Mertens onderzocht allereerst hoeveel vrouwen hun loopbaanonderbreken vanwege het krijgen van kinderen. Tweedeerde van de in1992 ondervraagde moeders die toen tussen de twintig en de zeventigjaar oud waren hebben ooit hun loopbaan onderbroken om die reden.Ouderen zijn wat vaker gestopt en hoger opgeleiden zijn wat vakerblijven werken.

Onderbreking bleek een aanzienlijke inkomensderving met zich meete brengen. Elk jaar niet werken leidt er gemiddeld genomen toe dathet uurloon anderhalf procent lager is dan van vrouwen die nietstopten. Dat is voornamelijk te wijten aan een gemis aanwerkervaring.

Mertens keek daarnaast naar het tijdstip van onderbreking envond dat uitstel over de hele linie loont, ongeachtopleidingsniveau. Hoe later de onderbreking, hoe minderinkomensderving.

Een andere belangrijke conclusie, aldus Mertens, is het verschiltussen vrouwen die één kind en vrouwen die meer kinderenkrijgen. De laatste groep stopt vaker meteen na het eerste kind metwerken dan vrouwen die maar een kind krijgen. "Kennelijk", zegtMertens, "wordt al bij het eerste kind een keuze gemaakt voor eenberoepsloopbaan of voor een gezin. Maar het is ook mogelijk dat hetandersom is. Dat vrouwen wanneer ze eenmaal thuis zijn er eerdertoe overgaan om een tweede kind te nemen."

Mertens berekende met behulp van een simulatiemodel depotentiële inkomstenderving in de gehele loopbaan (toteenenzestig jaar). Een vrouw met een mavo-diploma ziet haarpotentiële levensduurinkomen van ongeveer 717 duizend guldenals ze geen kinderen krijgt, met ongeveer 47 procent gereduceerdals ze haar twee kinderen krijgt op 25- en 28-jarige leeftijd.Wanneer ze het kinderen krijgen 10 jaar uitstelt tot ze 35 en 38is, verliest ze 32 procent aan potentieel levensduurinkomen.

Voor vrouwen met een hbo-diploma bedraagt het verlies 73 procentvan 1957 gulden als ze vroeg, en 51 procent als ze laat kinderenkrijgen. Het verlies van levensduurinkomen door de komst vankinderen (de alternatieve kosten van kinderen) is dus groternaarmate de opleiding hoger is.

Mertens heeft ook gekeken naar het ideale leeftijdsverschiltussen de kinderen. Jongere vrouwen doen er goed aan de kinderensnel na elkaar te krijgen. Vrouwen boven de 33 kunnen beter zo langmogelijk wachten met het krijgen van een tweede kind. "Maar dat istheoretisch", zegt Mertens."Biologisch gezien is dat natuurlijkniet goed mogelijk."

En op dat vlak zit hem de kneep. Het uitstellen van kinderenkrijgen is in economisch opzicht een rationele beslissing. Maar hetstaat op gespannen voet met de biologische wenselijkheid om juistniet te wachten. Nog niet zo lang geleden sloegen gynaecologenalarm met de kreet 'een slimme meid krijgt haar kinderen op tijd'.Uitstel leidt tot gezondheidsrisico's en hoge kosten in degezondheidszorg. Oudere vrouwen moeten vaker hun toevlucht nementot kunstmatige bevruchtingen en er zijn meer complicaties rond dezwangerschap.

"Ja, dat is een dilemma", zegt Mertens. "Mijn hoop is dat deoverheid zich realiseert wat het kost als vrouwen het kinderenkrijgen uitstellen. Misschien dat ze dan bereid is te investeren inkinderopvang en het versoepelen van verlofregelingen."

Zelf heeft ze haar loopbaan ook onderbroken voor het krijgen vankinderen. "Maar ik heb dat opgevangen door te gaan studeren",vertelt Mertens. Toen haar jongste tien was, in 1981, begon ze pasaan de studie sociologie. "Maar met de huidigestudiefinancieringsregels en hoge collegegelden is die mogelijkheidvoor veel vrouwen afgesneden."

