Mannenopvanghuis
Een opvanghuis voor mannen met losse handjes, dat is wat de directeur Vrouwenopvang in Den Bosch wil bouwen, verklaarde hij deze week in De Volkskrant. Zodat bij huiselijk geweld niet de slachtoffers het huis uit hoeven, maar de dader moet opkrassen. Universitair hoofddocent aan het SIM Ineke Boerefijn, tevens Maastrichtse bijzonder hoogleraar geweld tegen vrouwen, over de aanpak van privé-geweld.
"Bij opvang denk je meestal aan slachtoffers. Zo ook bij huiselijk geweld. Degene die het overkomt, slaat op de vlucht en moet de opvang in. Dat maakt het extra moeilijk, terwijl je je al beroerd genoeg voelt. Vrouw en kinderen - want dat zijn meestal de slachtoffers - vluchten weg uit hun vertrouwde omgeving. Je raakt je sociale netwerk kwijt, de kinderen moeten naar een andere school. Ondertussen kan de pleger in zijn woning blijven zitten waar hij zit. Vrouwenorganisaties bekritiseren deze praktijk al jaren als onrechtvaardig. De omgekeerde aanpak die nu in Den Bosch wordt voorgesteld, wekt misschien verbazing, maar is in het licht van nieuwe wetgeving best verstandig. Bij de Raad van State ligt een wetsvoorstel om plegers van huiselijk geweld tijdelijk hun huis uit te zetten - daderuithuisplaatsing heet dat. Probleem is dat er niets is geregeld voor de periode dat hij weg moet. Zo'n mannenopvanghuis is dan een uitkomst. Je moet je wel realiseren dat dit het tekorten in de opvang voor slachtoffers niet oplost."
Is zo'n nieuwe wet nodig?
"Cynisch genoeg is bij huiselijk geweld vaak de ernst van het feit niet voldoende om tot directe strafrechtelijke stappen te leiden. Er moet bijvoorbeeld al sprake zijn van mishandeling in de zin van het Wetboek van Strafrecht, wil de politie een pleger in hechtenis kunnen nemen. Bovendien willen slachtoffers vaak niet eens naar de rechter. Het gaat toch over hun partner. Slachtoffers willen vooral dat het geweld ophoudt. Het strafrechtelijk instrumentarium schiet tekort voor geweld in de privé-sfeer. Met deze nieuwe wet heeft de burgemeester de mogelijkheid om de pleger voor tien dagen zijn huis uit te zetten, wat tot maximaal vier weken verlengd kan worden. Hij moet zijn huissleutels inleveren, een adres achterlaten waar hij naar toe gaat, en wegwezen. In Oostenrijk werkt het al zo, en daar heeft zo'n afkoelperiode waarin geen enkel fysiek contact is tussen de partners goede resultaten."
Wat gebeurt er in de tussentijd met die mannen?
"De ervaring leert dat zij meestal naar hun moeder gaan. Maar belangrijker in het Oostenrijkse model: ze moeten ook in therapie. Dader en slachtoffers worden begeleid, zodat er ook echt iets veranderd in de situatie. Anders begint het geweld weer zodra hij de deur doorstapt. Het klinkt raar, maar sommige mannen - en vrouwen - weten niet beter. Die kunnen niet anders dan een conflict oplossen met geweld, zij meppen bij gebrek aan andere vaardigheden. Terwijl ze graag anders zouden willen. In Nederland lopen verschillende pilots met daderbehandeling. Dit blijkt succesvol. De Utrechtse politie gaat sinds een tijd heel snel met de plegers praten. Daarmee alleen al blijkt in sommige gevallen herhaling te voorkomen."
Gaan de Nederlandse heren die straks hun sleutels moeten inleveren ook in therapie?
"Nee, dat is de tekortkoming aan deze wet, zij beperkt zich tot uithuisplaatsing. Zo'n man moet verder maar zien hoe hij het redt. Niemand kan hem dwingen in therapie te gaan. Terwijl die afkoelperiode bij uitstek een moment is om aan behandeling te beginnen, voor dader en slachtoffer. Probleem van het Nederlandse beleid op het gebied van huiselijk geweld is dat het valt onder het Ministerie van Justitie. De meeste maatregelen zijn repressief, vaak gebaseerd op het strafrecht. Terwijl de bestrijding ervan samenhangend en alomvattend beleid vraagt. Per jaar wordt 57.000 keer aangifte gedaan van geweld in de privé-sfeer. Slachtoffers zijn meestal vrouwen. Die aangiftes, blijkt uit onderzoek, zijn nog geen twaalf procent van alle gevallen van huiselijk geweld. We hebben het dus over een half miljoen keer per jaar dat dit in Nederland voorkomt. Vrouwenhandel, genitale verminking, eerwraak en huiselijk geweld, je kunt deze zaken niet apart zien. De structurele oorzaak voor geweld tegen vrouwen is de nog steeds ongelijke machtsverhouding tussen mannen en vrouwen in de maatschappij. Bestrijding van geweld tegen vrouwen moet deel uitmaken van emancipatiebeleid. Zolang daar niets aan verandert, blijft geweld de dagelijkse realiteit voor veel vrouwen in Nederland."