Ruim tien miljoen gulden heeft het gekost, zonelfduizend tips zijn nagetrokken en de officier van jusititieloofde 25 duizend gulden uit voor informatie die de doorbraak zougeven in het onderzoek. Ondanks deze inzet en grootscheepsDNA-onderzoek is de zoektocht naar de Utrechtse serieverkrachterstopgezet. Enkele reacties.
Persofficier Bob Steensma van het Utrechtse OpenbaarMinisterie:
Dat zon groot onderzoek uiteindelijk op niets uitloopt, is heelfrustrerend voor alle betrokkenen en met name voor de slachtoffers.Als een donderslag bij heldere hemel kwam het echter niet, weverwachtten al lang geen doorbraak meer. Maar je blijft altijdhopen. Ook naar aanleiding van de media-aandacht nu zullenongetwijfeld weer mensen de politie bellen met tips. Soms zijn datgrappenmakers en vaak vertellen ze zaken die we al lang en breedwisten. Maar je weet natuurlijk nooit.
Joop Kessels, ook vijf jaar geleden al woordvoerder vande universiteit:
Aan de universiteit heb ik weinig reacties gehoord op hetbericht dat het onderzoek gestopt is, het leeft nauwelijks meer. Deenige keren dat ik de afgelopen tijd aan het bestaan van deserieverkrachter werd herinnerd, was meestal omdat ik telefoontjeskreeg van de pers. De afgelopen jaren is de aandacht voor hetverhaal geregeld opgevlamd, als zich bijvoorbeeld het geruchtverspreidde dat er weer een voorval zou zijn geweest in het gebied.Die geruchten bleken nooit op feiten gebaseerd.
Jona Rovers (20) is eerstejaars psychologie en verhuisdein januari naar een studentenhuis aan de Cambridgelaan op DeUithof:
Voordat ik hier kwam wonen had ik nog nooit van deserieverkrachter gehoord. Toen ik ging hospiteren kwam het wel tersprake. Ik vroeg of het centrum goed te bereiken was, en toenvertelden ze me dat veel mensen s avonds met de bus gaan. Dat deschrik er bij veel meisjes toch nog inzat. Maar behalve van mijnhuisgenoot die het berichtje over het stoppen van het onderzoek inde krant las, heb ik niemand van mijn medestudenten erovergehoord.
Els Veenis was destijds coordinator van hetVrouwennetwerk:
In die tijd kwam weer ter sprake hoe sociaal onveilig en stom DeUithof is opgezet. Bij de hele bouw is niet nagedacht overveiligheid, en de opzet is zo dat het nauwelijks te verbeterenvalt. Je kunt een tunneltje wel goed verlichten, maar het blijftnog steeds een tunneltje. Iedereen paste wel zijn stijl van vervoeraan en er werd opeens veel minder gefietst. Ook ik houd er nogrekening mee: ik ging wel eens wandelen naar Amelisweerd, maar datheb ik daarna nooit meer gedaan.
Een van de slachtoffers, inmiddels 31 jaaroud:
De hoop dat hij gepakt zou worden, had ik al opgegeven. Maartoch is zon bericht nu weer heel confronterend. Ik ben de laatstedagen daardoor ook erg moe. Ook omdat je er op onverwachte momentenmee te maken krijgt. Omdat ik op sommige televisiezendersplotseling die rotkop weer zie als ik aan het zappen ben, als ze decompositietekening laten zien. Ik zou het natuurlijk fijn hebbengevonden als ze hem te pakken hadden gekregen, maar dat had nietsveranderd aan het feit dat ik sindsdien bijna niet meer alleen durfte fietsen s avonds. Dat is toch iets dat ik zelf moet oplossen. Ikheb dus onlangs een autootje gekocht.
Terugblik
In 1995 en 1996 was hij actief in het oostelijke buitengebied:de Utrechtse serieverkrachter. Hij wordt verantwoordelijk gehoudenvoor minstens zes verkrachtingen en twaalf pogingen daartoe.
De angst zat er vijf jaar geleden flink in bij degenen diegeregeld door het bosrijke gebied tussen Utrecht en Zeist, De Bilten Bunnik fietsten. Begin augustus 1995 sloeg de verkrachter voorhet eerst toe. Na twee maanden bracht de politie de zaak in depubliciteit. De man viel inmiddels zon twee keer per week vrouwenlastig, en de politie besloot dat het belangrijker was nog meerslachtoffers te voorkomen, dan om de dader op te sporen. Zijadviseerde vrouwen niet meer alleen door het gebied te fietsen,maar altijd in gezelschap te zijn of met het openbaar vervoer tegaan.
De universiteit trof voor studenten en universitair personeelspeciale tijdelijke veiligheidsmaatregelen zoals een busje dat savonds vanaf sportcentrum Olympos naar de dichtstbijzijnde bushaltereed, en onderling regelden mensen in groepjes naar huis tefietsen. Regelingen die inmiddels al lang niet meer bestaan.
Hoewel de man nooit toesloeg op De Uithof, werd hij wel bekendals de Uithofverkrachter, omdat een landelijke krant die nietbijster bekend was met de Utrechtse topografie, hem ooit per abuiszo heeft gedoopt.
Femke van Zeijl