Vertrouwen de studentenpartijen het bestuur nog wel?

Bij de verkiezingen voor de Universiteitsraad zijn er volgende week maandag tot en met woensdag maar liefst vier partijen waar studenten voor kunnen kiezen. In een zaaltje in het Ruppertgebouw debatteerden de vier lijsttrekkers donderdagmiddag over waar de partijen voor staan. De zaal was vooral gevuld met kandidaten en huidige raadsleden. Maar via de livestream konden ook andere studenten meekijken.

De vier lijstrekkers zijn allemaal derdejaars. Vincent de Haes voert de lijst Vuur aan. Hij is bachelorstudent Global Sustainability Science . Hij streeft naar een duurzame, inclusieve universiteit. De PvdUs heeft Lars Bakker als eerste man. Hij studeert aan  het Law College en zijn partij zet zich in voor de bij verenigingen actieve student . De Vrije Student zat vorig jaar voor het eerst met één zetel in de raad en heeft nu Eva Klaver, student Scheikunde als aanvoerder. Zij noemt studentenwelzijn als een speerpunt. Nieuw is UUinActie,met als lijsttrekker Ashley van Driel die Nederlands studeert. Zij wil de kwaliteit van het onderwijs verbeteren.

Maar hoe groot zijn nu de verschillen? Op veel punten denken de partijen in dezelfde richting, maar er zijn  accentverschillen. Een van die punten is hoe je met het College van Bestuur moet omgaan. Aanleiding voor  de discussie is de recente ophef over de declaratiekosten van de collegevoorzitter. Voor zijn binnenlandse reizen stond vorig jaar een bedrag van 124.000 euro gedeclareerd.

Zonder declaratieplafond geen instemming met begroting

De fractie Vuur is het meest uitgesproken. ”Als er geen volledige transparantie komt over de declaraties en er komt geen declaratieplafond van 40.000 euro, dan stemmen we niet in met de begroting”, zegt Vincent de Haes. Het instemmen met de begroting is een van de belangrijkste bevoegdheden van de Universiteitsraad.

De andere partijen vinden net als Vuur dat de enorme bedragen die het bestuur declareert, aangepakt moeten worden. “Een privéchauffeur voor woon-werkverkeer kan echt niet”, zegt Eva Klaver stellig. “Wij willen geen champagne en limousines op onze kosten”, voegt Ashley van Driel toe.

De vraag is alleen of je eisen moet stellen of richtlijnen afspreken. “Natuurlijk moet een bestuur zorgvuldig omgaan met de declaraties. En daar moet je kritisch op zijn. Maar iemand moet wel de kans krijgen om het uit te leggen. We moeten de bestuurders wel kunnen vertrouwen,” zegt Lars Bakker. Volgens Ashley van Driel ligt daar het probleem. “Er is al vaker geklaagd over de declaraties en het probleem komt steeds weer terug. Er is sprake van een vertrouwensbreuk. Je hebt echt het idee dat je het bestuur niet meer kunt vertrouwen.” “Zo’n bestuur probeert zich er altijd weer onderuit te lullen”, vult Vincent de Haes aan.

Om te weten of iemand zich welkom voelt, moet je met studenten gaan praten

Diezelfde emotie komt terug bij de discussie over de inclusieve en diverse universiteit. Alle partijen willen dat studenten die hier zijn zich welkom voelen. Daarbij zou gender, afkomst, of dat je een beperking hebt, niet mogen uitmaken. Maar hoe weet je wat iemand nodig heeft om zich welkom te voelen? Een vrouwelijke student in het publiek brengt als voorbeeld naar voren dat ze het vervelend vindt dat ze in de wc’s nergens maandverband kwijt kan. Om te weten of iemand zich thuis voelt, moet je met studenten praten.

