De feestelijkheden vonden plaats in de Botanische Tuinen waar ongeveer 2500 UU-ers op afkwamen. Het concert van De Dijk was een van de hoogtepunten.

Benieuwd? http://www.ublad.uu.nl/lustrumspecial/zomernachtparade.mov

Sinds september 2005 kampte het studentencomplex met een reeks van mishandelingen, waarbij de dader jonge vrouwen in alle gevallen probeerde te zoenen. De man werd vervolgens agressief waarna hij ervandoor ging met eigendommen van zijn slachtoffers.

De politie kan nu bewijzen dat de aangehouden man in ieder geval ook betrokken is geweest bij de mishandeling van een 20-jarige vrouw op de Frits Coerslaan eind februari. DNA-onderzoek wijst dit uit. In de woning van de verdachte werden bovendien eigendommen van het slachtoffer gevonden.
Het DNA-onderzoek toont bovendien aan dat de man in verband kan worden gebracht met een woninginbraak in De Bilt en drie autokraken in Utrecht.

De politie verdenkt de man ook van de mishandeling en beroving van een 26-jarige vrouw begin februari in de lift van ‘de gele flat’ alsmede van de mishandelingen in september 2005 van twee vrouwen aan de Van Lieflandlaan en de Willem van Schuylenburglaan. De politie heeft deze zaken nog in onderzoek. De verdachte blijft voorlopig in hechtenis.

XB

De komst van Bruins naar het ministerie wordt gemeld door diverse nieuwssites. Op het ministerie van OCW wordt het bericht bevestigd noch ontkend, waarschijnlijk omdat Bruins nog op gesprek moet bij premier Balkenende.

Bruins had de politiek na de gemeenteraadsverkiezingen in maart verlaten om voorzitter te worden van veilig-verkeersorganisatie 3VO. In Den Haag was hij als wethouder verantwoordelijk voor de voltooiing van de miljoenen verslindende tramtunnel door het centrum van de stad. Hij wordt na Mark Rutte en Annette Nijs de derde staatssecretaris op hoger onderwijs voor dit kabinet. Het is de bedoeling dat hij de vorige week gepresenteerde wet op het hoger onderwijs en onderzoek nog voor de verkiezingen in mei 2007 door het parlement krijgt.

Staatssecretaris Rutte vertrekt bij het ministerie om als partijleider de VVD-fractie in de Tweede Kamer aan te voeren. Verwacht wordt dat hij de overstap volgende week maakt. Waarschijnlijk zal de nieuwe man op OCW dan worden gepresenteerd.

Bruno Bruins is geboren in 1963. Hij studeerde Nederlands recht en bestuurskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij geldt als een gepassioneerde muziekliefhebber. Zijn favoriete boek is Oblomov van Gontsjarev.

HOP

Hoogtepunt van de ‘Zomernachtparade’, zoals het groots opgezette lustrumfeest van de jarige UU is gedoopt, wordt een optreden van De Dijk om ongeveer 22.15 uur. Maar daarnaast is er nog veel meer te beleven, variërend van optredens van studentenbands tot een openluchtbioscoop, of van roeibootjes in de fortgracht tot een stille disco om middernacht.

Het festivalterrein, waarop in totaal 5000 mensen ondergebracht kunnen worden, bevindt zich rondom de Botanische Tuinen en Sportcentrum Olympos. In dit laatste loopt parallel aan het festival een Sixpack-housefeest, waarvoor slechts 1500 kaarten beschikbaar zijn. Kaarten zijn vanavond nog verkrijgbaar aan de ingang, tegen betaling van 7.50 euro voor studenten of 10 euro voor medewerkers.

Voor wie wil: het festival duurt de hele nacht en wordt afgesloten met een openluchtontbijt, vrijdag bij zonsopkomst. Op dit moment hebben zich al negentig diehards voor dit ontbijt aangemeld.

