Waarom DUB de naam van 'de' docent niet noemt
Donderdag hoorden we van een woordvoerder van de UU dat een docent iets ‘stoms’ had gedaan. Op sociale media zou daar onrust over zijn. Even dachten we nog dat het ging om een opmerking op Facebookpagina UU Confessions waarin iemand had geschreven: “Na het stemmen tellen op de Uithof gisternacht kan ik met trots zeggen dat wij slechts een minimale hoeveelheid stemmen voor FvD hebben binnengehaald. Als wij studenten de toekomst zijn, is er misschien toch nog hoop.”
Dat bleek echter een onschuldige opmerking in vergelijking met wat een docent Geesteswetenschappen had geschreven als reactie op een Facebookbericht van Forum voor Democratie. “Volkert, waar ben je?”.
Een storm van verontwaardiging was het gevolg. De universiteit werd erop aangesproken en de man zelf ontving direct al tal van bedreigingen. Het was dan ook een stomme opmerking die, zoals rector Henk Kummeling zei op Radio 1, niet past bij de gedragscode van de UU. “Als docent heb je een voorbeeldfunctie en dat weegt zwaar”, zei hij. De man is op non-actief gesteld en nadere stappen worden overwogen zoals ontslag of voorwaardelijk ontslag, aldus Kummeling op Radio 1.
Naam op internet
Voor DUB is dit een onderwerp waarmee we direct aan de slag gaan. Wat is er precies gebeurd? Hoe wordt er binnen en buiten de universiteit op gereageerd? Wordt er aangifte gedaan? Moet de man ontslagen worden of mag je als docent een stomme fout maken? Het resulteerde in een artikel op vrijdagmiddag, opiniestukken voor en tegen ontslag op maandag en een vervolgverhaal op dinsdag.
We stonden ook voor de keuze of we de naam van de docent zouden noemen of niet. Op zich is die naam overal bekend. Toch besloten we zijn naam niet te vermelden. Onze artikelen blijven voor eeuwig op internet staan. Dan blijft de affaire de docent zijn hele carrière achtervolgen. Er is geen direct belang voor andere studenten en docenten om de naam te weten. En – oh ironie- de man wordt zelf op niet mis te verstane wijze bedreigd waarbij doodverwensingen zitten die minder subtiel zijn dan de Volkertopmerking. En vaak ook nog anoniem. Voor ons ook een reden om de naam van de docent niet te noemen.
Emotie voert de boventoon
Het is niet de eerste keer dit jaar dat de UU op sociale media onder vuur ligt. Typerend is dat op sociale media veel zaken uitvergroot worden. De emotie voert de boventoon. Toch moet je als onafhankelijk medium de opmerkingen wel serieus nemen. Bij het debat over het diversiteitsrapport over selectie bijvoorbeeld kwamen veel reacties op Twitter voorbij. De UU zou van het padje zijn, ze zou onze cultuur verkwanselen en de Taskforce Diversiteit zou in het kader van diversiteit gestenigd moeten worden. Onzin dus.
Maar er waren ook legitieme vragen en opmerkingen. Als DUB probeer je die te filteren. Bijvoorbeeld van sociaal geograaf Josse de Voogd over de aanname uit het rapport dat het aantal migrantenstudenten procentueel achter zou blijven als je het vergelijkt met het aantal leerlingen in het vwo-onderwijs.
Reageren op kritiek
Een aantal van die vragen legden we voor aan twee bestuurders: collegelid Annetje Ottow en voorzitter van de Taskforce Diversiteit Janneke Plantega. Het idee was te reageren op de kritiekpunten op sociale media. Dat bleek best lastig. Op veel vragen kwamen geen echte antwoorden. Dat merkte je dan weer in de reacties op sociale media.
Kritisch blijven checken
Sociale media geven een schat aan informatie. Je moet alleen voortdurend kritisch kijken en checken of de informatie correct is. Bij ons liveblog over de aanslag in Utrecht konden we veel gebruik maken van de gedeelde tweets. Maar niet alles wat werd gedeeld was juist. Zo werd er op Twitter gesuggereerd dat de terroristen richting De Uithof reden. Het onbevestigd overnemen van zo’n bericht zou onnodig voor angst gezorgd hebben.
Maandag kregen we een bericht op Twitter onder ogen waarin een Duitse, joodse student van de UU vertelde dat ze naar de Verenigde Staten wilde verhuizen. Op de UU zegt ze bedreigd te worden wanneer ze zegt joodse ouders te hebben of het opneemt voor Baudet. Een sterk verhaal, en triest als het waar zou zijn. Maar onderzoek naar het account liep op niets uit. Hoewel er een vriendelijke foto bij het account staat, was het niet aan een echte student te linken. Op persoonlijke berichten werd niet gereageerd. Dan lijkt het erop dat sociale media ook wordt gebruikt om de UU doelbewust in een kwaad daglicht te stellen. Op zo’n moment weet je dat je als onafhankelijk medium voorzichtig om moet gaan met sociale media.