“Maar als je dat doet dan komt het in een universitair document en voor je het weet staat het in De Telegraaf”, roept iemand vanuit het publiek. “Dan voel je je al helemaal niet meer serieus genomen.” De persoon refereert aan een stuk over selectie en diversiteit waarbij een bijlage zat met een verslag van en gesprek met migrantenstudenten die aangeven wat zij nodig hebben om zich thuis te voelen op de UU. Als antwoord gaven ze bijvoorbeeld een gebedsruimte  te wensen. Dit rapport kwam door toedoen van de Vrije Student bij de Telegraaf terecht. Vanuit de zaal kwam hier kritiek op. Want als je met mensen in gesprek gaat en je zegt wat je vindt, dan wordt het belachelijk gemaakt. De Vrije Student verdedigde zich door te zeggen dat het bestuur de notitie had gemaakt zonder medeweten van de raad en dat ook veel zaken niet klopten. “Dan weet je niet meer of je het bestuur kunt vertrouwen en moet je het wel naar buiten brengen. Dat heeft wel effect”, zei Eva Klaver.

De vraag of je als universiteit maatregelen moet nemen om de scheve balans recht te trekken, roept diverse reacties op. Moet je bijvoorbeeld een quota instellen omdat er zo weinig vrouwelijke hoogleraren zijn? Daar lopen de meningen over uiteen.  De Vrije Student vindt dat iedereen op de universiteit gelijke kansen moet hebben. “Je moet niet mensen gaan bevoordelen. Je moet kijken naar competenties.” Vuur en de UUinActie denken dat je juist wel dit soort maatregelen moet nemen om te voorkomen dat mannen in een sollicitatiecommissie eerder kiezen voor mannen.

Flexstuderen is er niet om lekker te chillen 

Er kwamen nog meer concrete thema’s op tafel. Zo willen alle partijen dat er meer ruimte komt voor flexstuderen. Dat houdt in dat je het onderwijsprogramma in eigen tempo volgt. Je kan dan langer over de studie doen. Grote twistpunt is of alle studenten in aanmerking mogen komen voor deze manier van studeren. “Wij zijn erg voor flexstuderen, maar je moet wel een reden hebben. Bijvoorbeeld dat je een onderneming wil starten”, zegt Lars Bakker. “Het kan niet zo zijn dat je langer wil studeren om te chillen.” “Maar iemand die stress heeft en de studiedruk niet aankan, moet ook in aanmerking kunnen komen”, vindt Ashley van Driel. Ze gaf wel toe dat dat  lastig te controleren is.

Ook ging het over de UB. De partijen vinden allemaal dat het goed is dat de UB tijdens tentamenperiodes alleen voor UU studenten toegankelijk is.  De tentamenperiode mag zelfs wel uitgebreid worden. De PvdUS stelde voor om middelbare scholieren in de examentijd te weren.

We moeten af van de Linkedin-cultuur

Een ander concreet punt vormen de maatschappelijke certificaten. Partijen als Vuur en PvdUS maken zich al jaren sterk voor een certificaat bij je diploma waarop staat welke nevenactiviteiten je hebt gedaan naast je studie. Dat is een vorm van erkenning en stimuleert studenten om vrijwilligerswerk te gaan doen of zich in te zetten voor een vereniging. De kritiek kwam uit onverwachte hoek. UUinActie vindt zo’n stimulans helemaal niet goed. Ashley van Driel: “Je gaat dan studenten nog meer druk opleggen. Je hebt een mooi diploma, maar het is eigenlijk onvoldoende omdat je geen maatschappelijk certificaat hebt. Ik wil af van de LinkedIn-cultuur. Dit zijn perverse prikkels die de studenten richting burn-out duwen.”

De andere partijen waren enigszins verbijsterd. “Het is toch een vorm van erkenning voor het werk dat je doet”, meent Lars Bakker tegen. “Zonder erkenning krijg je eerder stress.”

Zo kwamen er toch nog wat tegenstellingen naar boven. Even dreigde het debat onvriendelijk te worden omdat UUinActie de andere partijen verweet veel lijstduwers te hebben die niet echt bij de partij betrokken zijn. “Hoe kun je dat nu zeggen? Jullie zijn de enige partij zonder programma”, reageerde Eva Klaver van de Vrije Student fel. De voorzitter suste de onenigheid en UUinActie beloofde nog dezelfde avond het verkiezingsprogramma online te zetten. Dat is ook gebeurd.