AH

Studente strijdt voor medestudenten

UU-Studente Irene van den Broek (24) zet haar beide studies komend jaar op een laag pitje om zich in te zetten voor alle studenten. Vanaf 24 juni is ze een jaar lang voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb).

Waarom besloot je je kandidaat te stellen? "Het hoger onderwijs vind ik heel belangrijk, en daar mag wat mij betreft veel meer aandacht aan worden besteed. De politiek vindt de kenniseconomie belangrijk, maar ziet hoger onderwijs als sluitpost op de begroting. Studenten zijn al jaren het kind van de rekening. Ik hoop daar dit jaar verandering in te brengen. Toen ik drie jaar geleden voorzitter was van USF Studentenbelangen had ik veel contact met de LSVb, want USF is een lidbond van de LSVb. Vooral tijdens de twee grote studentendemonstraties tegen de onderwijsbezuinigingen op het Malieveld en het Museumplein hebben we toen veel samengewerkt."

Altijd al actief geweest?"Op dit moment volg ik twee studies; sociale geografie en politicologie. Het komende jaar zet ik die op een laag pitje zodat ik me volledig kan storten op m'n nieuwe taak. Verder ben ik dus voorzitter geweest bij USF Studentenbelangen, heb ik in het landelijk bestuur gezeten van de Jonge Democraten en in de studentencommissie van het Universiteitsfonds en ben ik actief geweest binnen studievereniging VUGS (Geografie).

Wanneer begin je aan de klus?"Op 24 juni wordt het stokje officieel aan mij overgedragen door Jonathan Mijs, de huidige voorzitter. Het hele bestuur wordt dan gewisseld en 's avonds hebben we een groot wisselfeest. Ongeveer vier weken geleden ben ik begonnen aan mijn inwerkperiode. Ik ben me aan het inlezen en mijn agenda staat nu al vol afspraken."

Wat verwacht je van je LSVb-jaar? "Het gaat een spannend jaar worden met belangrijke uitschieters als de invoering van de leerrechten en de Tweede Kamerverkiezingen. Twee weken geleden is de nieuwe Wet voor het hoger onderwijs gepresenteerd, maar deze staat bol van vage woorden en onduidelijke besluiten. Ons doel is om de positie van studenten veel sterker naar voren te schuiven in deze wet. In de aanloop van de Tweede Kamerverkiezingen willen we ervoor zorgen dat het hoger onderwijs, hoog op de politieke agenda komt te staan. Men roept wel dat hoger onderwijs toegankelijk moet zijn voor iedereen, maar ondertussen wordt het collegegeld elk jaar hoger en de studiefinanciering elk jaar lager. En studentenhuisvesting natuurlijk, dat blijft een probleem.Het is bizar wat sommige studenten betalen voor hun kamer."

Hoe zie je je toekomst? "Geen idee. Ik ga in ieder geval heel hard werken dit jaar en daarna wil ik mijn studies afronden. Verder ligt mijn toekomst nog helemaal open."

Gestraft als volwassene

"Sinds de herziening van het jeugdstrafrecht in 1995 is het makkelijker geworden een minderjarige van 16 of 17 te berechten als een volwassene. Jongeren in die leeftijd kunnen via de kinderrechter maximaal twee jaar krijgen. In het gewone strafrecht zijn zwaardere straffen mogelijk. Het leek alsof rechters steeds vaker van deze mogelijkheid gebruik maakten. Twee jaar geleden speelden er verschillende zaken op dit gebied: het doodschoppen van Anja Joos in Amsterdam, Murad D. die zijn docent doodschoot op het Terra College. Ik en een heleboel collega's dachten toen dat het in Nederland de verkeerde kant op ging en ben ik gaan onderzoeken hoe het echt zit.Wat blijkt? Het tegenovergestelde is het geval. Slechts één procent van de jongeren die voor de rechtbank komen in Nederland wordt bestraft als volwassene. Dat zijn 100 tot 150 gevallen per jaar. Ter vergelijking: in de VS wordt twintig procent van de jeugdigen berecht als volwassene, en dan gaat het vaak om veel zwaardere straffen, veertig jaar, levenslang de dodencel."