AvD

Dat meldt een visitatiecommissie in een rapport over deopleidingen pedagogische wetenschappen aan zes Nederlandse

universiteiten. De commissie is in het algemeen tevreden overhet niveau dat ze aantrof. Toch heeft ze nog heel wat op- enaanmerkingen.

Aan de Utrechtse opleiding bijvoorbeeld halen te weinigstudenten hun bul. Na zes jaar heeft ongeveer 67 procent van devwo'ers zijn diploma. Van de studenten die van het hbo afkomen isna vier jaar 40 procent klaar.

En dat terwijl Pedagogiek zeker geen zware studie is, vindenalthans de studenten zelf. Gemiddeld zijn ze per week 25 à 30uur - in plaats van de voorgeschreven 40 uur - aan hun studiekwijt. In die tijd zullen ze weinig gebruik maken van computers: decommissie noemt de computerfaciliteiten bij pedagogiek beperkt enverouderd. In het algemeen vindt de commissie de rol van decomputer in het pedagogiek-onderwijs "mager".

Verder werken de opleidingen nog te veel met traditioneledenkbeelden over opvoeden, terwijl afgestudeerden straks moetenfunctioneren in een multiculturele samenleving. Docenten zoudenbovendien meer actuele praktijkvoorbeelden moeten gebruiken. Ookwil de commissie dat de pedagogen een rol gaan spelen in hetmaatschappelijke debat over problemen als criminaliteit ennormvervaging.

Maar misschien nog belangrijker is dat de opleidingen dringendop zoek moeten naar mannen. In 1992, toen de zes ook werdenbeoordeeld, was er al sprake van een overmaat aan vrouwelijkestudenten. Het landelijk gemiddelde bedroeg toen 87 procent. In1996 was dat al opgelopen tot 91 procent. Een "ongewenstverschijnsel" noemt de commissie deze

'feminisering', omdat de arbeidsmarkt ook behoefte heeft aanmannen.

Bovendien kiezen de meeste doctoraalstudenten al jaren voor derichting orthopedagogiek, die zich vooral richt op jongeren metgedrags- en opvoedingsproblemen en leer- enontwikkelingsstoornissen. Een aantal andere specialisaties enkeuzevakken komt hierdoor in de verdrukking.

Niettemin vindt de commissie dat pedagogiek nog te veelafstudeerrichtingen heeft. De vorige visitatiecommissie vond dat in1992 trouwens ook al. Maar de opleidingen hebben niets met diekritiek gedaan, met uitzondering van Nijmegen en de Universiteitvan Amsterdam. Met name de Utrechtse opleiding vindt decommissie"versplinterd", vanwege de acht hier aanwezigeafstudeertracé's. Die

functioneren zo zelfstandig van elkaar, dat de commissie deindruk kreeg totaal verschillende opleidingen te beoordelen. Daarmoeten de Utrechtse pedagogen snel een einde aan maken.

MtW, HOP

"De gezondheidsaspecten zijn nog helemaal niet bekend.Men kende de gevolgen van asbest ook nog niet toen er nog meegewerkt werd. We zijn ook boos omdat dat ding daar zomaar isneergezet, zonder overleg met ons. Je gaat toch niet zomaar eenantenne boven de hoofden van mensen plaatsen", zegt Leo Verkoulen,lid van het Woonbestuur IBB.

"We vinden het heel vervelend dat we dit zijn vergetente melden, daar hebben ze gelijk in", zegt G. Wouters, hoofdVerhuur en Beheer bij SSH. De mast levert de SSH zo'n 5000 guldenop. "We hoeven daar niets voor te doen. Alleen een stuk dak terbeschikking stellen", aldus Wouters "Het geld dat we hiermeeverdienen komt in de kas terecht en zo uiteindelijk bij dehuurders. En met die straling zal het wel meevallen. De stralingdie je oploopt met een koelkast, computer, stereotoren of allerleiandere elektronische apparaten op een kleine studentenkamer, ishoger dan die van deze zendmast."

