Komt dat zien!
Leonie van Bruggen, foto Ivar Pel
Er is veel belangstelling voor de klinieken van diergeneeskunde. Scholieren en dierenarts-wannabe’s op open dagen, nieuwe studenten tijdens hun introductie, internationale partijen die regelmatig een rondleiding krijgen. Er valt ook veel te zien. De klinieken staan internationaal hoog aangeschreven en zijn voor externe partijen die een kliniek willen (ver)bouwen zeer interessant studiemateriaal.
In Utrecht is veel know how en inhoudelijke expertise aanwezig binnen de kliniekmuren en mensen komen daarom graag met ons meekijken. Collega’s leiden collega’s van buitenlandse zusterfaculteiten rond, televisieprogramma’s komen nog weer eens een aflevering opnemen bij onze bijzondere patiënten en internationale studenten lopen hier hun stage. Heel leuk om met buitenlandse studenten uit een andere ‘keuken’ kennis te maken, te horen over hun opleiding en te zien hoe onze eigen studenten zich proberen aan te passen in de andere taal.
Mensen willen zo graag komen kijken dat ik tijdens mijn weekenddienst weleens iemand heb moeten teleurstellen. Deze bezoeker zocht naar de ingang, want hij ‘wilde even in de paardenkliniek rond gaan kijken’. Hij was nieuwsgierig en moest toch even wachten op zijn vrouw die voor behandeling bij onze buren (het UMC Utrecht) was. ‘Is dat niet de bedoeling?’. Nee. Zouden eigenaren van onze patiënten in hun wachttijd dat ook bij het ziekenhuis gaan doen? Even bij de mensen-patiënten op de uitslaapzaal rondsnuffelen, terwijl de eigen hond onder het mes ligt? Ik hoop toch van niet.
Zelf mocht ik minister Schouten – toen van Landbouw, Natuur & Voedselkwaliteit - een keer de kliniek laten zien. Ze kwam kennismaken met het Landelijk Expertisecentrum Dierenmishandeling (LED), een samenwerkingsverband tussen specialisten van onze faculteit en forensisch specialisten van het Nederlands forensisch instituut. Het LED geeft advies in dierenmishandelingszaken (nogal eens gerelateerd aan mensenmishandeling). Binnen dit panel is er veel kruisbestuiving qua expertise en ervaring. Heel inspirerend voor iedereen.
En heel One Health.
Ook steeds meer onderzoekers van buiten de faculteit Diergeneeskunde vinden hun weg naar de kliniek. Zo hadden we bezoek van een tweetal dat humaan chirurgen voorzag in de mogelijkheid om een hartklepoperatie te oefenen. Het tweetal had hiervoor een varkenshart meegebracht van het slachthuis.
Op dag 1 waren ze bezig om het geheel op te zetten in de doorlichtruimte, waar door middel van röntgenstralen filmpjes gemaakt kunnen worden. Zo kun je tijdens een (oefen)operatie direct het hart doorlichten en zien wat er in het hart gebeurt. Bij het opbouwen van de opstelling sloten ze de toe- en afvoerende bloedvaten van het varkenshart aan op een pompmachine en brachten ze een cameraatje aan via de punt van het hart waardoor helder zicht op de hartkleppen verkregen werd. Met de pompmachine konden ze ritmisch heldere vloeistof door het hart pompen en zodoende het kloppen van het hart nabootsen.
Zo lag er op tafel, open en bloot, onder de nieuwsgierige blikken van collega’s en studenten opeens een varkenshart te kloppen, met de bewegende hartkleppen zichtbaar op de monitor. Dat was voor velen van ons een eerste keer. Ik kon het niet laten en mocht het kloppend hart aanraken. Bijzonder ja.
Op dag 2 sloten de humaan cardiologen aan om hun nieuwe operatietechniek te oefenen. Op een varkenshart. In de kliniek gezelschapsdieren van onze UU.
Mooi hoor, One medicine.