Toch is het strafklimaat hier strenger geworden. Hoe is dit te rijmen?

"Tegelijk met de versoepeling van de mogelijkheden voor een overdracht van jeugd- naar volwassenenstrafrecht is de maximale strafmaat voor 16- en 17-jarigen verhoogd naar twee jaar. Dat geeft de kinderrechter meer ruimte. Omdat de strafmaat omhoog is gegaan, kun je veel delicten afhandelen in het jeugdstrafrecht. Dat verdient de voorkeur. Kinderrechters gaan anders te werk dan hun collega's in de gewone rechtbank. Ze vragen naar de mening van de ouders, de zaak vindt plaats achter gesloten deuren, ze leggen de verdachte veel meer uit. Kinderen hebben het recht, ook volgens internationale verdragen, op aparte gerechtelijke procedures. Daar moet je je zoveel mogelijk aan houden."

Bijde bestorming van het ADO-honk is een man neergestoken. Het OM beschuldigd de verdachten van poging tot moord of doodslag. Is het in zo'n geval terecht dat een minderjarige als volwassene wordt bestraft?

"Er kunnen drie motieven zijn voor zijn overdracht naar het volwassenenstrafrecht. De ernst van het delict is daar één van. Dat is in dit geval duidelijk: het gaat om één van de zwaarste vergrijpen. Dan kan het ook zo zijn dat de omstandigheden waaronder het delict is gepleegd ertoe kunnen leiden. Als je, zoals in dit geval, een groep plegers hebt van wie één minderjarig is, is er de voorkeur de straffen voor de hele groep niet te veel uiteen te laten lopen. Dan bestaat dus de mogelijkheid de jeugdige verdachte op dezelfde wijze te straffen als de rest. Derde motief is de persoonlijkheid van de dader. Als een verdachte zo gestoord is dat hij binnen de maximale behandeltijd volgens het jeugdrecht niet op het goede spoor te krijgen is. Ook kan doorslaggevend zijn dat deskundigen een jongere erg volwassenen vinden voor zijn leeftijd. Daar ben ik niet gelukkig mee, dat is nogal subjectief. De motivering van het overgedragen van zaken naar het volwassenenrecht laat sowieso te wensen over."

Heeft de rechter er dan niet goed over nagedacht?

"Het beeld is inderdaad ambivalent. Het is positief dat het niet zo vaak gebeurt. Daar tegenover staat dat rechters te veel vrijheid nemen als ze ertoe besluiten en nauwelijks uitleggen waarom. Ik ben een zaak tegengekomen van een jongen van 17 met een serie inbraakjes op zijn kerfstok. Die feiten zijn heel vervelend voor de betrokkenen, maar niet ernstig genoeg om hem als volwassene te berechten en toch gebeurde dat. Ook blijft in de helft van de gevallen de opgelegde straf onder het maximum van het jeugdstrafrecht van twee jaar. Het is moeilijk te verdedigen dat dan volwassenenrecht nodig was."

Ontzettende aansteller

Aan het einde van elk collegejaar organiseert TC De Uithof, de Utrechtse studententennisvereniging, clubkampioenschappen. Goed voor de sociale cohesie van zo'n vereniging. Leert iedereen elkaar kennen. Bovendien ook heel erg gezellig, zegt de wedstrijdcommissie. Gezelligheid, enzovoorts, et cetera, whatever. De beste zijn, daar gaat het om. La guèrre est comme la guèrre; er dient gewonnen te worden, koste wat het kost.

Als je met je bezwete kop op het zanderige kunstgras ligt begint het te dagen dat je daar niet bepaald succesvol mee bezig bent. Natuurlijk is tennis een sport voor nette heren, dus de tegenstander komt keurig informeren of alles er nog aan zit. Het volgende punt laat hij je weer van de ene hoek naar de andere rennen, hetgeen suggereert dat je gebrom van zo-even over 'kramp en schaafwond' niet voor te veel medelijden heeft gezorgd. Eerste set 6 tegen 3 verloren.

