In ons openbaar vervoerbeleid wordt te weinigrekening gehouden met de beleving van de consument, vindt voormaligpresident-directeur Chris Nyqvist van Verenigd StreekvervoerNederand (VSN). Vrijdag promoveert hij in Utrecht. "Het wordt tijddat we gaan luisteren naar de gedragswetenschappers."
"Begin jaren tachtig was in het college van B&W van Den Haagafgesproken om voor lijn 2 naar Loosduinen nieuwe gelede trams tekopen. Ik was wethouder van vervoer en ik weet nog goed dat we onsafvroegen hoeveel we er zouden bestellen. Dertig, vijfendertig? Opeen gegeven moment zei ik: Onzin, we kopen er honderd." Mr. ChrisNyqvist kijkt uitdagend de kamer rond. De man die eerst alswethouder van Den Haag en later als hoogste baas van VSN zeer dichtbij het vuur zat, heeft uitgesproken ideeen over het openbaarvervoer in ons land. Zorg eerst maar voor kwaliteit, is zijn motto,dan komt de klant vanzelf.
"Nog geen jaar nadat die gelede trams waren gaan rijden was lijn2 onze best renderende tram. Geen mens die er nog over peinsde ommet de auto de Laan van Meerdervoort af te rijden. Men had het ookniet meer over 'de tram', maar over 'onze nieuwe tram'. Zowel dereizigers als ons personeel waren er trots op. Dat is wat ik bedoelmet kwaliteit. Ons openbaar vervoer is te lang in handen geweestvan techneuten en bestuurders. Het wordt tijd dat we gaan luisterennaar wat gedragswetenschappers en psychologen ons te zeggenhebben."
Hoe doeltreffend is het openbaar vervoerbeleid van deNederlandse overheid? Dat is de ogenschijnlijk simpele vraag dieNyqvist in zijn proefschrift 'Mobiliteit in het geding' uitvoerigbeantwoordt. Maar ondanks de ruim tweehonderd pagina's die het boektelt, kan dat antwoord vrij eenvoudig worden samengevat: goede ensnelle nieuwe verbindingen zijn maar mondjesmaat tot stand gekomen;het streven om het autogebruik terug te dringen is mislukt; hetbeleid is kortom niet effectief geweest.
Gevraagd naar de reden van dit falen, noemt Nyqvist die 19oktober in Utrecht promoveert bij bestuurskundige Roel In 't Veldeen hoofdoorzaak: in openbaar vervoerland heeft vrijwel niemandzich ooit serieus afgevraagd wat de reiziger echt wil.
"Ik ben in feite al in 1986 met deze studie begonnen. Ik was netafgetreden als wethouder in Den Haag en terugkijkend vroeg ik me afhoe het kwam dat er op het gebied van het openbaar vervoer,vergeleken met andere beleidsterreinen, zo weinig vooruitgang wasgeboekt. Het antwoord was verrassend. Hoewel we allemaal menen teweten wat de reiziger wil, is die wil nooit goed explicietgemaakt."
Busbaan
In zijn proefschrift pleit Nyqvist voor mobiliteit op maat. "Datis dus iets anders dan het ondernemen van heilloze pogingen omautomobilisten via tolpoortjes en andere beperkende maatregelen hunauto uit te krijgen. Dat betekent gedragswetenschappersinschakelen, maar voor een deel is het ook gewoon je intutie volgenen je afvragen: hoe zou ik het zelf graag willen? Stel dat ik perauto van Amsterdam op weg ben naar Den Bosch en even Utrecht inmoet voor een afspraak in het centrum. Als ik naar het Transferiumop Westraven rijd en daar de tram pak, ben ik niet sneller in destad dan met mijn auto. Dus rijd ik zelf de stad in. Dat zou anderszijn als er aan de A2 een transferium zou liggen, waarvandaan ikmet een light rail verbinding in pakweg vijf minuten bij hetstation zou zijn. Dan zou ik het wel weten.
"Ik denk so wie so dat het hoog tijd wordt voor een net vanlight rail verbindingen in de Randstad. Ik pleit al jaren voor hetRondje Randstad. Ik ben ervan overtuigd dat een snelle verbindinglangs Rotterdam, Den Haag, Schiphol, Amsterdam en Utrecht heel watmensen uit de auto zou halen. Dat die lijn er nog steeds niet is,komt omdat de overheid vooral naar de directe kosten kijkt. Ikbegrijp dat niet. Je wilt de files toch oplossen? Nou dan. Stel jevoor dat er indertijd bij de aanleg van dijken net zo kortzichtigwas geredeneerd. Dan waren we hier in het westen al langweggespoeld."
Gevraagd naar zijn mening over de nieuwe Utrechtse busbaan isNyqvist duidelijk. "Als ik het in Utrecht voor het zeggen hadgehad, toen het besluit over de busbaan werd genomen? Dan had ikgekozen voor een ondergronds traject, pakweg vanaf het Vredenburgtot halverwege de Biltstraat. Ik ben altijd een fervent voorstandergeweest van meervoudig grondgebruik. Zeker in een fraai oud centrumzoals het Utrechtse was een tunnel ideaal geweest. Dan had je destad bovengronds een juweel van een invulling kunnen geven.
"Als die tunnel er was gekomen, had ik daar trouwens geen busmaar een tram door laten rijden. Ik vind de keuze voor de bus echteen gemiste kans. In feite maakt het weinig uit, want over vijftienjaar rijdt hier toch een tram of een ander soort light rail. Het isalleen jammer dat Utrecht de kans heeft laten liggen om op dit puntvoorop te lopen."
EH