"Ongelofelijk hè?" Martijn van Calmthout kijkt verbaasd de afgeladen zaal rond. Vier weken geleden toen het over energie ging, was het in café Philemon en Baucis al druk, maar dit slaat alles. Klimaat is kennelijk hot. Terwijl een filmpje van studenten van de Hogeschool voor de Kunsten het publiek voorbereidt op wat komen gaat, leunt de Volkskrantredacteur en oud UU-student ontspannen tegen het spreekgestoelte. Het kenniscafé is er mede op zijn initiatief gekomen, en dat niet Amsterdam maar Utrecht de locatie is, komt omdat in de hoofdstad al voldoende wordt gedebatteerd. "In Utrecht is dit een opvallend initiatief, zeker omdat wij kiezen voor een journalistieke aanpak."
Dat blijkt als de Utrechtse gletsjeronderzoeker Hans Oerlemans als eerste naar voren wordt gehaald. Na een korte babbel over diens Spinozapremie van anderhalf miljoen euro ("privé kost die je geld, want je moet opeens overal in dure pakken verschijnen") komt Van Calmthout ter zake. Wat doet een gletsjeronderzoeker en vooral waarom doet hij het? Helder legt Oerlemans uit dat hij gaten graaft in gletsjers, of liever dat hij zijn studenten en soms ook meereizende journalisten dat laat doen, want het is zwaar werk. Omdat gletsjers relatief traag op wisselende weersomstandigheden reageren, zijn zij ideaal om te beoordelen of het klimaat verandert. "En verandert het?", vraagt Van Calmthout gretig naar de bekende weg. "Zonder twijfel", antwoordt Oerlemans resoluut.
Natuurlijk geen nieuws, maar dat doet er niet toe, want de hoofdvraag vanavond is of die opwarming wel zo erg is. In een recent verschenen boek stelt de Delftse hoogleraar geologie Salomon Kroonenberg dat we ons wat het klimaat betreft druk maken om niets en die provocerende mening licht hij met zichtbaar plezier toe. "In de afgelopen twee miljoen jaar hebben zich met ijzeren regelmaat ijstijden voorgedaan met daarna periodes van opwarming. Het is een idee-fixe dat het klimaat altijd hetzelfde is geweest en dat de mens nu opeens voor problemen zorgt. Na de laatste ijstijd steeg de zeespiegel met twee en een halve meter per eeuw, aan het eind van deze eeuw zal hij 88 centimeter hoger staan dan nu. Dus waar praten we over?"
Nou, dat wil klimaatdeskundige Koos Verbeek van het KNMI wel even uitleggen. "Waar we over praten is een temperatuurstijging in een eeuw van misschien wel zes graden, Salomon. Jij vindt een zeespiegelstijging van een meter misschien niet veel, maar een land als Bangla Desh gaat daar heel veel last van krijgen. De oorzaak is menselijk ingrijpen. Dat gaat tegen mijn ethisch gevoel in." Maar Kroonenberg is niet onder de indruk. "Dan bouw je daar toch dijken. Dan besteed je je geld beter dan door het te investeren in het in de grond stoppen van kooldioxide. Het kappen van het regenwoud en het plunderen van de koraalriffen zijn veel urgenter problemen dan het stijgen van de zeespiegel. Dat is gewoon een natuurlijk proces."
"Er is te veel angst voor het broeikaseffect", krijgt hij bijval van één van de onvermijdelijke 'deskundigen' in de zaal. "Het lijkt wel of Kyoto een nieuw geloof is. We moeten af van die gerationaliseerde angst waarmee de wetenschap ons voedt. Daarom heb ik de Stichting Hoger Amsterdams Peil opgericht. We moeten ons denken op een hoger peil brengen."
Ook na deze interruptie houdt Van Calmthout de discussie tussen de twee kemphanen met souplesse in de hand. "Jij bent volgens Salomon te kortzichtig, Koos." En even later: "Jij hebt niet zoveel op met de mens, hè Salomon?" Ook Oerlemans mag bij tijd en wijle nog zijn zegje doen, maar tot een duidelijke conclusie komt het niet. Als Kroonenberg voor de zoveelste maal uitlegt hoe weinig onze huidige problemen voorstellen in het licht van de miljoenenoude geschiedenis van de aarde, zucht Verbeek hulpeloos. "Je hebt een logaritmisch tijdsbesef, Salomon, ik zou je horloge wel eens willen zien."
Voordat Maarten van Rossem de avond als cabaretier afsluit, haalt Van Calmthout een enorme thermometer voor de dag. Was het bij het begin van de discussie 25 graden, inmiddels is de temperatuur in het café ruim boven de dertig gestegen. "Nou", grinnikt een bezoeker, "wat je verder ook van het klimaat mag vinden, op dit moment zou een kleine ijstijd hier even geen kwaad kunnen."