Natuurlijk beginnen zich smoesjes in mijn hoofd te vormen. Mijn sokken zijn niet goed. Heb ik Falke tennissokken - á 13 euro 95 - glijden ze weg in mijn schoenen. Bespanning is te zacht. Last van de zon. Het net is te hoog. Zweet in mijn ogen. Er zit iets tussen mijn tanden. Mijn bikinilijn jeukt.

Tweede set. De ommekeer, althans, volgens het scenario dat ik in gedachte heb. Twee nul, twee één, drie één, drie drie, vijf drie. Setpoints voor mij.Volley in het net, volley achter de baseline. Setpoints weg. Ondertussen ga ik nog een keer languit op het heilige kunstgras van Olympos en begin ik nu serieus kramp te krijgen. En omdat de clubkampioenschappen een gezellige boel zijn, staan er ook steeds meer mensen langs de baan te kijken. Mijn verlies begint epische proporties aan te nemen, bijna een Grieks drama.

Of een Shakesperiaans drama. Mijn tegenstander heet Richard. Het doet denken aan Richard III, waarschijnlijk het beste toneelstuk van Shakespeare. Er zit een scène in waar de sluwe Richard kroonprins Edward en zijn broers laat vermoorden zodat hij zelf aansprak kan maken op de troon. Edward waarschuwt zijn broers vooral geen angst te tonen in het aangezicht van de beul, waarop zijn broer snauwt "You fool! What does it matter how a man falls?" Hierop antwoordt Edward wijs; "When the fall is all there is left, it matters a great deal."

It matters a great deal. Matchpoint tegen. Ik sla een dubbele fout. Game, set en wiskunde.

Media-invloed

Slagaderverkalking

Het hormoon adiponectine dat wordt gemaakt in vetcellen, speelt een beschermende rol bij het ontstaan van slagaderverkalking. Mensen met het metabool syndroom blijken een lagere concentratie van dit hormoon te hebben, waardoor ze een verhoogd risico lopen op hart- en vaatziekten. Dat is één van de conclusies van Jobien Olijhoek die op 26 juni promoveert bij het UMCU. Het metabool syndroom is een combinatie van een te hoge bloeddruk, afwijkende cholesterol, overgewicht en suikerziekte waaraan één op de vier mensen leidt. Bij patiënten die al een vaataandoening hebben, blijkt dit één op de twee te zijn. Patiënten met hart- en vaatziekten en mensen met overgewicht hebben ook een verlaagde concentratie adiponectine. Dat zou een rol kunnen spelen bij het ontstaan van het metabool syndroom.

Filosofie en theologie naar de binnenstad

Collegelid Hans Amman in diezelfde commissievergadering:

"Iedereen blijft zitten waar ze zitten. Dat is voorlopig ons standpunt. Een verhuizing gaat klauwen met geld kosten. Maar mocht zich een betaalbare mogelijkheid voordoen, dan willen we er wel over nadenken."

Jammer hè, John Middelberg, directeur van de subfaculteit Wijsbegeerte?

"Helemaal niet. Bij de reorganisatie, waarbij wij onderdeel zijn geworden van de faculteit Geesteswetenschappen, is die vraag er wel geweest: moeten wij dan naar de binnenstad? Maar daar is toen nadrukkelijk negatief op geantwoord. Met name vanwege onze grote boekencollectie die nu bij de UB is ondergebracht en waarvoor in de binnenstad helemaal geen plaats is. Die wens van Wiljan van den Akker is wel bekend, en wellicht dat sommige individuele medewerkers liever naar de binnenstad gaan, maar officieel is ons nu niets gevraagd. We zitten in het Bestuursgebouw prima: goede werkkamers, eigen ruimtes voor studenten, prima computerondersteuning, vlakbij de UB... "

Zouden jullie dan naar de binnenstad willen, Hervé Jamin, directeur van de subfaculteit Godgeleerdheid?