JvdG

De uitnodiging aan de drie cateraars om met een bod te komenhangt samen met de plannen van het college om het Academiegebouween grondige face-lift te geven. Zeker nu Faculty Club 'Helios' op7 december zijn poorten opent, moeten er hoge eisen worden gesteldaan de restauratieve voorzieningen in het gebouw, vindt hetCvB.

In een onlangs door adviesbureau Twijnstra & Gudde opgesteldrapport over het Academiegebouw worden vraagtekens gezet bij hetvermogen van het FBU om de gevraagde grote variatie - vandagelijkse hap tot uitgebreid diner - te leveren. Daarom heeft hetcollege nu restaurant Oud London in Zeist en Eurest - samen met hetFBU de cateraar van het University College - gevraagd om eenofferte. Pas in tweede instantie kreeg ook het FBU zelf eenuitnodiging om mee te dingen.

Volgens hoofd A. Raterink van FBU-restauratief past de aanpakvan het college in de trend om meer faciliteiten extern in tehuren. Hij noemt het wel vreemd dat door het college zo gemakkelijkwordt voorbijgegaan aan de good-will die het FBU de afgelopen zesjaar in het Academiegebouw heeft opgebouwd. Sercretaris W. Karduxvan de universiteit ontkent dat er sprake is van een 'ideologie vanuitbesteden'. Maar de komst van Helios is wat hem betreft wel eengoed moment om een duidelijke keuze te maken over de toekomst vande catering in het Academiegebouw.

EH

De discussie over de toekomst van het ACCU bestond voor eengroot deel uit een herhaling van al eerder in raad en commissiesgedane zetten. Opnieuw zorgde Jan van Dijk van de Abvakabo-fractievoor de meest kritische geluiden. Hij bracht in herinnering dat hetcollege de toegezegde analyse over de mogelijke gevolgen vanoutsourcing voor de universiteit nooit had gemaakt. Een blijk vanbestuurlijk onvermogen, zo niet van onwil, aldus een felle VanDijk, die zijn mede-raadsleden duidelijk maakte dat zij 'geen knipvoor de neus waard' waren als zij dit allemaal zoudenaccepteren.

Van Dijk eiste uitstel van het besluit tot de gevraagdeinformatie op tafel zou liggen, maar kreeg voor die eis weinighanden op elkaar. Met drie stemmen tegen en éénonthouding (alle van de Abvakabo-afvaardiging) werd het lot van hetACCU bezegeld. Meer succes hadden de studenten, die weliswaar ookkritiek hadden op de gebrekkige informatie, maar die bij monde vanPeter Westerweel duidelijk maakten de overgang van het ACCU niet tewillen blokkeren. Hun lange lijst van voorwaarden en aanvullendeverzoeken werd dan ook bijna dankbaar door het college van bestuurovergenomen.

Nu de Universiteitsraad akkoord is met 'outsourcing' ligt detoekomst van het ACCU in handen van het Lokaal Overleg tussenvakbonden en college van bestuur. Op dit moment is een werkgroepbezig met het opstellen van een definitieve versie van het sociaalplan, dat in beginsel op 9 december in de vergadering van hetLokaal Overleg zal worden besproken. Omdat met het ACCU ook veelexpertise op ICT-gebied uit de universiteit zal verdwijnen, heefthet college van bestuur inmiddels besloten om eenICT-managementteam in het leven te roepen. Dit team, dat onderleiding zal komen te staan van de huidige directeur van defaculteit Letteren, Peter Schelleman, moet het universitaireICT-beleid vorm gaan geven en een slagvaardige gesprekspartnerworden voor externe leveranciers.

EH