen de algemene praktijk wordt. De vraag is wie daar mee is gediend. Ik zie veel meer in een betere aansluiting tussen tbs en de geestelijke gezondheidszorg. Als iemand zwaar psychotisch is, moet hij uiteindelijk naar een kliniek voor zwaar psychotische mensen. Maar instellingen binnen de geestelijke gezondheidszorg zitten niet te wachten op ex-tbs'ers, omdat ze vinden dat hun bewaking en beveiliging niet adequaat is voor dat soort patiënten. Het zou echter heel goed zijn wanneer daar eens wat schot in komt."