"Als er over die vraag al een gesprek op gang zou moeten komen met het college van bestuur, denk ik dat wij toch pleiten voor De Uithof. Enerzijds vanwege het feit dat onze collectie zich in de UB bevindt, en dat is voor onze faculteit een zwaarwegend argument. Anderzijds: wij staan als subfaculteit niet alleen; we hebben in de katholieke universiteit KTU en de protestante opleiding in oprichting partners waarmee we rekening moeten houden - als we al naar de binnenstad zouden gaan, zouden die partners mee moeten willen. Tot slot is er ook nog een inhoudelijk argument: iets van de geesteswetenschappen zou toch in De Uithof aanwezig moeten zijn, bijvoorbeeld ten behoeve van wederzijdse kruisbestuiving met andere disciplines."

Dat zal decaan Wiljan, die zelf niet bereikbaar is, jammer vinden. Toch, directeur geesteswetenschappen Michiel Angenent?

"Beslist. Want als geesteswetenschappen een echte faculteit wil worden, moeten alle partners bij elkaar zitten. Maar zoals bij alle goede ideeën zitten er haken en ogen aan, en inderdaad: in dit geval is de bibliotheek het grote knelpunt. Maar ik ben blij dat Amman een deurtje open houdt. Want wij blijven concentratie van alle betrokken subfaculteiten in de binnenstad een goed idee vinden."

Dit concludeert verloskundige Marijke Korenromp naar aanleiding van haar promotieonderzoek aan het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Per jaar worden er ongeveer 550 zwangerschappen afgebroken vanwege een foetale afwijking. Eén op de vijf vrouwen en één op de twintig mannen vertonen na zeven jaar nog symptomen van posttraumatische stress.

Korenromp heeft in samenwerking met het UMC en de vakgroep klinische psychologie bijna duizend ouders benaderd na het afbreken van een zwangerschap. Ze volgde een groep ouders tot 15 maanden na de afbreking en legde een tweede groep ouders twee tot zeven jaar na hun besluit een vragenlijst voor.

Erg opvallend is volgens de promovenda dat maar 1 tot 3 procent van de ondervraagden spijt heeft van hun beslissing. Wel is er sprake van veel verdriet. "Ouders zien een afgebroken zwangerschap meer als een traumatische gebeurtenis dan als een verlies," legt Korenromp uit.

Vier maanden na het afbreken van de zwangerschap kampt 44 procent van de vrouwen met psychische problemen. Van hen heeft 17 procent hier na twee tot zeven jaar nog last van. Volgens Korenromp bemoeilijkt vooral de tegenstrijdigheid van het besluit de verwerking. "Het gaat om een gewenste zwangerschap. Maar op het moment dat je hoort dat je kind een afwijking heeft, besluit je toch dat het kindje niet zal leven. Het gevoel van de ouders staat dan vaak lijnrecht tegenover het verstand."

Een ongeboren kind met het syndroom van Down neemt volgens van Korenromp een aparte plaats in bij de problematiek van de zwangerschapsafbreking. Ouders geven hier duidelijk aan vaak niet alleen te handelen in het belang van het kind, maar ook uit eigen belang. "De gevoelens en motieven voor het afbreken van een zwangerschap waarbij het kindje Down heeft of een andere ernstige afwijking verschillen van elkaar, maar geven naderhand wel dezelfde mate van psychische problemen."

Ouders lopen meer kans op 'latere' problemen als ze aanvankelijk sterk twijfelden over het beëindigen van de zwangerschap en als ze de eerste vier maanden na de afbreking veel moeite hebben met de verwerking.

Het afbreken van de zwangerschap voor een kindje dat niet levensvatbaar was, lijkt wat minder problematisch te zijn dan een afbreking voor een baby die wel levensvatbaar zou zijn geweest.